Waarom toch zo onzeker?

Morgenochtend de 20 weken echo. En hoewel er met de pretecho ook al goed naar gekeken is, heb ik nog steeds het gevoel dat het niet goed zit. Misschien is het dat deze kleine veel rustiger in mijn buik is dan zijn grote broer. Dat was rond deze tijd al een echte druktemaker en deze friemelt af en toe wat. Of het komt omdat mijn lichaam me voor mijn gevoel helemaal in de steek laat. Ik kan niet veel zelf en het weer werkt ook niet mee. Ik heb elke dag hevige buikkrampen (darmen) en vaak harde buiken. Waarom kan ik niet gewoon genieten? En er vertrouwen in hebben dat het gewoon goed gaat. De pretecho is nog maar 3 weken geleden. Toen was meneertje heel actief. Je zag hem drinken. Het maagje vulde zich netjes, even als de blaas. Het hartje zag er helemaal perfect uit. Waarom dan toch die gedachten dat het niet goed zit? Ik kon bij de oudste ook pas genieten na de 20-weken echo maar dat had te maken met eerdere miskramen.
 
Ja bezorgdheid ik ken het me goed voorstellen vooral als je al n miskraam hebt gehad. ookal is de kans klein dat t fout zit.laat je even weten hoe t is gegaan? Succes
 
Ken het gevoel ik kan ook pas net een beetje genieten.
Eerdere miskramen maken je onzeker!
Durf nu wel een beetje vertrouwen te hebben maar ben ook blij als ik de 20 weken echo heb gehad!
Komt goed meid ben blij dat je 20 weken echo goed was!

lief pupke
 
ik heb ook constant dat knagende gevoel of alles wel goed zou zijn. Ik heb dan geen miskramen gehad maar echt genieten doe ik ook nog niet! Ik heb over anderhalve week pas mijn 20 wk echo dus dat duurt ook nog even.... Maar ik herken jou gevoel wel....

sterkte
 
ik hoor hier helemaal niet thuis. ben van t april forum maar ik herken jouw verhaal heel erg.
bij mn 2e zwangerschap heb ik 9 maanden gedacht dat er iets aan de hand was met de baby.
ik kon niet genieten van mn zwangerschap want ik wist zeker dat ik afscheid moest nemen!
alle echo's wezen uit dat ik een gezonde meid zou krijgen maar toch had ik het gevoel dat er iets mis was met haar. mn nachtmerries werden nog erger: ze zou dood gaan! 9 maanden heb ik me niet kunnen vastbinden aan mn kindje, omdat ik echt dacht dat ik afscheid moest nemen van haar.
toen ze geboren werd durfde ik nog steeds niet van haar te houden. was nog steeds bang dat er iets mis zou gaan met haar.
inmiddels is ze 19 maanden en gaat het heel goed met haar. ze is gewoon een gezonde meid.
waarom ik die gedachten had weet ik nog steeds niet. bij mn eerste had ik dat totaal niet! en nu met mn 3e zwangerschap ook helemaal niet. waarom bij haar wel?? ik weet t niet!
ik zal niet tegen je gaan zeggen dat je het van je af moet zetten. weet nl uit ervaring dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan
wat ik wel wil zeggen is dat je gevoel er waarschijnlijk naast zit. als de echo's zeggen dat het goed is, zal je daarop moeten vertrouwen.
maar nogmaals, ik herken je dus volledig!

liefs, do
 
Terug
Bovenaan