Wachten, wachten, wachten

S

Sil3009

Hallo allemaal!

Zijn jullie het wachten ook zo moe? Vorig jaar oktober ben ik met de pil gestopt en mijn cyclus bleek best onregelmatig. Toen ik eindelijk zicht had op mijn cyclus bleek ik in maart zwanger!! Maar helaas was dat van korte duur..... In mei heb ik een miskraam gehad. Gelukkig zonder veel lichamelijke problemen en ik dacht dat het emotioneel ook wel meeviel. Maar het wordt nu steeds moelijker vind ik. Veel mensen om me heen zijn zwanger en ik vind het steeds lastiger om daar positief mee om te gaan. Herkennen jullie dat?

Groetjes Sil3009
 
Hallo Sil,

Ik herken dit heel goed! Ik wordt niet goed van al die baby kaartjes, geboortes en de vraag wanneer wij eens gaan beginnen aan kinderen (mijn vriend is namelijk wat ouder, 38 jaar en ik 23)

Ik heb vorige week een miskraam gehad, dus iedereen weet nu wel dat wij bezig zijn met kinderen en het zorgt ervoor dat het opgehouden is met het gezeur aan mijn hoofd, maar ja, andere mensen met kinderen en zwangerschappen doen toch zeer!

Ik heb zelf ook 'maar' 1 miskraam gehad en we gaan de toekomst positief tegemoed, en ook ik ben er vrijwel meteen boven op, alleen andere jonge kindjes, of baby spulletjes bij de Ikea, zijn een steek in het hart... Ik zelf denk dat het bij mij gewoon een gezonde dosis jaloezie is...

Ik ben zelf gestopt met kijken en luisteren naar baby verhalen om me heen, misschien heel asociaal, maar als je zelf een miskraam achter de rug hebt, en een ander gaat je vertellen hoe zorgeloos haar zwangerschap geweest is, dan ben ik in alle staten!

Kop op meid, en borst vooruit, wij komen ook een keer op het punt dat we met een dikke buik lopen!

Even als feitje, mijn verloskundige zei dat je na een eerste miskraam, ipv 10% nu 17% kans hebt op een volgende miskraam... Het lijkt misschien veel, maar dat is dus gewoon 83% kans op een volgende gezonde zwangerschap!

Succes! Liefs, Elena
 
ja, als je graag zwanger wilt worden kan het soms al pijn geven als een ander al wel zwanger is en jij nog niet. Maar uit ervaring weet ik dat het na een miskraam nog moeilijker is. Je weet zelf dat het allemaal zo anders had kunnen zijn en als je dan iemand met een dikke buik ziet rondlopen, kun je soms intens verdrietig worden over het feit dat het bij jou fout is gegaan en dat het nog niet zover is. Je kan soms zelfs bang zijn dat het misschien nooit zal lukken... ook begrijpen mensen het vaak niet als je er na maanden nog om kan huilen...

Bij mij heelde de wond pas een beetje toen ik weer zwanger raakte... en toen ik een goed echo had gehad durfde ik een beetje te gaan genieten... maar toen de datum van de miskraam kwam (ik was toen 7 maanden zwanger) heb ik heel hard gehuild. En nu kan ik soms nog verdrietig er om worden, maar het helpt dat ik nu een gezonde dochter heb...

Dus het is niet gek als je er wat emotioneel onder blijft, je bent ook een kleintje verloren... het had anders kunnen zijn... je dromen vallen in duigen en tot nu toe heb je nog geen nieuwe dromen omdat je nog niet zwanger bent... maar heb hoop... mijn vk zei dat zij nog nooit had meegemaakt dat een stel na een miskraam niet binnen een jaar terug kwam met een gezonde zwangerschap.... en die percentages? Niet teveel over nadenken... als je geoznd bent heb je net zoveel kans als daarvoor... in die percentages is er rekening gehouden met mensen die wel door medische problemen miskramen krijgen. Maar gemiddeld genomen krijgt elke gezonde vrouw er eens in haar leven mee te maken, puur door een celdelingsfout en dit heeft geen medische oorzaak. (Misschien dat dit je zorgen wat kan wegnemen!)

Heel veel sterkte en liefs xxxx
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan