vriend wil ineens niet meer

A

Anoniem

Guest
goedemorgen, ongeveer twee maanden geleden begon mijn vriend er over hoe ik er over zou denken om aan kindjes te gaan beginnen. Ik natuurlijk helemaal blij want die wens had ik al een tijdje heel erg. Omdat hij er ook zo enthousiast over was ben ik toen gestopt met de pil. We hadden het er over gehad en hij wilde ook echt heel graag. Toen ik hem vertelde dat ik met de pil was gestopt deinsde hij terug, hij wil nu liever eerst sparen en dan er aan beginnen. Voel me nu super ellendig, eerst me lekker maken met het feit dat hij het ook echt heel erg graag wil en meteen en dan vervolgens afhaken. We doen het nu met condooms, omdat ik dus niet meer aan de pil wil. Had gehoopt dat hij die zo zat zou zijn, maar niet dus.   Heeft iemand hier ervaring mee, met hem er over praten werkt niet, want hij wil het hier niet over hebben.
 
Wat vervelend voor je zeg! Je hebt je er al op vergeugd en dan gaat het hele feest ineens niet meer door....
Heb je er over gepraat met je vriend? Misschien moet je achter de ware reden zien te komen.....
Wij zitten zelf in ronde 1 en willen allebei heel graag kinderen, maar hebben ook af en toe onze twijfels. Mijn vriend verteld me ook weleens dat hij twijfelt en bang is of het allemaal wel gaat lukken, financieel, met onze realtie, de verantwoordelijkheid  enz. En deze gedachten heb ik zelf ook weleens. Dit is natuurlijk heel normaal omdat het wel een hele grote stap is.
Misschien een idee om dit eens aan te geven bij je vriend, wie weet komt hij dan met zijn angst naar buiten en kunnen jullie hier samen over praten en de voors en tegens tegen elkaar afwegen.
Heel veel succes ermee, hopelijk verandert hij nog van gedachten, maar bedenk wel dat het belangrijk is om er allebei achter te staan....
Veel groetjes Florentina
 
bedankt voor je reactie. Erover praten lukt niet erg, zodra ik het onderwerp ook maar enigzins in zicht breng, wordt hij geirriteerd en wil er niet over praten. Ik weet dat hij ook graag kinderen wil en hij is ook fantastisch met kinderen, maar er over praten lukt gewoon niet.Ik laat het dan vaak maar rusten, omdat ik er geen ruzie over wil  maken maar intussen voel ik me behoorlijk ellendig Ondanks dat hij het nu niet meer wil is bij mij het verlangen alleen maar groter geworden. Heb ook aangegeven dat ook al zou het in 1 keer raak zijn (zeer kleine kans) dan hebben we alsnog 9 maanden om te sparen. Weet gewoon niet wat ik er mee aan moet
 
Praten erover is voor hem waarschijnlijk moeilijk. Misschien omdat het het lastig vind om uit te leggen waarom hij nu nog even geen kinderen wil, of omdat hij jou liever niet wil kwetsen.
Inderdaad een erg vervelende situatie. Kan me goed voorstellen dat je je rot voelt, juist omdat jullie er al voor waren gegaan en alles nu ineens teruggedraait wordt....
Ik vind het moeilijk om te zeggen hoe je het beste met je vriend om kunt gaan. Misschien is het even laten rusten nu het beste... Dat zal moeilijk voor je zijn, omdat je er natuurlijk veel aan denkt. Maar met jou gedachten kun je dan altijd hier terecht en misschien wel bij vrienden of familie.
Heel veel succes ermee. Probeer het samen leuk te hebben en hem op zijn gemakt te stellen misschien komt er dan een moment waarop hij er wel over kan praten.
 
Hoi Fonzie



Het klinkt net als mijn mannetje

dan wil ie wel dan wil ie niet

Mijn vriend is geen prater dus erachter komen wat er was

dat kon dus niet want als ik erover begon werd hij boos



Bij hem kwam het dus( heeft ie me later verteld)

dat het dan zo dichtbij komt ja hij wilt kinderen

maar als je er dan bij stil staat van   snachts huilen etc etc

Hij werd helemaal bang



Ik heb gewoon doorgezet van niet zeuren gezegd is gezegd

maar ik heb hem eerst 2 weken nadenk tijd gegeven

en toen ik   zwanger was   was ie zo blij als een klein kind

vaak denken mannen ook vandaag stoppen pil

morgen zwanger tenminste zo denkt de mijne



groetjes natasja



 

 
Bij mijn eerste kreeg mn vriend het op een gegeven moment ook benauwd.  Hij zei: maar ik weet helemaal niet hoe je een kind op moet voeden en kunnen we het wel betalen,zullen we er niet nog even over na denken, zijn we er wel al aan toe enz. Ik was helemaal van de kaart. Het was immers mijn grote wens.    We hebben er nog eens goed over gepraat en ik heb hem gerust gesteld. (maar goed ook want diezelfde maand nog was ik zwanger) Als jou vriend er echt niet over wil praten zou ik (hoe moeilijk het ook is) even een maandje laten rusten. Als je teveel druk op hem legt wordt ie misschien alleen nog maar meer anti en contstant er ruzie om  hebben lijkt me ook niet echt gezellig. Geef hem even de tijd om er over na te denken.

Heel veel succes en ik hoop dat hij snel van gedachten veranderd

Groetjes Monique
 
bedankt voor de reacties tot nu toe. Probeer het inderdaad nu maar even te laten rust, terwijl het bij mij dus even het enige is dat door me hoofd raast. aanstellerig ik weet het. Ik denk dat hij het misschien inderdaad ineens eng vond worden. Hij weet dat nhij goed met kinderen is, we passen elke week op mijn nichtje   die ook vaak genoeg blijft slapen. Tuurlijk een eigen kind is anders dan 1 keer in de week een dag, maar ik zie aan hem dat hij weet hoe hij met een kind om moet gaan, heel goed zelfs, dus daar hoeft hij zich geen zorgen over te maken. zuchtmaar even heel geduldig zijn denk ik.
 
Hoi! Ik herken je verhaal hoor. Wij waren nog niet zo ver dat ik met de pil gestopt ben, maar iedere dag dat ik dat ding slik moet ik eigenlijk een beetje huilen.
We praten er bijna niet meer over, omdat ik eigenlijk niet meer goed durf. Meestal wil hij er niet over praten, omdat ik het volgens hem op het verkeerde moment aankaart. Maar ik weet het niet meer goed. Heb het serieus geprobeerd, soms met een grapje om een gesprek op gang te brengen maar hij houdt steeds de boot af.
De laatste tijd ben ik er heel erg mee bezig, en ik moet er dan ook nog eens over beginnen. Probleem is dat ik altijd heel emotioneel wordt en daar weet hij dan weer niet mee om te gaan.
Ik wil dus eigenlijk "voor mezelf" het goede moment aangrijpen zodat k niet meteen begin te janken.   En ik moet er wel over beginnen, want ik ben al bijna 36 dus als we het willen proberen moeten we niet te lang meer wachten. Het is natuurlijk ook niet gezegd dat het snel gaat lukken. Ik twijfel zelf ook heel erg hoor, maar het gevoel van dat ik graag een kindje wil gaat steeds meer overheersen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan