<p>Hey allemaal. </p><p>Mijn vriendin en ik zijn nu 1.5 jaar bij elkaar. </p><p>En zijn nu 11 weken zwanger. </p><p>Helaas is onze relatie nogal flink veranderd sinds de zwangerschap. </p><p>Ik heb het hier met haar ook al over gehad maar maar blijkbaar kan ik nu niets meer goed doen en ligt het allemaal aan mij</p><p>De enigste verhalen die ik overal hoor van mensen is hoe leuk en mooi de zwangerschap periode is. </p><p>Nou ik krijg het ene na het andere over me heen wat ik fout doe, ze wil niet bij me zijn, heeft totaal gen interesse meer in mij. Zelf elke aanraking is veel. Zijn er meer mensen die dit mee maken? Ik weet dat hormonen een grote rol spelen maar ik word met de week ongelukkig in deze situatie, terwijl het ook een mooie periode zou kunnen zijn. </p><p> Toch? </p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Vriendin zwanger, relatie verslechterd
- Onderwerp starter Gebruiker10308529
- Startdatum
Misschien gaat over paar weken stukje beter als ze zich wat beter voelt. Volgens mijn man was ik met mijn 1e zwangerschap ook echt een stuk leuker dan nu. Een vrouw is een brok hormoon wat dat betreft.
Neem de verhalen over dat het altijd maar mooi en positief is met een korreltje zout.
Wel een vervelende situatie voor je. Hopelijk stabiliseert het hormonenbal zich snel en is ze weer voor rede vatbaar. Ik merk ook aan mezelf dat ik snel kribbig doe. Vermoeidheid zorgt ook dat ik geen zin heb om dingen rustig uit te leggen, maar snauwen lukt dan weer wel.
Kun je erover praten met haar? Al is het alleen maar om bevestigd te krijgen dat het niet aan jou ligt en dat het tijdelijk is.
Succes in elk geval!
Wel een vervelende situatie voor je. Hopelijk stabiliseert het hormonenbal zich snel en is ze weer voor rede vatbaar. Ik merk ook aan mezelf dat ik snel kribbig doe. Vermoeidheid zorgt ook dat ik geen zin heb om dingen rustig uit te leggen, maar snauwen lukt dan weer wel.
Kun je erover praten met haar? Al is het alleen maar om bevestigd te krijgen dat het niet aan jou ligt en dat het tijdelijk is.
Succes in elk geval!
Ik ben helaas niet leuk als ik zwanger ben, maar heb ook geleerd (door voorzichtige feedback van mijn partner) sorry te zeggen voor hoe ik me gedraag. Dat heb ik zelf namelijk totaal niet door. Als mama overigens wel weer leuk en happy. Het is niet voor iedereen een fase van genieten, zowel qua hormonen, spanning voor wat er mis kan gaan als qua lichamelijk ongemak vond ik het vooral afzien. Hoop dat je er met elkaar over in gesprek kunt gaan. Zou iig niet te hoge verwachtingen hebben van een stralende zwangere maar wel jezelf laten horen als je liefde tekort komt.
Hoi hoi, probeer je even voor te stellen wat er op dit moment allemaal verander aan en in het lichaam van je vriendin. Is allemaal niet niks, snap dat het voor jou ook niet makkelijk is maar ze draait waarschijnlijk echt wel weer bij als ze zich wat beter gaat voelen. Ik ben ook geen feestje als zwangere, en heb beide keren flink last van m’n hormonen gehad. Kon ineens heel boos op m’n man worden of chagrijnig. In de loop van de eerste zwangerschap werd ik me daar steeds bewuster van en konden we er makkelijker over praten. Hierdoor begreep mijn man me beter en kon ik beter aangeven hoe ik me voelde. Hou vol, het is echt tijdelijk. Heb je toevallig het zwangerschapsboek voor mannen al? Volgens mijn man een top boek om als man zijnde alles wat een zwangerschap met het vrouwelijk lichaam doet (en de groei/ontwikkeling van de baby) wat beter te begrijpen.
Hoi! Vervelend dat je hier last van hebt. Ik was als zwangere juist een stuk "liever" volgens mijn vriend, maar ook dat was raar want al mijn pit was eruit zegmaar, ik vond heel veel wel best (en dat is totaal tegenovergesteld van hoe ik normaal ben, haha). Ik weet natuurlijk niet hoe jullie relatie is en wie altijd wat doet thuis, ik weet ook niet wat je nu al doet.. Maar misschien heb je hier iets aan.
Ik merkte dat ik het heel vervelend vond tijdens en ook vlak na de zwangerschap constant vanuit mijn omgeving te horen "geniet ervan!" en "prachtige periode dit!". Ik vond het helemaal niet leuk, zwanger zijn, en het voelde alsof mensen mij op wilden leggen te genieten van iets waar ik me precies het tegenovergestelde over voelde. Het feit dat iedereen altijd maar doet alsof het fantastisch mooi is "samen zwanger" te zijn is volgens mij ook onderdeel van een onwerkelijk ideaalbeeld waar mensen zich blijkbaar nog steeds graag achter verschuilen. Zou het dus ook, zoals iemand hierboven al zegt, echt een beetje met een korrel zout nemen. Probeer ook op dat "genieten" niet teveel druk te leggen thuis, dus bijv niet benadrukken dat jullie nu in zo'n speciale periode zitten oid (weet natuurlijk niet of je dat doet).
Wat je verder misschien kunt doen is i.p.v. focussen op dat dingen minder gezellig zijn en de verandering bij je vriendin, kijken wat je voor haar kunt doen. Neem iets lekkers mee waarvan je weet dat ze het (ook nu) graag eet of drinkt, zoek dingetjes op over de baby (dat vond ik heel leuk, veel vrouwen hebben toch ook ergens het gevoel dat ze hun partner bestwel moeten betrekken), pak taakjes in huis op die zij normaalgesproken doet. En ik zou willen zeggen geef haar een massage cadeau, maar dat is nu met corona beetje lastig - maar is wel een tip voor als het wel weer kan!
En bovenal: probeer je niet gek te laten maken. Het is voor heel veel mensen gewoon niet zo rozengeur en maneschijn als instagram je wil doen geloven. Een zwangerschap vraagt veel van een vrouw, het verandert ook (tijdelijk) je persoonlijkheid. Het gaat weer over!
Ik merkte dat ik het heel vervelend vond tijdens en ook vlak na de zwangerschap constant vanuit mijn omgeving te horen "geniet ervan!" en "prachtige periode dit!". Ik vond het helemaal niet leuk, zwanger zijn, en het voelde alsof mensen mij op wilden leggen te genieten van iets waar ik me precies het tegenovergestelde over voelde. Het feit dat iedereen altijd maar doet alsof het fantastisch mooi is "samen zwanger" te zijn is volgens mij ook onderdeel van een onwerkelijk ideaalbeeld waar mensen zich blijkbaar nog steeds graag achter verschuilen. Zou het dus ook, zoals iemand hierboven al zegt, echt een beetje met een korrel zout nemen. Probeer ook op dat "genieten" niet teveel druk te leggen thuis, dus bijv niet benadrukken dat jullie nu in zo'n speciale periode zitten oid (weet natuurlijk niet of je dat doet).
Wat je verder misschien kunt doen is i.p.v. focussen op dat dingen minder gezellig zijn en de verandering bij je vriendin, kijken wat je voor haar kunt doen. Neem iets lekkers mee waarvan je weet dat ze het (ook nu) graag eet of drinkt, zoek dingetjes op over de baby (dat vond ik heel leuk, veel vrouwen hebben toch ook ergens het gevoel dat ze hun partner bestwel moeten betrekken), pak taakjes in huis op die zij normaalgesproken doet. En ik zou willen zeggen geef haar een massage cadeau, maar dat is nu met corona beetje lastig - maar is wel een tip voor als het wel weer kan!
En bovenal: probeer je niet gek te laten maken. Het is voor heel veel mensen gewoon niet zo rozengeur en maneschijn als instagram je wil doen geloven. Een zwangerschap vraagt veel van een vrouw, het verandert ook (tijdelijk) je persoonlijkheid. Het gaat weer over!
