Hallo allemaal,
En ik maar denken dat ik de enigste was die dit allemaal meemaakt. Toch wil ik ook mijn verhaal even kwijt. 2 maart naar vk geweest en toen bleek na een schrik reactie van de vk dat het te klein was (was toen 10 weken en 4 dagen en had de grote van 7 weken)ze gaf voor 90% aan dat het een missed abortus was, maar stuurde mij voor de zekerheid toch naar het ziekenhuis. 5 maart een bezoek aan de gynecoloog bleek dit dus 100% te zijn en dan stort je wereld compleet in want o wat voel je je eigen toch zwanger en toch ben je dat niet, het kan gewoon niet waar zijn. Toch had ik in overleg besloten om het op de natuurlijke manier te laten komen maar moest een week later terug komen voor een tweede gesprek.
Dit gesprek heb ik geen eens meer gehad. Dinsdags kreeg ik lichte krampen en werden steeds heviger naar de donderdag toe (zou deze dag smiddags een gesprek hebben)om 12 uur schoot het door heb twee uur op toilet gezetten met hevig bloedverlies totdat ik flauw viel, mijn geluk dat er iemand thuis was en hij heeft gelijk het ziekenhuis gebeld en we moesten direct komen. Aangekomen in het ziekenhuis proberen ze het eerst poliklinisch de restanten te verwijderen maar door de hevige pijn is ze gestopt en heeft besloten dat het toch een curretage moest worden.
Savonds om 17.40 uur geholpen en zou eigelijk om 22.00 uur weer naar huis mogen, maar ben weer flauw gevallen en mocht nog een nachtje overblijven. Mocht de volgende ochtend al om 10.00 uur naar huis met een heel leeg gevoel.
Ben vandaag 1 april weer voor halve dagen gaan werken maar het valt wel zwaar. Gelukkig kan ik er thuis en op m'n werk goed over praten ze leven erg met me mee.
Verder wil ik iedereen heel veel sterkte toewensen en praten helpt echt.
Groetjes Miranda
En ik maar denken dat ik de enigste was die dit allemaal meemaakt. Toch wil ik ook mijn verhaal even kwijt. 2 maart naar vk geweest en toen bleek na een schrik reactie van de vk dat het te klein was (was toen 10 weken en 4 dagen en had de grote van 7 weken)ze gaf voor 90% aan dat het een missed abortus was, maar stuurde mij voor de zekerheid toch naar het ziekenhuis. 5 maart een bezoek aan de gynecoloog bleek dit dus 100% te zijn en dan stort je wereld compleet in want o wat voel je je eigen toch zwanger en toch ben je dat niet, het kan gewoon niet waar zijn. Toch had ik in overleg besloten om het op de natuurlijke manier te laten komen maar moest een week later terug komen voor een tweede gesprek.
Dit gesprek heb ik geen eens meer gehad. Dinsdags kreeg ik lichte krampen en werden steeds heviger naar de donderdag toe (zou deze dag smiddags een gesprek hebben)om 12 uur schoot het door heb twee uur op toilet gezetten met hevig bloedverlies totdat ik flauw viel, mijn geluk dat er iemand thuis was en hij heeft gelijk het ziekenhuis gebeld en we moesten direct komen. Aangekomen in het ziekenhuis proberen ze het eerst poliklinisch de restanten te verwijderen maar door de hevige pijn is ze gestopt en heeft besloten dat het toch een curretage moest worden.
Savonds om 17.40 uur geholpen en zou eigelijk om 22.00 uur weer naar huis mogen, maar ben weer flauw gevallen en mocht nog een nachtje overblijven. Mocht de volgende ochtend al om 10.00 uur naar huis met een heel leeg gevoel.
Ben vandaag 1 april weer voor halve dagen gaan werken maar het valt wel zwaar. Gelukkig kan ik er thuis en op m'n werk goed over praten ze leven erg met me mee.
Verder wil ik iedereen heel veel sterkte toewensen en praten helpt echt.
Groetjes Miranda