Morgenochtend de 20 weken echo. En hoewel er met de pretecho ook al goed naar gekeken is, heb ik nog steeds het gevoel dat het niet goed zit. Misschien is het dat deze kleine veel rustiger in mijn buik is dan zijn grote broer. Dat was rond deze tijd al een echte druktemaker en deze friemelt af en toe wat. Of het komt omdat mijn lichaam me voor mijn gevoel helemaal in de steek laat. Ik kan niet veel zelf en het weer werkt ook niet mee. Ik heb elke dag hevige buikkrampen (darmen) en vaak harde buiken. Waarom kan ik niet gewoon genieten? En er vertrouwen in hebben dat het gewoon goed gaat. De pretecho is nog maar 3 weken geleden. Toen was meneertje heel actief. Je zag hem drinken. Het maagje vulde zich netjes, even als de blaas. Het hartje zag er helemaal perfect uit. Waarom dan toch die gedachten dat het niet goed zit? Ik kon bij de oudste ook pas genieten na de 20-weken echo maar dat had te maken met eerdere miskramen.