Vrienden

[Anoniem]

Jeetje mineetje!!!!!!!!!
Even gal spuwen hoor!!!!!!!!

Wij zijn van onze 'vrienden' de enigen die zwanger zijn en straks een kindje hebben.
Aan de leeftijd ligt dit niet want we zijn de jongste. Wij 26 bijna 27  jr. en zij allemaal rond de 30.

Nu word er helemaal nergens rekening met ons gehouden en dit staat mij steeds meer tegen. De wereld hoeft niet direct te veranderen hoor, maar kleine aanpassingen zijn toch niet zo erg?

Als ik met mijn vriendinnen de stad ik ga (doe ik dus niet meer) willen ze persé to het einde rondslenteren (houdt ik niet vol).
Er wordt bij het leven gerookt zonder dat er aan ons gevraagd wordt of we hier bezwaar tegen hebben.
Nooit wordt er geïnformeerd hoe het met ons is of hoe het nu is om zwanger te zijn.
En toen ik aan één van de meiden vertelde dat ik zwanger was zei ze: ok, wat moet ik nu dan?

Het gaat mij steeds verder tegen staan, en we zien ze nog nauwelijks. Ook mijn partner vind er geen drol meer aan zo.
Ik zie het er zelfs op uitdraaien dat er straks nog maar weinig omgang zal zijn.
Er werd gisteren al bij ons gezeurd dat we tich niet burgerlijk thuis gingen zitten straks, maar toch ook lekker uit bleven gaan?! Vooral oud&nieuw was belangrijk!
Pfff, dan zijn we net 2 mnd bevallen???

Tuurlijk willen wij ook leuke dingen blijven doen, maar  zuipen, lachen en  feesten totdat je er bij neer valt, zit er voor ons niet meer in. Ook geen behoefte aan trouwens en dat deden we soms niet vaak.

Wat moeten we hier nu mee? Ter sprake brengen of de situatie op zijn beloop laten gaan??

Groetjes G.

 

[Anoniem]

hoi gabrielle

ja je hele leven is en wordt anders zodra je kinderen heb,,
mijn oudste dochter werdt geboren toen ik net 18 was , iedereen was lang leve de lol maar ik zat thuis met baby , ik ging zo nu en dan wel is weg maar vond er helemaal niks aan ik dacht dan alleen aan mijn kindje of ze wel sliep enzo,, je vrienden zijn nog bezig met stappen enzo dus dat is hun ding in het leven , jij gaat een andere periode in nu daar hebben hun geen weet enzo van ,, je zal merken dat wel meer dingen anders voor je gaan worden helemaal als de baby er is,,zo gaat het gewoon, als je vrienden kinderen krijgen gaat het bij hun ook zo let maar op!!!
gewooon lekker doen wat je wil en wat je niet wil niet doen!!
ik heb er nooit geenspijt van gehad dat ik al vroeg niet meer kon stappen !!!! je leven is nou eenmaal heel anders als je kinderen heb,,,

ik hoop dat niet al je vrienden je laten zitten of nooit meer komen ik bedoel het kan niet zo zijn dat jullie alleen maar stappen samen he? je echte vrienden accepteren je nieuwe leven ook wel jho!!!!
veel liefs cora

 

[Anoniem]

Héél herkenbaar!!

Wij hadden dit toen we een huis kochten en gingen trouwen. Onze vrienden gingen toen ook nog elk weekend naar de kroeg en hadden geen benul van hypotheken, trouwen en vaste lasten. Die bleven maar stappen, geld uitgeven aan drank en gokken en al dat soort dingen. Snapten maar niet dat wij een huis kochten en ons niet meer klem zopen. Toen ik ziek werd konden we niet meer mee (mijn man bleef solidair thuis, de schat) en na een aantal maanden gingen we weer naar de kroeg. We hadden allebei echt zo iets van "wat doe ik hier?" We zijn daarna nooit meer naar de kroeg geweest. Wilden veel liever thuis vrienden ontvangen en lekker gezellig kletsen of Colonisten spelen. Slechts één stel vrienden is ons snel gevolgd en daar hebben we nog steeds een goede band mee. De rest zien we nooit meer. Ze waren op onze bruiloft maar hebben (hoorden we achteraf) rare opmerkingen gemaakt over mijn trouwjurk en het zogenaamde "burgerlijke gedoe".
Sinds de geboorte van Ruben heb ik veel meer contact met mensen uit de buurt. Ben met hem gaan babyzwemmen en heb nu toch wel aardig wat vriendinnen ook met jonge kids. Het grappige is dat de oude vrienden van mijn man (die hij kende vóór hij ging stappen) in dezelfde levensfase zitten en daar hebben we nu super leuk contact mee.

