Goedemorgen,
Het zit inderdaad tussen zijn oren, net zoals het bij mijn partner het geval was. Toen ik hem 2 jaar geleden leerde kennen vertelde hij mij dat hij geen waarde hechtte aan klaarkomen, dat het hem puur om de sex zelf ging ? nou, zo ben ik dus niet dus ik begreep er niks van. Uiteindelijk kwam de reden naar voren: niemand anders dan alleen hijzelf ‘handsgewijs’ was het ooit gelukt en ook nooit tijdens de daad. Dat heb ik (naief) weggewuifd en ook niet teleurgesteld gereageerd. Ik geloofde het gewoon niet. Dus ik heb gezegd dat ik in mijn wereld het niet kan accepteren dat hij nooit klaarkomt, en dat ik wens dat ook hij zoverre kan genieten. Hoe? Boeit me niet. Dat vond hij wel een hele opluchting, dat hij zich niet hoefde te schamen om de hand er zelf aan te leggen naast mij. Na 2 weken heb ik heel nonchalant (gedaan alsof het door mijn opwinding kwam) en alsof het niets was: de hand zelf eraan gelegd, was een lange ‘sessie’ maar het is me heel goed gelukt, waarop zijn gehele denkwijze erover ineens wegviel, want het kon dus wel?! Hij had niks hoeven doen ☺️ zo is het uiteindelijk ook doorgegroeid naar klaarkomen tijdens de seks, daar iets meer moeite in, (en nu soms nog steeds wel eens niet hoor, bijv als ik te ‘nat’ word in het proces) maar ook gelukt. En nu weet hij niet meer beter, dan dat het gewoon kan. zolang je er maar geen druk op legt. Laten merken dat je liever hebt dat hij ook klaarkomt is niet erg, maar ga in the moment dat hij toch stopt omdat het niet lukt niet zuchten of steunen ofzo. Gewoon knuffelen en laten voelen aan hem dat hij je 100% happy maakt. Dat je je goed voelt, en het heerlijk vind met hem. Inderdaad kan het helpen dat hij met iemand praat, maar ik denk dat je mijn idee van een sessie hand/blowjob eerst eens kan uitproberen. Maar vertel hem niet dat dit een experiment is ofzo ? gewoon avondje daten en ineens zo spelen ? daarbij ook totaal niet geinteresseerd zijn als hij ‘in’ je wilt, zeggen dat je juist HEM wilt laten genieten (dan valt de druk van baby maken ook af en voelt het voor hem dat het je daara niet om gaat in dit ‘experiment’) ? ik ben nu 30 weken, ik had er nog niet eens bij stilgestaan wat het zou betekenen als het niet vanzelf zo gelopen was ? dan heb je inderdaad het gevoel alsof je het onmogelijke probeert, maar neem maar van iemand aan die precies hetzelfde heeft meegemaakt: hoe koppig je man ook is, hierin heeft hij GEEN gelijk en dat kan jij hem bewijzen ? als je nu al met het idee van insemineren komt dan leg je de punt erop dat hij gelijk heeft en dat hij niet kan klaarkomen. Alsof je dat ‘feit’ accepteert. Dat doe je dus NIET meer, in ieder geval: niet tot je echt alles uit de kast hebt gehaald ☺️. Probeer het gewoon stiekem en kijk vandaar uit verder. Good luck ?❤️