<p style="text-align: left;">Hallo allemaal,</p><p>Ik moet dit echt van me afschrijven ik ben ondertussen bijna 8 weken zwanger. Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, was ik ongeveer 5 weken ver al. Voor alles kort te houden met men ex man had ik 4 jaar lang geprobeerd om kinderen te krijgen maar medisch ging dit niet soepel omwille dat ik heel moeilijk kinderen kon krijgen volgens de fertiliteits arts. Na zoveel jaar ging het niemer tussen ons en alle tegenslagen dus zijn we gescheiden. Nu had ik mijn vriend leren kennen we waren 5 maanden ongeveer samen toen ik ontdekte dat ik zwanger was. En hij zei direct dat hij geen kinderen wou en gaf mij ook de schuld dat ik het expres gedaan had ( ik neem al meer dan 5 jaar geen pil meer omdat het geen nut heeft bij mij volgens de fertiliteits arts kon ik nooit zwanger geraken op de normale manier en ik had zo goed als niks eicellen of eisprongen meer) hij wou dat ik abortus liet doen. En hij wou niet meer samen verder met mij. Ik was niet de juiste persoon voor hem voor samen oud mee te worden volgens hem. Na veel ruzie had ik zoiets van oke. Als jij niet samen verder wil met mij en het samen proberen voor het kindje, ben ik heel cru gaan beginnen reageren. Ik had hem gezegt dan geef je alle rechten maar op en dan stopt het hier. Was hij heel lastig over en hij wou wel perse co ouderschap na de geboorte maar voor de rest niks samen. Ik wou dit niet. Na vele tranen heb ik het contact gewoon verbroken ik doe het nog liever alleen dan zo iemand naast me te hebben. Ik ben zo stom geweest en abortus zie ik echt niet zitten. </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Vriend laat me zitten omdat ik zwanger ben
- Onderwerp starter Janni
- Startdatum
Heel cru gezegd maar jij kunt niet in je eentje bepalen of je vriend jullie kindje mag zien of niet. Als hij het nog niet erkend heeft zal het wat lastiger voor hem worden maar als hij erop staat krijgt hij het waarschijnlijk wel geregeld. En voor je kindje is het natuurlijk ook niet eerlijk om hem het contact met zijn vader te onthouden.
Jullie zijn beiden geschrokken, dat zorgt uiteraard voor heftige emoties. En dan worden er soms lelijke dingen gezegd die niet altijd zo bedoeld worden. Maar goede beslissingen worden zelden genomen wanneer de emoties hoog opgelopen zijn. Dus mijn advies zou zijn om even afstand van elkaar te nemen en dan over een week of 2 ergens in het openbaar af te spreken om het er over te hebben.
Het is een rotsituatie voor jou, maar ook voor je vriend. En 5 maanden samen is echt heel kort, als je dan al weet dat je niet samen verder wilt zou ik het echt niet af proberen te dwingen. Daar wordt een relatie niet snel beter van. Zet in op normale en positieve omgang met elkaar en zorg dat jullie kindje hier niet de dupe van wordt.
Jullie zijn beiden geschrokken, dat zorgt uiteraard voor heftige emoties. En dan worden er soms lelijke dingen gezegd die niet altijd zo bedoeld worden. Maar goede beslissingen worden zelden genomen wanneer de emoties hoog opgelopen zijn. Dus mijn advies zou zijn om even afstand van elkaar te nemen en dan over een week of 2 ergens in het openbaar af te spreken om het er over te hebben.
Het is een rotsituatie voor jou, maar ook voor je vriend. En 5 maanden samen is echt heel kort, als je dan al weet dat je niet samen verder wilt zou ik het echt niet af proberen te dwingen. Daar wordt een relatie niet snel beter van. Zet in op normale en positieve omgang met elkaar en zorg dat jullie kindje hier niet de dupe van wordt.
Jeetje wat heftig voor je! Ik begrijp dat je kwaad bent.
Het belangrijkste nu voor jou is je op je kindje focussen (want volgens mij ga je het wel houden toch?). Probeer niet krampachtig je vriend bij je te houden, want als iemand in staat is zijn vriendin te laten zitten omdat zij zwanger is, is hij (nu even althans, in deze staat van boosheid) niet voor rede vatbaar en raak je als je dat probeert daar alleen maar gestrest van. Zoek een plek waar je kunt ontspannen, je eigen huis, met een vriendin, je moeder - wie of waar dan ook. Focus je op je zwangerschap, maak een afspraak voor een echo, verdiep je in wat belangrijk is tijdens een zwangerschap (of juist helemaal niet, als je daar onrustig van wordt).
