Waarom kan ik het niet loslaten?!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo dames,
Vaak lees ik hier even mee maar laat bijna nooit iets van mij horen.
Ik vind het heerlijk jullie verhalen te lezen die soms heel spannend, soms verdrietig of soms teleurstellend zijn.
Ik zelf zit met een enorm verlangen naar nog een kind. Ik heb inmiddels al een zoon van 6 en een dochter van bijna 3 en al vanaf dat zij geboren is voel ik mij nog niet compleet.
Ik kan er voor mij zelf maar niet uitkomen of dat een verlangen is naar nog een zwangerschap en kraamtijd/babytijd of dat ik echt nog graag een kind wil.
Dit duurt dus al bijna 3 jaar en ik ben al meerdere keren gestopt met de pil toen mijn man aangaf dat hij ook nog wel eentje wil. Elke keer begon ik weer te twijfelen omdat het dan ineens met mijn oudste wat minder ging (hij is erg druk en moeilijk) en dan slikte ik de pil maar weer. De laatste tijd merk ik aan mijn man dat hij het wel goed vind zoals het nu gaat. Maar ik kan het gewoon niet loslaten. Ik wil het zo graag loslaten maar ik ben zo bang dat ik spijt krijg.
Aan de andere kant gaat de jongste over een jaar naar school en heb ik wat meer tijd voor mijzelf. Daar kan ik soms ook zo naar verlangen.....
Op dit moment slik ik geen pil maar dat is omdat de pil die ik had ervoor zorgde dat mijn libido op het vriespunt zat. Wij gebruiken condooms.
Er zijn vast nog meer vrouwen die hetzelfde voelen als ik. Daar zou ik graag mee willen schrijven.
Bedankt voor het lezen!
mamajb
 
Hoi, het lijkt alsof ik mijn eigen verhaal lees. Mijn gezin voelt ook nog niet compleet met twee zoons van net 6 en bijna 4. Ik wil ook heel graag een meisje dus ik heb ook me ook heel lang gevraagd of ik hetzelfde had gevoeld als ik al een dochter zou hebben. En het antwoord is ja. Ik wil gewoon heel graag drie kinderen.
Mijn verstand zegt; doe t niet! Je kunt met twee kinderen nog hele leuke (verre) vakanties maken. Je krijgt bijna meer tijd voor jezelf als de jongste zo naar school gaat. Het is nu al zoveel makkelijker aan t worden. Je zit nu qua energie weer lekker in je vel. Geen slapeloze nachten meer.

Maar mijn gevoel zegt precies t tegenovergestelde. Ik wil t ik wil t.

Nu heb ik de afgelopen maanden al twee keer gehad dat ik dacht dat ik zwanger was maar dag t toch niet zo was. De 1ste keer onverwachts (ervaarde opluchting dat t niet zo was). Tweede keer bewust voor gegaan (ervaarde teleurstelling).
Inmiddels heeft t babyvirus me volledig gegrepen haha.
Maar ik heb wel wat dingen uitgezocht/ bedacht: ja t wordt super druk maar met twee op school al wel weer wat makkelijker. Lees ook dat veel moeders t wel te doen vinden maar t halen en brengen naar school wel vermoeiend. Wij wonen echt super dichtbij school dus dat scheelt.
Het past in ons huis en in onze auto.
Je kunt ook nog makkelijk met z'n 5en een vakantie boeken al moet je wel iets beter zoeken.

Nou goed, je hoort t al. Ik heb mezelf overtuigd. Maar waarschijnlijk als t lukt ga je toch misschien weer twijfelen. Het is ook heel spannend.

Mijn vriend wil het trouwens wel maar vind twee ook goed. Dus minder drang dan ik ;-).

Ben trouwens net 35 dus heb nu ook echt t gevoel nu of nooit.
Hoe oud ben jij?

Groetjes

 
Herkenbaar verhaal....precies hetzelfde als jullie, alleen nog een min punt bij ons...ik heb 7 mk- en gehad en dit uiteindelijk laten onderzoeken dmv bloedonderzoek, hieruit kwam dat ik een translocatie heb van mijn chromosomen, dat al die mk-en veroorzaakt...
Ik heb twee gezonde kids, wat haal ik mezelf en de rest van de Fam. Op de hals...een "pluspunt", die afwijking die ik heb, is bijna niet met het leven verenigbaar, het gaat dus of goed of fout..
Ik hoop zo dat er een keer een gezond eitje voorbij zwemt en dat dit goed mag gaan....
Ik ben 38...leeftijd speelt ook mee...
Twijfel, twijfel...
 
Jeetje suto, wat heftig 7 mk. Daarmee valt mijn twijfel beetje in t niet. Ik twijfel puur op praktisch gebied en luxe (vakanties, financiële ruimte etc).
Als ik t goed lees hoop je er wel op dus ik hoop voor je dat t toch nog lukt. Ik weet niet hoe jij dat ervaart maar ik denk dat ik er uiteindelijk wel vrede mee zou hebben als t niet lukt omdat ik al twee lieve gezonde kids heb. Ik heb ook afgesproken met mijn vriend dat als t niet binnen nu en zeg een jaar lukt we stoppen en echt niet de medische molen ingaan.
Twee kinderen heeft ook veel voordelen ;-).
Leuk om te horen hoe t verder gaat met je!

