vrouwen en werk, zorg, huishouding

Het valt mij op dat veel vrouwen problemen hebben met werk, zorgen en huishouding.
Ook vrouwen die geen baan buitenshuis hebben.
Ze ervaren het leven met kind(eren) als een héél ander leven, het oude leventje is er niet meer.
Veel vrouwen (zo komt het over op mij) denken dat ze de verzorging en het huishouden alleen moeten doen. (de mannen zijn ook niet echt altijd even behulpzaam, vinden het volgens mij ook wel goed). Ook als je niet een baan buitenshuis hebt, kan je man ook best wel wat doen vind ik. Natuurlijk hoeft hij niet meer na z;n werk te dweilen, stofzuigen (zal misschien een enkele keer wel leuk zijn als hij het werk ook zelf ziet, of wil zien) was helemaal doen, badkamer... weet ik veel. Maar het zijn dan die kleine dingen: eens een was in de droger stoppen, even een wasje opvouwen wat je ziet, afruimem, vaatwasser inruimen. En het allerbelangerijktste: de kleine verzorgen en aandacht geven! Wat is er nu heerlijk voor een ouder om na zijn werk lekker te zorgen voor de kleine (nou ja, soms niet... als ze vervelend zijn....en jij moe). En dames: ga een keer in de zoveel tijd (in de maand of in de 6 weken, of om de twee weken, maakt niet uit...) wat leuks doen met je vriendinnen. Op stap tot diep in de nacht....uit eten, shoppen of wat dan ook. Je hebt een partner hoor!!!!
Het is geen aanval op de mannen, want veel mannen zijn zich er niet bewust van.
Het is ook geen aanval op de vrouwen, want het is niet eenvoudig om een éénmaal er in geslopen patroon te doorbreken. En sommige vrouwen zijn juist misschien heel tevreden op deze manier! Ik wil dus wel iedereen in hun waarde laten.
Hoe denken jullie daar over en hoe zit dat bij jullie?
 
Even ter aanvulling over mezelf:
Ik werk drie dagen, mijn man werkte vier maar moest helaas wegens financiele omstandigheden weer 5 gaan werken (bij mij was niet de mogelijkheid om 4 dagen te gaan werken).
Omdat ik twee dagen minder werk, doe ik het meeste in de huishouding. Vind ik ook logisch. Maar mijn man ziet gelukkig zelf ook het werk, en ruimt 's avonds altijd de tafel af, ruimt de afwasmachine in en uit, maakt het gasfornuis schoon en het aanrecht, stofzuigt als hij ziet dat het vies is, vouwt de was wel eens. En zo zijn er meer huishoudelijke dingen. Toen hij één dag minder werkte ging hij  altijd opruimen,  afstoffen, stofzuigen, koken.was doen.  Soms ook vele andere dingen die hij tegenkwam. Niet altijd, want hij had tenslotte maar één dag, en ik vond dat hij vooral van ons zoontje moest genieten. Maar ja, hij is nou eenmaal zo.
Wat ik het allerfijnste vind is dat hij heel goed en graag voor ons zoontje zorgt. Het is hem nooit teveel. Ook de zorg is prima verdeeld zonder dat we daar iets over af hebben gesproken. Het is gewoon heel vanzelfsprekend allemaal. Dat vind ik fijn.
 
