Hoi dames,
Allereerst sorry dat ik niet zo geweldig reageer. Ik lees regelmatig mee met jullie hoor!! Maar heb nu echt even de puf niet om te reageren.
Ben nu al 5 weken misselijk, hele dag door, hardstikke moe, geirriteerd etc etc etc. Na mijn miskraam en curatage ging het eigenlijk onwijs goed, had snel zoiets van we slaan ons er door heen. Nu ben ik gewoon nog elke dag met mijn hoofd bij die miskraam. Irriteer me aan elke zwangere die er rond loopt en alle jonge moeders op mijn werk. Zit geregeld in een huilbui, en heb nergens zin in. Tot overmaat van ramp gaat het tussen mij en mijn mannetje op dit moment ook drama, wat me tot nog meer nadenken zet.
Vandaag maar eens naar de huisarts geweest en tabletjes voor mijn maag en aanvraagformulier voor bloed onderzoek mee gekregen. Hooop dat het wat helpt, maar eigenlijk ben ik gewoon bang dat ik tegen een burnout aan zit ofzo.
Kan iemand die gevoelens?? En zo ja hoe heb je die opgelost?? Ik ben mijn verhaaltje tenminste weer eventjes kwijt.
Groetjes Patricia
Allereerst sorry dat ik niet zo geweldig reageer. Ik lees regelmatig mee met jullie hoor!! Maar heb nu echt even de puf niet om te reageren.
Ben nu al 5 weken misselijk, hele dag door, hardstikke moe, geirriteerd etc etc etc. Na mijn miskraam en curatage ging het eigenlijk onwijs goed, had snel zoiets van we slaan ons er door heen. Nu ben ik gewoon nog elke dag met mijn hoofd bij die miskraam. Irriteer me aan elke zwangere die er rond loopt en alle jonge moeders op mijn werk. Zit geregeld in een huilbui, en heb nergens zin in. Tot overmaat van ramp gaat het tussen mij en mijn mannetje op dit moment ook drama, wat me tot nog meer nadenken zet.
Vandaag maar eens naar de huisarts geweest en tabletjes voor mijn maag en aanvraagformulier voor bloed onderzoek mee gekregen. Hooop dat het wat helpt, maar eigenlijk ben ik gewoon bang dat ik tegen een burnout aan zit ofzo.
Kan iemand die gevoelens?? En zo ja hoe heb je die opgelost?? Ik ben mijn verhaaltje tenminste weer eventjes kwijt.
Groetjes Patricia