En maak vervolgens, als 'de wind een beetje is gaan liggen', een afspraak met je vriend - over een week of 2 a 3 ofzo. En in de tussentijd zo min mogelijk contact hebben, of op zijn minst het contact afbreken wanneer de toon negatief wordt, want dat leidt nergens toe. Het is uiteindelijk belangrijk dat jullie er samen een weg in vinden. Ik ben het met je eens dat eerst abortus eisen en vervolgens co-ouderschap niet heel fraai is, maar ik denk ook dat dit voor een (groot) deel vanuit angst en machteloosheid is gezegd. Niet dat ik een aanhanger ben van mannen die abortus eisen, maar toevallig is een vriend van mij zo'n 10 jaar geleden vader geworden op een manier waarop hij het zelf ook nooit voorgesteld had. Heb er destijds veel gesprekken met hem over gevoerd en de machteloosheid die voor een man op zo'n moment kan opspelen is denk ik voor ons als vrouwen lastig voor te stellen. Hij heeft ook onaardige dingen gezegd toen, maar dat was achteraf dus vooral vanuit dat gevoel geredeneerd. En nu is hij hartstikke gek op zijn zoontje (eigenlijk al meteen na de geboorte).
Geef hem wat tijd om te wennen aan de situatie. En prima dat hij nu even kwaad is, maar dan neem jij even afstand want van ruziën wordt niemand beter op dit moment. Laat je niet gek maken en dwingen tot dingen die je niet wil, én daarnaast: iemand die een zwangerschap als drukmiddel gebruikt om wel/niet bij je te blijven is het sowieso niet waard nu. Volgens mij is het een wonder dat je nu zwanger bent, dus koester dat kleintje in je buik.
Zodra jullie op een betere voet, zonder harde verwijten en ruzie, in gesprek zullen komen, wordt het ook makkelijker voor jou te accepteren dat er ook enige vorm van relatie/contact tussen de vader en het kindje zal komen - dat is uiteraard het beste voor het kindje!
Het belangrijkste nu voor jou is je op je kindje focussen (want volgens mij ga je het wel houden toch?). Probeer niet krampachtig je vriend bij je te houden, want als iemand in staat is zijn vriendin te laten zitten omdat zij zwanger is, is hij (nu even althans, in deze staat van boosheid) niet voor rede vatbaar en raak je als je dat probeert daar alleen maar gestrest van. Zoek een plek waar je kunt ontspannen, je eigen huis, met een vriendin, je moeder - wie of waar dan ook. Focus je op je zwangerschap, maak een afspraak voor een echo, verdiep je in wat belangrijk is tijdens een zwangerschap (of juist helemaal niet, als je daar onrustig van wordt).
En maak vervolgens, als 'de wind een beetje is gaan liggen', een afspraak met je vriend - over een week of 2 a 3 ofzo. En in de tussentijd zo min mogelijk contact hebben, of op zijn minst het contact afbreken wanneer de toon negatief wordt, want dat leidt nergens toe. Het is uiteindelijk belangrijk dat jullie er samen een weg in vinden. Ik ben het met je eens dat eerst abortus eisen en vervolgens co-ouderschap niet heel fraai is, maar ik denk ook dat dit voor een (groot) deel vanuit angst en machteloosheid is gezegd. Niet dat ik een aanhanger ben van mannen die abortus eisen, maar toevallig is een vriend van mij zo'n 10 jaar geleden vader geworden op een manier waarop hij het zelf ook nooit voorgesteld had. Heb er destijds veel gesprekken met hem over gevoerd en de machteloosheid die voor een man op zo'n moment kan opspelen is denk ik voor ons als vrouwen lastig voor te stellen. Hij heeft ook onaardige dingen gezegd toen, maar dat was achteraf dus vooral vanuit dat gevoel geredeneerd. En nu is hij hartstikke gek op zijn zoontje (eigenlijk al meteen na de geboorte).
Geef hem wat tijd om te wennen aan de situatie. En prima dat hij nu even kwaad is, maar dan neem jij even afstand want van ruziën wordt niemand beter op dit moment. Laat je niet gek maken en dwingen tot dingen die je niet wil, én daarnaast: iemand die een zwangerschap als drukmiddel gebruikt om wel/niet bij je te blijven is het sowieso niet waard nu. Volgens mij is het een wonder dat je nu zwanger bent, dus koester dat kleintje in je buik.
Zodra jullie op een betere voet, zonder harde verwijten en ruzie, in gesprek zullen komen, wordt het ook makkelijker voor jou te accepteren dat er ook enige vorm van relatie/contact tussen de vader en het kindje zal komen - dat is uiteraard het beste voor het kindje!
Hij is er toch ook mede schuldig aan dat je zwanger bent? Iemand die je dan maar zitten k je liefde en aandacht niet waard