hoi,
uiteraard vind ik als werkende jonge moeder (overigens bijna weer werkend, ons dochtertje is vanochtend naar de creche om te oefenen, vanaf volgende week gaat het om het echie; dan moet ik weer aan de slag) dat paps ook zijn deel in het huishouden moet doen. We hebben min of meer afgesproken dat tijdens mijn zwangerschapsverlof ik het meeste huishoudelijke werk doe en dat hij daarna weer inspringt. Alhoewel.. ik woon dichtbij mijn werk, hij is van 's ochtends half 7 tot 's avonds 6 van huis, dus vind ik zelf dat hij vooral moet genieten van zijn dochter (niet is beter dan 's avonds bij papa op schoot de luier even lekker vol poepen). Hij doet zijn best, kookt af en toe, ruimt de vaatwasser in, doet de wasmachine eens aan én klust veel in ons huis, dus prima zou ik zo zeggen. Verder komt mijn moeder 1 dag per week oppassen en die zal hoogstwaarschijnlijk ook wat licht huishoudelijk werk doen, aangezien ze niet echt kan stilzitten. Het blijft natuurlijk altijd een beetje schipperen, maar we komen er vast uit. Na 11 weken genieten, zorgen en het huishouden doen moet ik wel eerlijk zeggen dat als je fulltime moeder bent, je man/vriend ook best af en toe eens iets in het huishouden kan doen, al was het alleen maar om je een goed gevoel te geven.
goed, ik ga 'genieten' van mijn ochtend zonder kindje (boeh) en even naar de kapper

gegroet!
 
Hoi hoi

Ik ben een werkende moeder en heb 2 kinderen. Een van2,5 en een van 4 maanden. Ik werk nu 2 dagen en ga vanaf volgende maand 2,5 dag werken. Mijn man werkt 4x9 en is elke woensdag vrij.
Ik doe het meeste in het huishouden en dat vind ik ook erg logisch.
Op de dagen dat mijn man vrij is, doet hij genoeg. Kleine dingen, maar ook grote dingen, zoals de tuin enzo.

Hij besteeds 's avonds aandacht aan de kinderen.
Ik ben tevreden zo. Het is druk werken en de zorg voor de kinderen en het huishouden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zoveel toe kom aan dingen voor mezelf, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Dat komt wel weer als de kinderen ouder zijn. Nu spreek ik vaak af met vriendinnen bij een van ons thuis. De meeste hebben ook kinderen en die kunnen dan mooi samen spelen en kunnen wij beppen.

Ik ben het niet helemaal eens met wat je zegt over vrouwen die niet werken. Ik vind dat als de een niet werkt en de ander wel, dat degene die thuis is het huishouden moet doen. Wel vind ik dat de zorg voor de kinderen voor allebei is. Dat lijkt me ook logisch.

Groetjes Ria
 
Als één van  beiden geen baan buitenshuis heeft (meestal de vrouw...) moet diegene uiteraard het huishouden doen. Maar, in het weekend bijvoorbeeld, dan hoeft er vast niet veel meer te gebeuren, maar dan is het fijn dat de ander toch ook nog hier en daar wat verricht. Het is altijd zo'n vrouwenaangelegenheid vind ik.
Als ik mensen om me heen spreek, dan is de situatie vaak zo dat de mannen het werk niet zien...of niet willen zien. En zeker als beide werken, het komt dan vaak op de vrouw haar schouders terecht. Inclusief de zorg.
Maar, er zijn vast stellen die tevreden zijn zo.
 
hoi meiden

ik denk dat geen een situatie vergelijkbaar is met een andere...Daarom denk ik dat het het allerbelangrijkste is dat je blijft praten met elkaar. Waarom koos je toen voor....en vind je dat nu niets meer.... Zorg dat het bespreekbaar blijft!

Ik werk (als ik niet zwanger ben, nu 38+2)  de ene week 2 en de andere week 3 dagen, mijn man werkt 5 dagen per week.... Wij hebben zorg en huishouden samen verdeelt, op mijn vrije dagen doe ik niet veel in het huishouden, want ik ben thuis voor de kids en niet voor het huishouden...vaak knallen wij even van 19.30 tot 21.00 samen door het huis, voor die tijd spelen we samen met ons zoontje en na die tijd vinden wij dat de avond mag beginnen...tja en op zaterdag moeten we even aan de slag. Wij voelen ons hier prima bij.