Groetjes
 
haha zo herkenbaar!

mijn kinderen zijn beide al naar school(9 &6) en ik heb juist die tijd,waar jij nog naar verlangt.. en ja het is heerlijk maar er voelt ook wat leegte..
en idd als er iets met de kinderen is, problemen op school, therapie buiten school, beide sporten..denk ik ook weer pppffff je zal het met drie moeten doen..

maar toch is daar het verlangen..en zet ik al die argumenten weer aan de kant..ach wat maakt het ook uit..
en zo twijfelen we weer door, ik gebruik de pil al 9 mnd niet meer, ik wil toch nog graag 1 kindje er bij...
we wachten af of het ons nog gegund is!

succes..
 
mama3007: ik ben 34 jaar en ben van de laatste twee in de tweede ronde zwanger geraakt maar dat zegt natuurlijk niets. Nu is het aan mij de taak om mijn man te overtuigen maar hoe moet ik dat doen als ik zelf nog niet helemaal stevig in mijn schoenen sta?
Dan gaat het weer net als vorig jaar: mijn man zegt dan dat ik maar moet stoppen met de pil en dan begin ik weer te twijfelen tot slapeloze nachten aan toe!
Ik kan echt van de ene kant naar de andere kan geslingerd worden qua mening. Als ik iemand zie lopen met twee kinderen en een baby dan denk ik weer van: och, pff dat kan ik toch ook?
Nog geen 10 minuten later zie ik alweer 100 beren op de weg.

Suto: Wat erg voor je dat het steeds niet lukt. Ik hoop ook (en ik zal voor je duimen) dat het jullie snel lukt om zwanger te worden en te blijven....
Dan voel ik me weer schuldig omdat ik alleen maar praktische bezwaren heb en soms het gevoel dat het te zwaar zal worden voor mij.
Ik heb nu twee gezonde kinderen en ben bang dat ik met een derde het lot zal tarten. Dit is ook een groot punt voor mijn man. Hij vindt dat wij tevreden moeten zijn en niet meer moeten willen.
Bij de thuis-bevalling van mijn dochtertje kwam ze vast te zitten. Ze was 8 pond bij de geboorte en waar ik tijdens de zwangerschap zo bang voor was is dus gebeurd. Ik moest op handen en knieen bevallen en de verloskundige moest haar schoudertje achter mijn bekken weg halen. Mijn man is hier erg van geschrokken en wil dit nooit meer meemaken.

Jamama, ik denk dat ik, wanneer ze naar school zou gaan ook wel een hoop leegte zal voelen. Zo stil in huis....
Nu ik hier nog een kleintje heb rondhuppelen verlang ik wat meer naar tijd voor mezelf maar als ik die tijd eenmaal heb...mis ik dat kleine handje in de mijne. Tenminste ik kan het mij voorstellen dat het zo zal gaan.
Ben jij nu echt bezig met zwanger worden of laat je het gewoon op zn beloop?

Alsvast bedankt voor jullie reacties en ik hoop dat we er nog even over door kunnen zeuren want dan ben ik het tenminste kwijt.

mamajb
 
Hoi,
Die slapeloze nachten heb ik ook gehad hoor. Ik zag alleen maar beren.
Bij onze eerste ging t ook super snel. 1x in drie rondes en de 2x in een keer raak. Had ook altijd t idee dat wij extra voorzichtig moesten zijn omdat ik makkelijk zwanger raak. Dat bleek ook wel toen ik onverwacht ineens zwanger was ( ik begrijp eerlijk gezegd nog steeds niet hoe dat kon maar goed).
Zijn eerste op vakantie gegaan en daarna (vorige maand een voorzichtige poging gewaagd).
Uiteraard dacht ik dat t gelijk raak was maar dat bleek niet zo te zijn. En guess what....ik baal! Daardoor kom ik er nu achter dat ik t toch echt heel graag wil. En t liefste nu haha. Deze maand is ook al weer verkeken (zie mijn andere topic). Dus ja.....

En weet je...waarschijnlijk ga ik straks als t gelukt is toch ook weer twijfelen. Je weet toch niet wat de juiste keus is.
Het beste advies is ook denk ik om naar die stem van binnen te luisteren. Wat zegt die stem? Ja of nee?
Diep van binnen weet je dat volgens mij wel. En misschien moet je zelf ook nog ff aan t idee wennen?
Ik in iedere geval wel!
 

ik denk dat ik toch ook wat meer het gevoel heb(wil hebben) dat het mij overkomt!
(wat uiteraard niet het geval is als je onbeschermd vrijt)
maar als ik te veel er aan denk, ga ik ook weer meer twijfelen..
want we hebben twee gezonde kinderen(zover wij weten, alleen een allergie voor dieren en pollen)

toch vind ik het handig dat de andere al op school zitten zodat je de rest vd dag druk kan zijn met opvoeden.(want dat is toch wel een hele klus)

ik ben 34(mijn man ook), (mijn vader vind ons al te oud voor nog een kindje haha hij is niet wijs)

ik zie mij zelf iig nog wel met een klein hummeltje op schoot! (alleen die nachten ppff die krijg je er bij)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan