Vreselijk beroerd...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hé meiden,

Maandag moet ik naar het ziekenhuis voor een curettage (ben dan 10 weken "zwanger" en onze uk is met 9 weken overleden). Toen we afgelopen dinsdag onze eerste controle-echo kregen was ik zó misselijk dat ik zeker dacht dat het goed moest zijn, ondanks alle eerdere nare ervaringen, maar dat was dus niet zo.

Nu ben ik nog zó ontzettend beroerd dat er momenten zijn dat ik helemaal niks anders kan dan alleen maar liggen en liever nog slapen. Maar ik heb een zoontje van 2 rondlopen die ook aandacht nodig heeft en mijn man moet ook werken natuurlijk.

Wie heeft hier nog meer ervaring mee? En heeft er iemand wel eens gevraagd of ze het vruchtje na een curettage nog mocht zien?

Groetjes van Sacha
 
Hoi Sacha,ik moet a.s dinsdag voor een curretage.De rest heb je waarschijnlijk al gelezen over mij op dit forum.Ik voel me ook erg beroerd en ben erg snel moe.Dit heeft waarschijnlijk met alle emotie's te maken die we meegemaakt hebben en nog meemaken.Wij proberen er het beste van te maken door weer leuke dingen te doen.Ik denk er wel elke dag aan en dit zal wel even duren voordat dit over is.Ik weet niet of je de vrucht nog krijgt te zien.Ik zou het gewoon maandag even navragen.Heel veel sterkte meid en neem de tijd om het te verwerken,maar probeer ook weer positief te denken,anders kom je in een veel diepere put terecht.Liefs
 
Hé Yvon,

Is het nog steeds niet doorgezet bij jou dan? Gatverdarrie, dat is ook wat. Bereid je je helemaal voor op een spontane miskraam en dan moet je nog naar het ziekenhuis.

De vorige keer kreeg ik de vrucht niet te zien. Dat moet je vragen, want dan houden ze daar rekening mee bij het weghalen (proberen zo min mogelijk te beschadigen). Van de ene kant wil ik het wel zien om afscheid te nemen, maar van de andere kant ook weer niet, want dat is één van de redenen dat ik een spontane miskraam niet af wil wachten. Wat zit een mens raar in elkaar hè?!

Jij alvast ontzettend veel sterkte dinsdag! En ook daarna...

Liefs van Sacha
 
Hoi Sacha,ik dacht dat het donderdag ging doorzetten,maar dit was vals alarm.Ik loop er inderdaad al een tijd mee,want in week 7 is het vruchtje gestorven,dus al 4 weken,maar ik weet het natuurlijk nog maar een week dat er een miskraam op komst is.Eigenlijk ben ik bang voor beide.De natuurlijke miskraam lijkt me erg confronterend en eng en de curretage vind ik genant,om onder narcose met je benen wijd te liggen en al dat gerommel aan mijn lijf te hebben+ dat je dan niet even een potje kan janken in je eentje zodra het gebeurd is.Denk er nog even goed over na of je de vrucht wilt zien.Je hebt nog een paar dagen en het zou zo erg zijn als je niet de juiste beslissing hebt genomen.Ik hoef het niet te zien.Ik heb het al een plekje in m'n hart gegeven.Iedereen verwerkt het op z'n eigen manier.Ik uit het moeilijk,maar van binnen doet het nog ongelooflijk pijn.Jij ook alle sterkte voor dinsdag en daarna.Ik hoop dat je nog even laat weten hoe het gegaan is.Liefs Yvon
 
Hoi C.B Ik leef met jou.ik heb ook voor het eerst ook een zwangerschap laten onder breiking, dat was moelijk voor mijn. Ik wil haar niet zin maar, ze hebben mijn gezeg dat het goed was voor mijn, om haar te kijken.Ik was 16 weken zij was zo klein dat vergete nooit.vandag heb ik buik pijn ergen dat die verdrietig dag.
 
Dames veel sterkte de komende periode.
Ik kan me voorstellen dat jullie het vruchtje willen zien. Bij mij was ik erg blij dat ik me beide te vroeggeboren kindjes kon zien voelen en knuffelen.

Veel sterkte
 
Hoi hoi,

Ik denk dat ik maar niet vraag het vruchtje te zien. Ik denk dat de confrontatie toch veel te hard is. Maar ik vraag wel een foto van de echo. Dinsdag wilde ik die niet hebben, maar nu denk ik daar anders over. Dan heb ik toch een tastbare herinnering aan ons kindje.

Yvon, ik heb zowel twee spontane miskramen en een curettage meegemaakt (morgen dus de tweede) en het is allebei heel hard en moeilijk, maar ik zal nooit meer vergeten dat ik bij mijn eerste miskraam het vruchtje verloor. Ik was toen net alleen thuis en het ging allemaal ineens heel snel (ik vloeide al wel een tijdje) en dat heeft zo'n indruk op mij achtergelaten, ik heb toen zo zitten "gillen" op de wc, dat liever nooit meer. En dan de pijn die je erbij hebt en het bloedverlies. Dat is echt super heftig allemaal. Een curettage is toch veel gemoedelijker (als je daarvan überhaupt kunt spreken natuurlijk). Je benen worden pas in de steunen gelegd als je al slaapt en het gaat allemaal heel snel. Dat maakt het niet minder moeilijk hoor, want bepaalde momenten zijn dan ontzettend moeilijk (afscheid nemen van je partner bij de O.K., onder narcose gaan en weer wakker worden), maar lichamelijk vind ik het veel minder ingrijpend.

Ik kan me wel voorstellen dat je je er niet prettig bij voelt, maar heus, wat dat betreft valt het reuze mee en is iedereen hartstikke lief (in mijn ervaring in ieder geval).

Nogmaals succes! Ik ben al af aan het tellen, ik heb ook slecht geslapen vannacht...

Liefs van Sacha

P.S. Alleen al voor het beroerd zijn (wat nog weken kan aanhouden als het kindje al overleden is) wil ik een curettage. Elke keer over moeten geven en weten dat het voor niks is, is extra gemeen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan