A
Anoniem
Guest
Hallo allemaal,
Ik moet effe mijn verhaal kwijt want ik word er helemaal gek van. Vooral van mezelf!
Gisteren ben ik ongesteld geworden, tenminste iets dat er op lijkt. Ik had vanaf afgelopen donderdag al donder bruine afscheiding dus ik verwachtte dan ook deze week, donderdag, ongesteld te worden. Maar maandagavond zat er al meer bloed bij, daar keek al een beetje vreemd van op. Zoals we allemaal wel weten laat ons lichaam ons nu nog wel een in de steek, dus...
Gisteren was ik echt ongesteld, dacht ik. Vandaag moest ik werken, niets fijners dan de tampon. Maar vandaag was deze niet vol, een heel klein beetje rood erin??!
Weer terug naar de inlegkruisjes...
Het is nu dus avond en ook het inlegkruisje is niet voller geworden.
Het zal allemaal wel aan mij liggen maar ik snap helemaal niets meer van mijn lichaam. Ik heb zelfs neigingen gekregen om toch maar een test te kopen en effe te testen. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan. Heb bedacht dat ik wacht tot morgen want dat is normaal de dag dat ik ongesteld word. Gebeurt er dan weer weinig tot niets ga ik toch maar effe testen. Vreslijk die onzekerheid. Dan nog liever echt ongsteld dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben!
Zo heerlijk effe van te af te praten. Ik ben het voor even weer kwijt.
Groetjes Juffy
Ik moet effe mijn verhaal kwijt want ik word er helemaal gek van. Vooral van mezelf!
Gisteren ben ik ongesteld geworden, tenminste iets dat er op lijkt. Ik had vanaf afgelopen donderdag al donder bruine afscheiding dus ik verwachtte dan ook deze week, donderdag, ongesteld te worden. Maar maandagavond zat er al meer bloed bij, daar keek al een beetje vreemd van op. Zoals we allemaal wel weten laat ons lichaam ons nu nog wel een in de steek, dus...
Gisteren was ik echt ongesteld, dacht ik. Vandaag moest ik werken, niets fijners dan de tampon. Maar vandaag was deze niet vol, een heel klein beetje rood erin??!
Weer terug naar de inlegkruisjes...
Het is nu dus avond en ook het inlegkruisje is niet voller geworden.
Het zal allemaal wel aan mij liggen maar ik snap helemaal niets meer van mijn lichaam. Ik heb zelfs neigingen gekregen om toch maar een test te kopen en effe te testen. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan. Heb bedacht dat ik wacht tot morgen want dat is normaal de dag dat ik ongesteld word. Gebeurt er dan weer weinig tot niets ga ik toch maar effe testen. Vreslijk die onzekerheid. Dan nog liever echt ongsteld dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben!
Zo heerlijk effe van te af te praten. Ik ben het voor even weer kwijt.
Groetjes Juffy