vruchtwaterpunctie

Hallo wij hebben een zoon van 4 jaar met het syndroom van down.
Om een trisomie 21 uit te sluiten laten wij een vruchtwaterpunctie doen.
Wie heeft hier ervaring mee en/of het krijgen van een tweede kindje na een kindje met downsyndroom.


 
Hoi,
Ik heb geen ervaring met trisomie 21, maar wel met een vruchtwaterpunctie. Die heb ik vijf weken geleden laten doen. Ik kan je zeggen dat het me alles is meegevallen. De prik zelf heb ik nauwelijks gevoeld. Het wegzuigen van het vruchtwater ook niet. Ik had me ingesteld op een vervelend gevoel in de buik in de dagen na de punctie, maar ook daar heb ik niks van gemerkt. Het enige wat ik vervelend vond, was het wachten op de uitslag. Het duurde 2,5 week voordat ik gebeld werd met de uitslag, die gelukkig goed was. Ik maakte me er in die wachttijd veel zorgen over en barstte spontaan in tranen uit tijdens het verlossende telefoontje. En dat terwijl ik helemaal niet zo'n huiler ben.
Veel succes gewenst met je punctie en het gaat vast enorm meevallen.
 
Hallo,
Ik ken wel iemand met een kind met het syndroom van down. Het is het 2e kindje van de 3. De 1e en de 3e hebben alle 2 niet het syndroom van down. Het wachten op de uitslag schijnt idd het vervelends te zijn.
Groetjes
 
Hoi!

Mijn broer heeft het syndroom van down. Daarom hebben wij ook kort stilgestaan bij zulke onderzoeken. Heeft jullie zoon de erfelijke of niet-erfelije vorm? Ik geloof dat een vruchtwaterpunctie ook niet helemaal uitsluitsel geeft en dat ze het maar voor (ik dacht) 70% kunnen zeggen. Zekerheid kan je helaas dus niet gegeven worden. Leg je vragen voor aan je verloskundige!

Groetjes, Floor.
 
volgens de gynaecoloog kunnen ze met 100 % zekerheid zeggen of er een trisomie 21 is.
Onze zoon heeft de niet erfelijke vorm.
Toch vinden wij een punctie een eng idee met het oog op een miskraam tot gevolg hebbend. ( kans 3 op de 1000 ).
Maar geen onderzoek doen en de zwangerschap zo door laten lopen ook.

 
Lieve Anoniem,
Bij ons is er afgelopen maart geconstateerd dat ik 14 weken zwanger was van een kindje met trisomie 21. Dit na een zeer verdikte nekplooi, en uiteindelijk een vlokkentest die 100% uitsluitsel gaf. We hebben toen de beslissing genomen (wat ik niemand toewens) om de zwangerschap af te breken. Ons kindje had niet de erfelijke vorm van 'mongolisme'.
Gezegend als we zijn ben ik inmiddels weer bijna 12 weken zwanger. Vanmorgen hebben we opnieuw een vlokkentest laten uitvoeren. Wij hebben hiervoor gekozen omdat we beiden graag 100% duidelijkheid wilden hebben, en omdat de uitslag hiervan sneller bekend is dan van een vruchtwaterpunctie. Bovendien kan laatstgenoemde pas een stuk later in de zwangerschap plaatsvinden, en ik denk niet dat ik het aan zou kunnen om de zwangerschap eventueel te beeindigen als ik het kindje al had gevoeld en dergelijken.
De ingreep is eventjes vervelend, maar dit schijnt bij een vwp al een stuk minder te zijn (bij een vlokkentest gaan ze immers vrolijk met een naald in de placenta roeren). Ik denk dat het belangrijkste voor jullie is om je af te vragen wat je zou doen bij een eventuele negatieve uitslag. Als jullie het kindje sowieso willen houden, heeft het dan echt zin om het risico (hoe klein dan ook) te nemen?
Heel veel sterkte bij het nemen van de beslissing. Ennuh: een vwp geeft echt 100% duidelijkheid hoor! geen 70% of iets dergelijks.
Liefs, Marjon
 
Hoi Marjon,
bedankt voor je reactie.
Wij wisten pas bij de geboorte dat wij een kindje met het syndroom van down gekregen hadden.
In het begin was er grote onzekerheid, verslagenheid, verdriet blijdschap kortom allerlei gevoelens.
Daarna keerde dit zich om in het vechten voor ons (eerste) kind en een zo goed mogelijke begeleiding.
Wie wil tenslotte niet het beste voor zijn kind.
Nu om terug te blikken op de afgelopen 4 jaar blijkt dat onze zoon een heerlijk manneke is net zoals een niet gehandicapt kind ook kan zijn.
Geen darm en hartafwijkingen e.d.
en met de nodige deskundige en liefdevolle begeleiding van een heel netwerk aan mensen zich verder ontplooit in zijn eigen tempo.
Toch kan ik me jou situatie voorstellen en me er wel bij aansluiten om de zwangerschap af te breken.
Vergeet niet dat deze kinderen levenslang hulp nodig hebben en wat dit al dan niet voor gevolgen kan hebben voor evt. andere kinderen die nog volgen.
Wij konden niet kiezen en zijn toch heel gelukkig met onze zoon ( ik werk trouwens zelf in een instelling waar ook mensen met down syndroom zijn).
Toch willen wij het totale gezin niets tekort doen.
Daarom zijn wij van mening dat we niet weer een kindje met down syndroom willen.
Hoe moeilijk dit ook is , namelijk een zwangerschap afbreken eventueel.
Wij kunnen en durven nu nog niet echt blij te zijn.
We behoorden tot de categorie : toevalstreffer.
Eigenlijk weet je nooit of je een zo gezond mogelijk kindje op de wereld zet, maar 2 kinderen met het syndroom van down is ons inziens te zwaar om mee te leven.
Ieder moet voor zich beslissen ongeacht wat de buitenwereld zegt of denkt hoe moeilijk ook.
Wij wachten nog af nu 11 weken zwanger.
Als je het leuk vindt laat ik horen als we meer weten goed of minder goed nieuws.

Groetjes Anoniem
 
HOi,

Ik heb met 19 wk een vruchtwaterpunctie laten doen,om het syndroom van down uit te laten sluiten.
De ingreep viel reuze mee en heb er geen last van gehad.
De uitslag is inderdaag 100 % zeker!
 
Terug
Bovenaan