Vriend wil niet meer

A

Anoniem

Guest
Hi allemaal,

Mijn vriend en ik proberen zwanger te worden sinds maart dit jaar. Hieraan vooraf zijn vele gesprekken gegaan en we zijn er heel bewust mee bezig geweest. Mijn vriend heeft er zelfs aan gewerkt om er achter te komen waarom ie het zo benauwd kreeg als we over krijgen van kinderen spraken. Maar dat was over en we waren begonnen met klussen en hoera...vorige week was ik zwanger en heb ik jullie ook laten weten
Toen ik het mijn vriend vertelde was ie niet ceht enthousiast (verwachtte ik ook niet) maar hij was wel blij. Hij was trots, blij en toch ook wel eng. (heeft iedere aanstaande vader dat niet?) Paar dagen later vertelde hij dat hij het er vreselijk moeilijk mee had en als je in zijn hart keek hij liever niet wilde. Ja...te laat dus, niets meer aan te doen.

Afgelopen week verloor ik veel bloed en kreeg ik naar wat nu blijkt, een miskraam. Nu wil hij even niet meer. Hij is er niet meer zeker van en op dit moment zegt ie nee tegen het hebben van een kind. Hij stelt voor een paar maanden met andere dingen bezig te zijn, ik weer aan de pil en dan zien we wel verder. Ik heb hier heel veel moeite mee. Ik heb er even aan mogen "proeven" zeg maar en vervolgens wordt de deur dicht gegooid. Ik heb het gevoel dat ik niet alleen de miskraam zit te verwerken maar ook het feit dat er nooit meer een kleintje komt.

wie oh wie heeft hier ervaring mee.

Liefs

Beth
 
Lieve Beth,
allereerst, wat kl*te zeg voor je.
MAAR; hoe moeilijk het ook is, een kleintje krijg je samen en hoe je vriend reageert wijst er niet echt op dat hij wil.
Het is inderdaad poeven en er weer weg moeten, maar als je dit toch door zet kan het je je relatie kosten.
Een kindje heeft een stabiele thuisbasis nodig en dat is zo te lezen niet echt het gefal nu bij jullie.
Ik wil je niet kwetsen, alleen probeer je voorzichtig te laten zien dat je beter niets kunt forceren.
Onderzoek samen jullie relatie en jullie basis, misschien is die minder hecht of solide als je dacht?
Praat met hem en laat het geen obsessie worden.
Veel moed, kracht en wijsheid toegewenst.......

Liefs, Crienie
 
Lieve Beth,

Wat een afschuwelijke samenloop van omstandigheden, dit! Ik sluit me erg aan bij de woorden van Crienie. Maar ik weet ook hoe diep het verlangen kan zitten om moeder te willen worden. Dus gun jezelf ook de tijd om al je emoties te verwerken. Je bent ook maar een mens, net als je man.

Ik hoop van harte dat jullie er samen uitkomen, en wens je heel veel sterkte met het verwerken van je miskraam.

Veel liefs, Inge
 
Lieve Beth,

Als eerste wil ik je veel sterkte toewensen met het verwerken van je miskraam. Een vreselijke ervaring en dat je het alleen moet verwerken maakt het vele malen erger.

Maar je andere probleem, meis wat een ellende!! Ik denk dat je honderden adviezen krijgt maar uiteindelijk zal je zelf moeten beslissen. Uit ervaring weet ik wat ik zou beslissen in jouw geval. Je moet kiezen tussen je relatie en je kinderwens en dat is ontzettend moeilijk. Je weet wat je hebt en wat je zou opgeven, je weet nooit wat je ervoor terugkrijgt.
Ik ben jarenlang getrouwd geweest met een man die geen kinderen wilde. Ik wilde toen ook geen kinderen, maar ben er later achtergekomen dat ik van hém geen kinderen wilde. Na elf jaar huwelijk was het op. Inmiddels heb ik alweer drie jaar een nieuwe relatie en deze keer een echte relatie. We willen allebei erg graag een kindje. Maar ja.... ik ben bijna 38, heb net een miskraam achter de rug en de tijd begint te dringen.
Ik heb tien jaar geleden gekozen voor mijn relatie, maar dat had ik noooooit moeten doen. Ik had moeten kiezen voor mezelf!

Ik wens je ontzettend veel geluk en wijsheid toe! Laat je nog eens wat van je horen?

Liefs, el.
 
Wat vreselijk voor je.
Ik weet eigenlijk niet wat ik moet schrijven,maar ik wens je heel veel sterkte toe.
xx Phoebe
 
hoi beth,

jeejte wat een vervelende situatie voor je
ten eerste wil ik zeggen heel veel sterkte met het verwerken van de mk.
dit zul je nodig hebben.
tja, wat je man/vriend betreft.
er moet dus wel een basis zijn dat beide willen.
maar had hij dit niet eerder kunnen bedenken.
en je dan dit verdriet bespaart.
het kan ook zijn dat hij zijn verdriet op deze manier verwerkt.
na mijn mk had ik zelf zoiets van nou het hoeft nu even niet, terwijl mijn vriend zei, kom op je gaat nu de moed toch niet opgeven.
dus na mijn eerste ong. na de mk. gaan we er nu voor.
ik wens jullie allebei heel veel sterkte toe.
en hoop dat het snel weer oke komt.
 
Hoi lieve Beth!

Meid,wat erg allemaal! Ik vind het moeilijk om wat over je mannetje te zeggen want ik ken hem niet en jij wel..

Het enige wat ik je kan zeggen is dat ik erg met je meeleef..zo'n twee jaar geleden is mijn vorige relatie onder meer uitgegaan doordat de kinderwens van 1 kant kwam(uiteindelijk).deze relatie heeft 6 jaar geduurd. heel moeilijk allemaal voor alle partijen...

blijf communiceren dat is het belangrijkste en kom erachter wat voor jullie beiden belangrijk is en haalbaar!

succes en sterkte meis!!!
 
Ik heb hier geen ervaring mee,maar wil je wel zeggen dat het vast allemaal god komt. Een man wil pas iets als hij er echt alleen helemaal voor kiest en niet als een keus gemaakt moet worden terwijl zijn vrouw bij wijze van spreken zit te wachten.Ik hoop dat je je snel beter voelt na de miskraam en jullie er samen over een tijdje weer voor gaan. Begin niet weer aan de pil, maar gebruik condooms. Als hij er dan aan toe is kun je direct beginnen. XXX
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan