Vreselijk kattig.

Hoi allemaal,ik heb afgelopen week ook al een berichtje geplaatst over vreselijk kattig gedrag nu ik zwanger ben.Ik krijg er steeds meer last van,tot ruzie aan toe,en mijn man weet zich geen raad met mij.Heeft iemand misschien een paar goede tips voor ons?
Groetjes N.
En oja,bedankt voor jullie fijne reacties!
 
Het zijn de hormonen, zover ik weet valt er niets aan te doen. Ik heb het nog steeds en ben nu bijna 30 weken.

Ik denk dat je je man moet proberen uit te leggen dat het hormonaal is en hem vragen geduld met je te hebben. Het beste is het ook als je een uitbarsting krijgt (die heb ik wel eens, dat ik helemaal over de rooie ga om niets) dat hij of jij de kamer verlaat totdat je uitgeraast bent. De confrontatie niet aangaan omdat het dan van kwaad tot erger word. Bij mij helpt dat wel, dan word ik vanzelf kalm en zie in hoe belachelijk ik me wel niet gedraag. Mijn vriend zegt ook elke keer dat hij blij is als ik mezelf straks weer ben.

Het hoort erbij, het vergt alleen van de mannen veel geduld.

groetjes, Jane
 
Niet fijn inderdaad (en dat terwijl de zwangere man milder schijnt te worden) Ik vrees inderdaad dat manlief zal moeten slikken. En... wat ik wel deed als het te erg was (want ik merkte het wel) mijn excuses aan hem aanbieden...
 
Gooi niet alles op de hormonen raad ik je aan meid. Probeer ook gewoon om je te beheersen, je hebt je gezonde verstand nog, ondanks de hormonen moet je maar rekenen.

Ik zeg dit echt niet om je te beledigen, ik waarschuw je alleen maar want sommige vrouwen gaan werkelijk alles op de hormonen gooien als ze zich onaardig of agressief gedragen.

Er gebeurt van alles in je lichaam en daar heeft je geest af en toe best onder te leiden maar het is denk ik niet zo dat je man alles maar moet verdragen omdat je zwanger bent. Dat lijkt me niet helemaal eerlijk.

Af en toen dus maar even tot 10 tellen vind je niet?

Groetjes en sterkte!

Annemieke
 
Ben het met Annemiek eens. Je weet dat je zo doet, dus je kan je ook inhouden of even weglopen.

Ik kan me niet voorstellen en hoop niet dat ik ooit zo ga doen. Mijn vriend zou me dan totaal negeren. Heeft een hekel aan zulk gedrag, Zwanger of niet!
 
Ik weet uit ervaring dat je niet zomaar kunt weglopen, want t is er al uit voor je t weet. Wat wel helpt is je realiseren dat t eerder voorkomt als je heel moe bent en/of veel aan je hoofd hebt. Dus probeer dat te voorkomen, ga tijdig even liggen, neem desnoods een middagje vrij en plan je agenda niet te vol! Als je hoofd omloopt met dingen die je nog moet/wilt doen en niet wilt vergeten: maak lijstjes! Als t uit je hoofd is, ben je t ook kwijt. Succes!
 
ik ben nu 33 weken en ben sins 2 weken met zwangerschapsverlof.sins ik met verlof ben en dus minder aan mijn hoofd heb gaat het met het katten en snouwen veel beter.

ook heb ik wel geleerd dat je niet te 'trots'moet zijn om je exuses aan te bieden...en als je een keer merk van jezelf 'ahow ik ben wel erg sago de laatse tijd'en je man/vriend is er niet bel em of schrijf ee briefje naar em hoe je je voelt en dat het je spijt.

voor je het doorhebt kan je schuldgevoel weer weg zijn en zal het je weinig intereseren dat je hem kwetst(klink stom maar zo had ik dat wel,ik was/ben heeeel erg sago en kattig)

leer sorry te zeggen en leg uit hoe je je voelt en praat als je iets dwars zit voor het tot een kookpunt komt heeft bij ons zeker geholpen

groetjes en sterkte chariska
 
Klopt, na mijn verlof werd het ook beter. Nog niet helemaal zoals voor zwangerschap, maar nu ik meer rust heb en me niet meer op mijn werk hoef te concentreren en alleen nog op de baby, gaat het wel stukken beter. En inderdaad excuses aanbieden en als je je goed voelt extra lief voor hem zijn. De mijne vindt het ook niet altijd even leuk, maar inmiddels herkent ie patronen in mijn gedrag en blijft hij gewoon rustig en wacht tot ik onbedaarlijk ga huilen, dan kan hij me troosten en is alles weer goed. Echt, je went er wel aan en leert er mee omgaan. En bedenk: het is maar tijdelijk!
 
Terug
Bovenaan