Waarschijnlijk een postnatale depressie

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo Dames,

Nou het zit me echt niet mee..morgen moet ik naar de dokter omdat mijn vk vermoed dat ik een postnatale depressie heb...
Ik had natuurlijk al op het forum geschreven dat ik het niet meer zag zitten en volledig kapot was en niet echt blij was met het kleine mannetje..
Ik heb het tegen de vk gezegd en ook tegen mijn vriend maar het rotgevoel, de somberheid, neerslachtigheid en het gevoel dat ik niet van het mannetje houd gaan maar niet weg waardoor ik me alleen maar nog schuldiger voel...
Daar komt nog eens bovenop dat ons hele leven op zijn kop staat omdat onze buren waar we al langere tijd overlast van hebben nu ook nog eens zijn gaan dreigen mij of de kleine iets aan te doen..afgelopen weekend zijn we ons huis uitgevlucht omdat het de spuigaten uit liep...
Mijn moeder doet ook nog eens moeilijk dus alles bij elkaar is gewoon allemaal een beetje erg veel.....
Dus morgen naar de dokter en dan weet ik zeker of het zo is ja of nee dus ja afwachten maar weer....
 
Jeetje...
Het stapelt zich ook allemaal op op jouw bordje...
Nou wat het ook is, weet dat je hier altijd mag klagen!
Ik vind het inderdaad dapper dat je je hebt uitgesproken tegen de vk. Hier op het forum is een ding, maar in het echie is toch wat anders. Nu kun je, ongeacht de uitslag, via de huisarts de hulp krijgen die je nodig hebt om te kunnen gaan genieten van je kleintje.
Dikke knuffel en succes bij de huisarts!

T
 
Hallo dames,

Bedankt voor de reacties..vandaag gesprek gehad bij dokter en zit in het begin stadium van een postnatale depressie of in ieder geval uitputting dus ben er gelukkig op tijd bij en moet het de komende tijd wat rustiger aan doen voor zover dat gaat..gelukkig heb ik met mijn juridische achtergrond en samen met een advocaat die we hebben toegewezen gekregen het voor mekaar dat de buren moeten gaan verhuizen eindelijk...wij zijn hier al zo lang mee bezig...gister ook een heel goed gesprek gehad met mijn vriend en zie ook dat ik zijn hulp met beide handen aan moet pakken inplaats van wegduwen dus tsja rustig aan doen dus en heb vanochtend voor het eerst echt genoten van ons mannetje hij was aan het lachen en gekke bekken trekken en ik moest hier ontzettend om lachen en raakte helemaal vertederd...dus ja ik ben er nog lang niet maar we gaan met kleine stapjes de goede kant op hoop ik.... liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan