vriendin

A

ANONYMOUS_USERNAME

Goede morgen,
Ik heb een vriendin die al heel lang bezig is om zwanger te worden en daarvoor al heel lang in de medische molen zit. Zelfs een paar IXI-pogingen mochten niet baten en zijn geeindigd in een miskraam. In haar omgeving worden steeds meer mensen zwanger en ik weet dat dit haar veel pijn en verdriet doet. Nu zijn we zelf ook al een half jaar bezig om zwanger te worden en ik kijk er nu al tegenop om het te vertellen als het bij ons een keer raak is. Soms hoop ik bijna dat het bij ons ook niet zo ver komt, alleen maar om het niet te hoeven vertellen en haar weer pijn te doen. Zijn er hier dames die dit kennen of uit ervaring kunnen spreken hoe hiermee om te gaan?
Groetjes, citroentje
 
Ik kan me voorstellen dat je hier mee zit, maar ik denk dat je het ook van de andere kant moet bekijken.

Als zei er al een tijd mee bezig is zou ze moeten weten hoe bijzonder het is en hoe blij je bent als je weet dat je zwanger bent. Het zou me niet verbazen als ze teleurgesteld is dat het hun nog niet gelukt is, maar een echte vriendin zal hoe dan ook blij voor je zijn.
 
Citroentje,
Ik kan me helemaal voorstellen hoe jij je moet voelen. Mijn zus is al zeker 4 jaar bezig en heeft verschillende IVF-pogingen, onderzoeken en operaties achter de rug. Ze moet zich er nu bij neer gaan leggen dat ze nooit zwanger zal worden (ze heeft ook nog eens endometriose). Wij zijn ook sinds een aantal maanden bezig en ook ik word al enorm zenuwachtig en verdrietig als ik haar het grote nieuws moet gaan vertellen. Ze zal zeker blij voor mij zijn maar dat haar (kleine/jongere) zusje wel zwanger wordt en zij niet zal heel erg moeilijk voor haar worden.
Dit is echter geen reden om maar niet te proberen zwanger te raken, maar die dubbele gevoelens blijf ik houden. Enerzijds opgelucht als ik weer ongesteld word (en dus niets hoef te zeggen) maar anderzijds teleurgesteld omdat ik niet zwanger ben.
Heb jij jouw vriending wel al op de hoogte gebracht van jouw plannen? Ik weet niet zo goed of ik echt in woorden moet zeggen dat we proberen zwanger te worden.
Heel veel sterkte in ieder geval!
 
hallo citroentje!

ja ik herken je verhaal uit duizenden
mijn vriendin zit dus inhetzelfde schuitje ,ook zei heeft al een aantal behandelingen gehad wie niet mochten baten,
doordat ik iedere keer zei nee ik wil geen kinderen enzo enzo
en toen bedacht dat ik het wel wilde , besloten we om het nog tegen niemand te vertellen, maar ik dacht bijmezelf,
ze vertelt me alles alle ellende en problemen er om heen, als ze dalijk opeens moet horen "ik ben zwanger" dan neemt ze me dat zeker kwalijk.
dus hebben we besloten om het haar wel te vertellen dat we dus wel graag kinderen willen.
nou ze verschoot zich kapot kan ik je vertellen en zei weet je wel zeker en weet je niet zeker dat je niet nog ff de pil wil doorslikken om er maar zeker van te zijn dat je echt wilt
ja ik begrijp haar reactie natuurlijk
dus ik snap jou probleem ook
ook zij is 5 jaar geleden ongepland zwanger geraakt maar toch blij ermee
dat eindigde in een miskraam en nu al die jaren later is het nog steeds niet gelukt ook niet ondanks hulp van de medische molen
ik kan niet meer zeggen als je moet toch je eigen gevoel volgen hoe vervelend dat ook voor haar zou zijn
ik wens jou en haar veel sterkte en dat jullie beide maar vlug zwanger zullen zijn (hoop ik ook bij mezelf)
groetjes debra
 
Hallo Citroentje,
Hier een reactie vanuit de andere hoek. Ik ben zelf al 2 jaar bezig zwanger te worden zonder resultaat en heb nu bijna de eerste onderzoeken afgerond. Volgende week horen we alle uitslagen en hoe we nu verder moeten. Ook in mijn omgeving raakt iedereen zwanger en ik kan je vertellen dat dat soms inderdaad een enorme teleurstelling is. Begrijp me niet verkeerd, het is voor MIJ een teleurstelling omdat het bij mij nog niet gelukt is, dat neemt niet weg dat ik dan niet blij ben voor die persoon die wel een kindje zal verwachten. Ik kan je maar 1 tip geven en dat is vanaf het eerste begin eerlijk zijn. Misschien moet je haar wel vertellen dat jullie bezig zijn (hangt ook van de band met je zus af...) dan weet ze waar ze aan toe is en wat ze kan verwachten. Dan zal ze het misschien ook sneller accepteren als het bij jullie lukt. Ik zou dat van mijn zusje in ieder geval erg waarderen.
Het is en blijft een moeilijk verhaal, dit is in ieder geval mijn mening en ervaring. Hopelijk heb je er iets aan.
Groeten Nic
 
Ja da's erg moeilijk. Ik heb een vriendin met al een kindje. Zij wil erg graag een tweede en ondanks diverse pogingen met behulp van iui heeft het niet mogen baten. Zij gaat hier echter aan kapot. Ik begrijp haar,maar tegelijkertijd denk ik ook "je hebt er in ieder geval al een". Zal voor haar wel anders voelen,maar ik heb er zelf ook al een en als er geen tweede mocht komen dan leg ik maar daar bij neer en ben compleet zo met een kindje. Ook al gaat daar heus wel wat verdriet mee gepaard. Ik snap dat het erg is,maar bij haar is het al zo erg dat als een volslagen vreemde zwanger is of bevallen ze daar totaal niet op kan reageren. Zelfs erg bot. Ik weet daar ook niet mee om te gaan eerlijk gezegd. Ik vind het erg voor haar en denk tegelijkertijd wat moet ik haar zeggen als het voor mij weer zover is????????
XXX
 
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Blij om te horen dat ik net dit probleem niet alleen sta en zeker ook om het vanuit de andere kant te bekijken Nic. Nu ben ik zeker blij dat ik haar al verteld heb dat wij ook bezig zijn, zeker omdat ik verwacht dat het bij ons ook niet makkelijk wordt ivm medicijnengebruik. Ik merk dat zij zich nu een beetje isoleren van mensen die kinderen hebben of verwachten en ik ben daarom een beetje bang dat dat dan met ons ook gebeurt. Aan de andere kant moeten zij toch leren om hoe dan ook hiermee om te gaan en kunnen niet hun eigen wereldje creeren. Bedankt voor jullie meedenken en ik wens jullie allemaal veel succes dat het snel mag lukken!
Groetjes, citroentje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan