<p>Hallo dames, </p><p>Nog een vraag aan jullie, mijn vriend en ik hebben 5 maanden geleden besloten dat we een kindje wouden en nu ben ik zwanger 4+2.</p><p>Me vriend is nu toch wel in paniek en heeft honderd doem scenario's in zijn hooft. Maar het komt er gewoon op neer dat hij bang is voor wat gaat komen. Doe ik het wel goed, kan ik wel een baby verzorgen. Wat als ik bij hem weg ga. Allerlei vragen die ik allemaal al heb beantwoord. En zeg dat het allemaal wel goed komt. Mijn zusje heeft al twee kinderen en die vind die fantastische. </p><p>Ik denk dat het gewoon wat tijd nodig heeft om aan het idee te wennen. Maar ik ben gewoon heel blij dat ik zwanger ben. Vind het jammer dat ik het nu niet kan delen. Hopen dat het met 8 weken echo anders wordt als die het babytje ziet. </p><p>Herkennen vrouwen zich in mijn verhaal? Ik weet dat dat de situatie niet veranderd maar het is wel fijn om te weten dat ik misschien niet de enige ben. </p>
Vriend in lichte paniek
- Onderwerp starter Tamaraaaaa
- Startdatum
Lieve mama,
Heel herkenbaar! Mijn man had dat ook bij onze eerste zwangerschap.
Ik weet nog dat hij de zondags, (donderdags bevallen) zei: ik weet niet of ik wel wat ga voelen voor een kindje.... ik was totaal in de stress en dacht dat alles op mij af zou komen, ik dacht lekker dan, daar kom je nu nog mee.... ?
Toen ik mijn man zag met onze baby in zijn armen was ik direct verliefd. Hij deed alles alsof hij het kindje al jaren kende. Hij vind het prachtig!
Voor een man is het ook vreemd, ze voelen niks, er groeit niks in hun, ze moeten het allemaal alleen maar doen met gedachtes.. Ook de aandacht gaat vaak volledig naar een vrouw. Een man wordt tijdens de zwangerschap vaak iets links gelegd door de omgeving. Probeer hem er bij te betrekken en praat samen lekker over jullie kindje. Het komt allemaal goed!
Liefs
Heel herkenbaar! Mijn man had dat ook bij onze eerste zwangerschap.
Ik weet nog dat hij de zondags, (donderdags bevallen) zei: ik weet niet of ik wel wat ga voelen voor een kindje.... ik was totaal in de stress en dacht dat alles op mij af zou komen, ik dacht lekker dan, daar kom je nu nog mee.... ?
Toen ik mijn man zag met onze baby in zijn armen was ik direct verliefd. Hij deed alles alsof hij het kindje al jaren kende. Hij vind het prachtig!
Voor een man is het ook vreemd, ze voelen niks, er groeit niks in hun, ze moeten het allemaal alleen maar doen met gedachtes.. Ook de aandacht gaat vaak volledig naar een vrouw. Een man wordt tijdens de zwangerschap vaak iets links gelegd door de omgeving. Probeer hem er bij te betrekken en praat samen lekker over jullie kindje. Het komt allemaal goed!
Liefs
Ik herken het niet perse maar mijn man moest wel ff wennen aan het idee. Na de eerste echo werd het tastbaarder. Maar het is natuurlijk zo dat er niets heviger je leven aantast, of verbindt, dan een kindje. Miss dat ie daardoor even wat in paniek is. Gelukkig heeft ie nog even om aan t idee te wennen 
Ja hoor, herkenbaar. Wij wisselden elkaar af, de ene keer maakte de één zich zorgen, de andere keer de ander. Goed luisteren naar elkaar en elkaar verzekeren dat de gevoelens normaal zijn, maar ook dat je er samen heus uit zal komen en dat er anders genoeg professionals en familie/vrienden klaar staan om te helpen met raad en daad.
Dankjewel voor jullie verhalen, doet me goed!