Ik denk niet dat leeftijd meespeelt maar meer de levensfase waar je in zit. Al is het jammer dat je vrienden je niet snappen en klinkt het cliché: goede vrienden snappen dat je nu minder kan/doet en dat je leven zal veranderen. Ze zullen jullie misschien vanzelf volgen of het contact zal (helaas maar waar) verwateren. Maar met kids kom je ook veel mensen tegen en leg je makkelijk nieuwe contacten. Stappen is mogelijk met kinderen maar laat je niets verplichten. Ze snappen nog niet wat voor moois het is om een kindje te krijgen en dat is denk ik op dit moment hun eigen grote gemis!

groet,
Jinny

 

[Anoniem]

Ja, helaas herkenbaar. Het is treurig maar sommige vrienden blijken bij veranderingen toch geen echte vrienden te zijn. Wij hebben we er ook een paar verloren sinds de geboorte van onze dochter. De zwangerschap vonden ze nog wel geinig maar hoe we werden na de geboorte niet meer. Sommige denken dat je een kind er bij krijgt en dat de rest gewoon doorgaat. Ze beseffen gewoon echt niet dat heel je leven verandert en dat zaken zoals uitgaan niet meer zo belangrijk zijn. Vooral toen ik borstvoeding gaf (waar ik nogal fanatiek in was de eerste 6 maanden omdat ik zelf erg veel allergieën en huidproblemen heb) zag ik uitgaan echt niet zitten. Enerzijds kon ik me (emotioneel) slecht losmaken van mijn baby en aan kolven heb ik altijd een hekel   gehad. En de enkele keer dat ik dan meeging kreeg ik commentaar dat ik zo ongezellig geen alcohol dronk: "dan kolf je toch gewoon af, gooi dat weg en geef een flesje". Daar zakt mn broek echt van af, wat een onbegrip. Ook namen sommige niet eens de moeite op kraamvisite te komen.

Ik moet zeggen dat me dat best verdriet gedaan heeft maar nu ben ik blij dat ik van ze af ben. Gelukkig zijn degene die we nu nog zien echte vrienden gebleken en met hen is het contact misschien wel een beetje minder frequent en anders geworden maar net zo goed.

Ik denk dat het bij sommige niet veel zin heeft het ter sprake te brengen. Ze zullen toch niet veranderen voor een ander. Maar je kunt het altijd proberen toch? Misschien dat 1 of 2 er gewoon niet zo bij stil heeft gestaan en het wel begrijpt. En zo niet, tja dan is er weinig wat je kunt doen.

Sterkte ermee! Anne

 

[Anoniem]

Thanks ladies,

nou ik heb voor mijzelf besloten na het rook fiasko van afgelopen zaterdag even de boot af te houden en als ze er dan zelf over beginnen dat er lang geen contact geweest is, zal ik er over beginnen.
Anders breng ik het niet ter sprake en bekiek'n ze het maar mooi.
Want dit gebeuren net als in jullie verhalen, vind ik echt respectloos van hen.
En als dat de manier van omgang is, hoeven het van mij geen vrienden meer te zijn.
Misschien passen we niet meer bij elkaar in deze nieuwe levensfase omdat bepaalde raakvlakken wegvallen zoals het uitgaan. Daar hebben mijn man en ik helemaal geen behoefte meer aan. Wel om eens naar een leuk cabaret te gaan of zo iets of film etc. maar geen stampende houseparty's en te krappe kroegen meer zeg maar. En zij nog wel...
Een teleurstelling kan je het inderdaad noemen, maar goed.. het is even niet anders.

Groetjes G.