Hoihoi,
Vreemd, normaal hoor ik het andersom zodra het ‘gelukt’ is ?. Dat de vrouw lekker knus en vol emotie word maar de man ineens de angst in de keel slaat en even vluchtgedrag vertoont. Heel mooi dat je advies zoekt en je probeert haar nu te begrijpen. Helaas word het vaak onnodig meteen op hormonen gegooid: zo van ach is niet gek dat ze zo doet. Ergens klopt dat soms. Meestal, in het begin, is het puur angst...
ik dacht ook dat ik compleet klaar ervoor was om mama te worden in alle aspecten. En toen? Was het ineens een positieve test ??? mijn hoofd ontplofte van al mijn onzekerheden en ik haalde alle doemsituaties die konden gebeuren in 1 klap erbij. Ohhhh kan ik dit wel?!? Stel ik krijg een miskraam? hoe vertel ik dit nieuws op het werk, wanneer? Verlof? Word het een huilbaby? Welke voedingswijze? Enzenzenz. Daarin kun je ook jezelf verliezen, laat staan focus op je partner! Leg dir maar eens uit...
Natuurlijk gaat iedereen anders om met angst.
Zo zal ook jouw vriendin (denk ik) even moeten bedenken dat ze het niet allemaal tegelijk hoeft te doen en ook niet alleen. Je hebt samen nog maanden om eraan te wennen voordat het moment er echt is. En dan hoeft ze zich nog niet druk te maken om zindelijkheidatraining of welke school enzenz.
Geef haar even de ruimte, ga nog niet meteen met ideeën komen voor de babykamer ? die hoeft pas minimaal af te zijn in maand 7 ofzo
En regel een chill avondje zoals jullie ook altijd deden voordat die test ‘ZWANGER’ zei. Zodat niet meteen haar hele oude ‘niet mama’ leventje verdwijnt in haar ogen. Het is een flink proces om ineens in een milf te veranderen, en een leven opgeven waar je eerst alleen maar egoistisch aan jezelf hoefde te denken ?. Dan nog, ja, je wilt verder en wilt papa en mama worden. Toch is het wennen, en niet iedereen doet dat even snel. Succes met de zwangerschap samen! En extraatje: na de bevalling moest ik vaak om niets compleet janken ? is ook verwerken van alles. Niet vragen wat er is ofzo. Gewoon knuffelen en zeggen dat je van haar houd! ??
Vreemd, normaal hoor ik het andersom zodra het ‘gelukt’ is ?. Dat de vrouw lekker knus en vol emotie word maar de man ineens de angst in de keel slaat en even vluchtgedrag vertoont. Heel mooi dat je advies zoekt en je probeert haar nu te begrijpen. Helaas word het vaak onnodig meteen op hormonen gegooid: zo van ach is niet gek dat ze zo doet. Ergens klopt dat soms. Meestal, in het begin, is het puur angst...
ik dacht ook dat ik compleet klaar ervoor was om mama te worden in alle aspecten. En toen? Was het ineens een positieve test ??? mijn hoofd ontplofte van al mijn onzekerheden en ik haalde alle doemsituaties die konden gebeuren in 1 klap erbij. Ohhhh kan ik dit wel?!? Stel ik krijg een miskraam? hoe vertel ik dit nieuws op het werk, wanneer? Verlof? Word het een huilbaby? Welke voedingswijze? Enzenzenz. Daarin kun je ook jezelf verliezen, laat staan focus op je partner! Leg dir maar eens uit...
Natuurlijk gaat iedereen anders om met angst.
Zo zal ook jouw vriendin (denk ik) even moeten bedenken dat ze het niet allemaal tegelijk hoeft te doen en ook niet alleen. Je hebt samen nog maanden om eraan te wennen voordat het moment er echt is. En dan hoeft ze zich nog niet druk te maken om zindelijkheidatraining of welke school enzenz.
Geef haar even de ruimte, ga nog niet meteen met ideeën komen voor de babykamer ? die hoeft pas minimaal af te zijn in maand 7 ofzo
En regel een chill avondje zoals jullie ook altijd deden voordat die test ‘ZWANGER’ zei. Zodat niet meteen haar hele oude ‘niet mama’ leventje verdwijnt in haar ogen. Het is een flink proces om ineens in een milf te veranderen, en een leven opgeven waar je eerst alleen maar egoistisch aan jezelf hoefde te denken ?. Dan nog, ja, je wilt verder en wilt papa en mama worden. Toch is het wennen, en niet iedereen doet dat even snel. Succes met de zwangerschap samen! En extraatje: na de bevalling moest ik vaak om niets compleet janken ? is ook verwerken van alles. Niet vragen wat er is ofzo. Gewoon knuffelen en zeggen dat je van haar houd! ??