<p>Hallo! Mijn eerste post op dit forum, beetje spannend. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. Oke, een heel verhaal… In mei dit jaar ontdekte we vrij vroeg dat we zwanger waren van ons eerste ‘kindje’. Ik ben altijd erg regelmatig ongesteld en het bloedverlies kwam eerder, was minder en bleef bruinig ipv rood en er waren ook geen stolsels zoals bij mijn normale menstruaties. Al vanaf de ontdekking had ik bruine afscheiding en/of bruin bloed. Niet heel veel, maar wel meer dan veegjes. Dit heb ik gelijk doorgegeven aan de HA en de GYN. In week 3-ish begon echter behoorlijke buikpijn, met name in mijn zij en rug. Het bloed verlies bleef hetzelfde, nog steeds bruinig. Ook dit doorgegeven aan HA en GYN. We konden uiteindelijk op 6 juni terecht voor een (inwendige) 6 weken echo. Hierop was helaas een lege baarmoeder te zien. De GYN dacht echter niet aan een bbz (al vroeg mijn vriend daar specifiek naar vanwege de pijn), maar aan een ‘normale’ miskraam. Ook al zei ik geen rood bloed of stolsels te hebben verloren, maar alleen wat bruine spotting te hebben gehad. We mochten van de GYN naar huis en zelfs naar onze geplande vakantie (landal huisje 2 uur van huis vandaan, welke al weken ervoor geboekt was). Tijdens de vakantie werd de pijn heftiger en het bloed verlies iets erger en om een lang, angstig en verdrietig verhaal kort te maken werd er, na meerdere malen op hcg geprikt te hebben zowel in een ZH dichtbij vakantie adres als dichtbij huis, een bbz vastgesteld en moest ik bij de laatste hcg check blijven en gelijk geopereerd worden. Mijn eileiders zijn hierbij gelukkig bespaard gebleven, er is ‘alleen’ bloed en vocht uit de buik verwijderd. Deze operatie was op 13 juni van dit jaar. Vanaf die datum is er minimaal elke week op hcg geprikt tot dat deze op een waarde van 0.6 zat na ongeveer 2.5 week. Voor de zekerheid diezelfde dag en dag erna nog 2 zwangerschapstesten gedaan (clearblue en een vroege), maar ook die gaven geen resultaat zwanger meer aan. Ook waren mijn pijn en enorm gevoelige borsten verdwenen. Afgelopen maandag heb ik, met ochtend urine, een vroege zwangerschapstest gedaan, omdat mijn menstruatie uitbleef en ik wel een duidelijke eisprong gevoeld had. En ik had denk ik vanaf zondag tot dinsdag de innesteling, met steeds wat donker bruin bloed (veegjes) op mijn inleg kruisje en wat hele lichte, menstruatie achtige klachtjes. Deze vroege test gaf positief aan. Wel met een licht streepje. Vanaf maandag elke dag met ochtend urine 1 test gedaan (op woensdag clearblue digitaal die 1-2 weken aangaf) en streepje werd steeds wat donkerder, tot gisteren….het streepje wordt weer lichter. Met een normale test is het streepje zelfs bijna niet te zien vandaag, maar die test heb ik, stom genoeg, niet met ochtend urine gedaan en ik had wel wat thee gedronken. De positieve testen nu komen dus echt niet van mijn vorige bbz, maar nu ben ik bang dat ook deze zwangerschap niet goed zal gaan en misschien zal eindigen in een (vroege) miskraam. Ik heb nu wel wat symptomen (prikkeltjes in buik en vagina, druk op vagina, bij vlagen misselijk en maagzuur, licht gevoelige borsten) en deze blijven wel gelijk en nemen nu (nog) niet af. Ook bloed ik niet en heb ik geen pijn. Ik heb alleen af en toe minimale donker bruine afscheiding bij afvegen en 1x na een bad (van 37 graden). Bij de bbz waren mijn borsten heel gevoelig, maar was ik weer niet misselijk en had ik niet de prikkeltjes en steekjes… Ik ben 38 jaar oud en wij willen echt heel graag ouders worden. De bbz ervaring was zo naar, eng en verdrietig dat het best indruk heeft gemaakt. Er zou gezegd kunnen worden dat we hadden moeten wachten na de bbz met een volgende zwangerschap, maar we wilden de natuur haar gang laten gaan en de GYN gaf daar geen negatief advies over. Ik ben na de bbz dus niet eerst ongesteld geworden, dit is echter niet uniek lees ik gelukkig op dit forum. Wat denken jullie, maak ik mezelf gek, of duidt dat lichter wordende streepje wel op een verkeerde afloop? Wat kan ik het beste doen? Het is nog zo vroeg in de zwangerschap, ik weet dat eea mis kan gaan, maar mijn grootste angst is misschien wel om daar weer door verrast te worden. Vandaar mijn obsessieve test gedrag, om mezelf een soort voor te bereiden. Bedankt voor het lezen en hopelijk is er iemand die dit een beetje herkent. </p>