groetjes Clau
 
Hoi!
Interessant onderwerp. Ik had bewust gekozen (toen ik zwanger werd) om te gaan stoppen met werken zodra de baby er zou zijn. Vanaf het moment dat we gingen samenwonen, gingen we een aantal zaken over de toekomst bespreken (zoals trouwen, gezin, wel of niet werken etc.). Alles dus goed uitgedoktert en zodoende kon ik de vrijheid krijgen om te stoppen met werken. Ik kreeg op dat moment een vaste baan aangeboden, maar heb 'm geweigerd en heb er nog nooit spijt van gehad.
Toen mijn zoon een half jaar was, liep het niet goed met mijn gezondheid, een operatie etc. was het gevolg. Ik had een aantal maanden nodig om lichamelijk aan te sterken en toen kwamen de muren letterlijk op me af. Voorheen niet, toen had ik genoeg te doen, maar vanwege mijn herstelperiode was niet alles meer zo vanzelfsprekend. Dus besloot ik begin dit jaar als oproepkracht te gaan werken (ik werk gemiddeld 3 halve dagen per maand) en dat bevalt me prima. Ik werk alleen als mijn man thuis is (hij werkt onregelmatige diensten) of als mijn zoontje (van nu ruim 18 maanden) een paar uurtjes naar mijn schoonouders kan. Anders niet.
Het af en toe werken bevalt me prima, meer zou ik ook niet willen, want mijn prioriteiten liggen bij mijn gezin.
Omdat ik het meeste thuis ben, zorg ik ook voor het grootste deel van het huishouden, maar mijn man doet ook wel wat hoor, op z'n vrije dagen. Dan ben ik bijv. even lekker met die kleine bezig en dan doet hij de was, of hij strijkt of hij stofzuigt of dweilt of doet de WC of lapt de ramen of wat er dan op dat moment ff moet gebeuren. En andersom natuurlijk. Ik ben blij dat mijn man ook af en toe de handen uit de mouwen steekt. Ik denk als ik een vent zou treffen die dus thuis komt en verwacht dat het hele huis aan kant is, z'n kleren gestreken, z'n prak gekookt en alleen maar in beweging komt van de eettafel naar de zitkamer (lees: TV kijken), hij een hele verkeerde aan mij zou hebben. Okee, ik ga niet van hem verwachten dat hij het hele huishouden doet, absoluut niet (zou ook niet eerlijk zijn), maar hij doet gelukkig genoeg, met name ook buitenshuis (onderhoud aan het huis, de tuin etc.).
Je hebt samen een huishouden en samen een kind, dan zorg je er dus ook samen voor vind ik.

En wat Clau zegt, ik besteed ook eens per zoveel weken ff lekker een dagje aan mezelf en/of vriendinnen of wat dan ook. Wel heb ik, gezien de periodes dat ik ziek ben geweest en in het ziekenhuis heb gelegen, me schuldig gevoeld dat ik er toen niet voor mijn zoontje kon zijn, dus toen vond ik het naderhand lastig om ineens ook iets voor mezelf te gaan doen (vond ik zielig voor die kleine). Nu weet ik inmiddels beter en het bevalt prima zo!
 
Tja, bij mij thuis, ben ik toch wel degene die de meeste zorg op zich neemt voor onze zoon, de hond, de kat en het huishouden.
Ik moet daar wel bij zeggen dat ik dat voornamelijk aan mezelf te danken heb. Mijn vriend werkte voorheen zo'n 60 uur per week, terwijl ik (bijna) niet buiten de deur werkte. Ik vond het dus niet eerlijk dat hij naast die 60 uur ook nog in het huishouden dingen moest doen. Wel liet hij 1x per dag de hond uit en gaf hij soms de kat te eten.
Soms speelde hij wel met Remco, maar hem echt verzorgen dat vond ie niet leuk. Ik merkte ook dat ik het liever zelf deed, omdat ik Remco al wat beter begreep

Nu is mijn vriend sinds kort minder gaan werken en ik meer. Daardoor heeft mijn vriend meer energie over om ook eens de afwas te doen en soms geeft ie Remco zijn fles.
Ik merk wel dat ik nog het meeste doe, maar ik werk dan ook nog wel minder dan hij.

 
Terug
Bovenaan