Wachten, wachten, wachten..

<p>Hi allemaal!</p><p>Enkele tijd geleden heb ik hier al een berichtje geplaatst over mijn kinderwens en het feit dat vriend nog even wil wachten.</p><p>Gisteren hebben we hier weer een goed gesprek over gehad. Enerzijds positief, anderzijds toch ook een kleine teleurstelling.</p><p>Het gesprek kwam eigenlijk tot stond door onze geplande vakantie in oktober. Ons idee was Ecuador. Ik vond echter op de website van de WHO dat het Zika virus nog steeds actief is in ecuador (categorie2) en het RIVM raadt reizen naar categorie 1/2 landen af wanneer je zwanger bent of van plan bent zwanger te worden (tot 6 maanden daarna) Ik legde dat voor aan mijn vriend en vroeg hem wat hij daarvan vond. Gelukkig (Goede nieuws!) vond hij dat ook wel lang en hebben we onze plannen nu gewijzigd naar een land zonder Zika. (best moeilijk nog, een actief land met lekker weer, zonder Zika, maar we hebben iets tofs gevonden)<br /><br /></p><p>Toen ging het gesprek over wanneer. Vriend geeft aan nu nog niet klaar te zijn voor kinderen, maar er wel steeds vaker over na te denken en zichzelf binnen nu en twee jaar wel met kind ziet. Dus maximaal over een jaartje beginnen. Hij denkt echter dat hij dat niet maanden van te voren kan plannen en het gewoon voelt. Dan gaat hij het aangeven. <br />Ik heb aangegeven dat het voor mij het perfecte plaatje zou zijn als we in ieder geval zonder anticonceptie op vakantie gaan. Uiteraard wel weer meegegeven dat ik geen druk wil opleggen en dat wanneer het voor hem op enig moment niet goed voelt, we het uitstellen en erover blijven praten. </p><p>Positief dus dat het er naar uit ziet dat we in ieder geval in 2018 gaan proberen. Anderzijds duurt dat nog zo lang voor mij haha. <br />Misschien moet ik iets minder op fora gaan kijken, en minster instagram pagina's volgen. Even een paar maanden de focus op iets anders weer. Maar als ik dan die drie lege slaapkamers in ons huis zie dan denk ik: ' het is zó welkom!'</p><p>Zo, dit was weer puur even van me afschrijven. Voelt soms even lekker. Mocht iemand nog tips hebben of in dezelfde situatie verkeren, dan hoor ik het graag :)</p><p> </p>
 
Hoi SandraSophia,
Wat je schrijft is zo herkenbaar! Hier ook iemand die nog aan het wachten is tot het zo ver is. Mijn kinderwens is er al een tijdje, maar mijn vriend wilde ook nog even wachten. We gaan in december nog een verre reis maken en we hebben besloten er daarna voor te gaan. Voor hem voelt dat ook als een goed moment, en bovendien vind ik het erg prettig om zo naar het moment te kunnen toeleven. Maar anderzijds duurt het wachten ook nog zó lang.. En wat je zegt, het is zo welkom (hier ook een paar lege kamertjes). Ik lees gewoon door op fora, en zoek het ook bewust op. Soms denk ik ook dat ik dat tot die tijd even op een lager pitje zou moeten zetten, maar aan de andere kant word ik ook blij om over zwangerschap en kinderen te lezen. Ik zou gewoon lekker (blijven) doen wat goed voelt! 
Groetjes!
 
Haha precies. Enerzijds is het superfijn om je in te lezen, mee te lezen op fora, zwangere vrouwen te volgen op instagram (Fan van SannyZoektGeluk!) en daar wordt ik oprecht vrolijk van. Een soort hoop van: 'Deze mannen waren er op den duur ook klaar voor' haha.
Maar anderszijds kan ik er ook wel weer echt verdrietig van worden. Dat wij nog niet zover zijn, maar ook dat ik zoveel verhalen lees over miskramen of dat zwanger worden niet vanzelf gaat. Dan word ik al bang dat dat ons ook kan overkomen. Dus het is heel dubbel.
Ik merk dat ik na ons gesprek van gister, toch weer een ijkdatum in mijn hoofd heb van oktober. De vakantie. Of dat hij bij mijn verjaardag als cadeautje zegt: 'Ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts, je spiraaltje gaat eruit!'  Ik weet dat dat niet realistisch is, maar dromen mag ten slotte, toch?
Ik heb dus goede hoop op oktober (oppassen dat ik niet te teleurgesteld ben als het in oktober niet zo blijkt te zijn). Ik wil metot die tijd even focussen op wat andere dingen, in aanloop daar naartoe. Natuurlijk is er al genoeg afleiding qua werk, (tweede) studie die ik aan het afronden ben, leuke dingen met vriendinnen, leuke dingen met vriend samen etc, etc.  Daarnaast wil ik me wat meer gaan focussen op gezonde voeding. Ik heb een zeer gezond gewicht en eet over het algemeen best gezond, maar ik vind wel dat ik teveel suiker eet en dat dat beter kan. Door nu gezonder te gaan eten is mijn lichaam aan het einde van het jaar hopelijk op zijn vruchtbaartst :)
 
Wat doe jij ter afleiding?
 
Wat toevallig, ik volg ook SannyZoektGeluk! Ik kijk trouwens ook haar youtube filmpjes (erg leuk, wat een positief mens is dat!) en ik volg ook die van Alboe, SuperSaar, MommyProof ;-) en herkenbaar dat het je een dubbel gevoel geeft. Ik besef me ook dat het bij ons mogelijk is dat het niet lukt, of dat het toch niet gaat zoals je voor ogen had. Dat zwanger worden niet lukt. Je kunt het gewoonweg niet plannen.
En dromen mag zeker! Dat doe ik ook, letterlijk zelfs. Ik heb ’s nachts gedroomd over mijn toekomstige zwangerschap en bevalling! Ik droom ook over hoe het straks zal zijn, maar ik probeer nu ook nog even te genieten van het leven samen met mijn vriend. Voor we het weten is het ineens zover. Wel heel fijn dat je nu voor jezelf ook een moment hebt om naartoe te leven. Na jullie vakantie kan het zomaar ineens heel snel gaan, maar het is goed om intussen wel die afleiding te zoeken.
Ik heb ook een gezond gewicht, maar wil er toch nog wel 5 kg af hebben en iets meer sporten. Dat is iets waar ik mijn afleiding in kan vinden. Ook volg ik nu voor 3 mnd een opleiding en ben ik druk met werk, vriend en vriendinnen. Genoeg afleiding, maar ik verbied mezelf niet om er mee bezig te zijn. Als het maar een beetje in balans is.
Hebben jullie ook vrienden in dezelfde fase, die zwanger zijn of al kindjes hebben? Soms werkt dat aanstekelijk voor een man, en zegt 'ie plotseling dat hij ook graag wil. Dat heb ik al een paar keer voorbij horen komen tenminste.
 
Terug
Bovenaan