waar is jullie kindje bang voor?

A

Anoniem

Guest
hoi hoi

ik maak me eigenlijk best wel zorgen om iets...

sophie is nml bang voor kindjes die huilen.
ze raakt dan helemaal overstuur en wilt weg....

ik ken niet veel mensen met babies
maar als ik naar iemand toegaat die 3 weken jonger is als sophie dan zetten ze het allebei op een huilen en dat stopt dan niet meer....
dit is al vanaf dat ze allebei 3 maand zijn en het gaat niet echt beter...
zodra er een begint te huilen is de pret over..

ik zit dan altijd in dubio..
haar weghalen,op schoot nemen, troosten, niet meer naar toe gaan, haar even laten zitten.....

bedoel wil haar er ook niet voor weghouden, maar aan de andere kant raakt ze zo overstuur en dat is natuurlijk ook niet leuk voor ons allemaal..

vaak kunnen wij als ouders zijnde ook niet normaal met elkaar praten en dan gaan we maar wandelen ofzo...

ik vind het heel jammer, zit nu nml ook te  twijfelen of ik wel naar zo'n forumdag wil gaan...
het is nml niet leuk om je kindje zo overstuur te zien en ze geniet er dan ook niet van...


wie herkent dit en wat  kan je eraan doen..

gaat het vanzelf over naarmate ze ouder worden etc etc etc

liefs tobi


 
 
Wat lastig zeg!!! ik heb hier zelf  geen ervaring mee maar het lijkt me niet gemakkelijk.
Ik kan hier wel zeggen dat ik zou proberen om er heel luchtig mee om te gaan bijv. samen het andere kindje troosten maar ik weet niet of dat zo gemakkelijk gaat!
Gaat je kindje naar een kdv? Daar zijn natuurlijk regelmatig huilende kindjes.
Nou ik wens je veel succes en hoop je toch op de forumdag te zien.

groetjes Danielle.
 
Ik herken het niet, maar lijkt me inderdaad voor jullie beide niet prettig.
Yoëll is zover ik weet nergens bang voor.

Ik zou denk ik in zo'n situatie bij hem op de grond of op mn hurken gaan zitten, zodat hij weet dat ik erbij ben en er niets mis is. Zo zou ik dan mee spelen met wat hij aan het doen was voor hij in paniek raakte. Zodat hij een beetje afleiding heeft.
Ik zou hem niet weg halen denk ik of het gaan vermijden, omdat je zo misschien juist aangeeft dat het werkelijk eng is.
Ik vergelijk yoëll ook soms met de kat, hihi klinkt gek maar leg het uit.
Met oude jaar is er veel vuurwerk, reageer je niet op de knallen tegen de kat dan ligt hij gewoon de hele nacht beneden zonder dat er iets is. Als je bij een knal, ach poes gaat zeggen, gaat hij heel bang lopen doen en zich overal onder verstoppen.
Zo dus ook met Yoëll als hij stoot of valt (niet zo'n harde knal) ga ik bij hem zitten, help hem omhoog en zeg oh jee boem, maar het is weer over. Dan is het ook klaar.

Hoop dat je mn verhaal een beetje begrijpt.

Pauline
 
Jee inderdaad lastig zeg!!

Tyche is net andersom. Als er een kindje/baby/tiener gaat huilen dan gaat ze heel hard lachen. Op het cb doet ze dit. Bij tv programma's... het is wel humor. Ik snap er ook niks van.

Tyche is wel bang voor honden. Veel honden komen even snuffelen. Bij haar voetje bijvoorbeeld. Nou dan klimt ze in mijn haren omhoog!!
 
Twan kan ook niet tegen harde geluiden: als ik bijv. heel hard moet lachen, of als iemand hem nadoet als hij aan het sikken is. Dan gaat hij ook heel hard huilen.
Laatst hadden we open dag van de brandweer, gaat er een sirene af, Twan helemaal overstuur! Met de forumdag zat ik samen met Sandra (nicktess) in de auto, begon Tess te huilen, Twan ook heel hard mee, en dat doet hij eigenlijk ook met andere kindjes. Hij kan ook niet zo goed tegen dat soort geluiden.

Wat ik dan doe; als hij huilt omdat wij hem nadoen met sikken, dan zeg ik, niet doen, hoeft  niet, niets aan de   hand en ga dan bij hem zitten, maar ik pak hem niet op. Ik probeer m te sussen met woorden en mijn aanwezigheid. Vaak gaat dit wel goed. Als hij ergens van schrikt, zoals die brandweer, dan pak ik hem wel op, omdat hij niet ziet waar dat geluid vandaan komt en er dan van schrikt. Hij is bijv. niet bang voor treinen of straaljagers, die ziet hij. Ook kan hij heel erg schrikken van brommers die hard langs scheuren. Ook dan pak ik m op en troost hem.

Verder doe ik hetzelfde als Pauline en behandel hem als de hond (qua schrikeffect dan, hahahaha)

Liefs Maaike
 

Hoi,

Kay schrok eerder ook heel erg van andere kindjes die gingen huilen of schreeuwde van de pret. Hij was dat niet gewend en wist dus ook niet wat het was en waarom iemand dat deed. Hij was toen 5 maanden oud.

Met de 6 maanden is Kay naar het KDV gegaan voor 1,5 dag. Meteen vanaf die week is het over en nu nog steeds zit Kay vrolijk te spelen tussen allemaal schreeuwende en huilende kinderen. Hij kijkt er niet meer naar op of om.

Eerder toen Kay wel schrok en begon te huilen liet ik hem gewoon zitten en probeerde hem wat af te leiden met een speeltje oid. Hem uit de situatie halen door hem te pakken benadrukt alleen maar dat het "eng" is en mama dan bescherming bied. Laat je kleine dus gewoon zitten waar het zit en praat rustig tegen hem/haar dat er niks aan de hand is en ga door met waar jullie mee bezig waren. Je moppie zal dan vanzelf gaan merken dat er eigenlijk, opp een boel herrie na, niets aan de hand is!

Succes!!

Esmé mv Kay
 
Julian is nog maar van 1 ding bang: vliegtuigje spelen. Eerder vond hij dat helemaal geweldig, maar nu: zijn gezicht betrekt direct, hij vindt het echt niet leuk meer en soms gaat hij huilen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan