Wake-up call (voor allemaal)

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo Allemaal,

Had ik het vrijdag even moeilijk omdat ik ongi geworden ben. Vind ik het moeilijk dat onze zoon dinsdag voor het eerst naar de peuterspeelzaal gaat. Maar niks is zo moeilijk als wat ik gisteravond laat hier op het forum las. Op 1 van de andere forums werd verwezen naar het forum van Babybrabbel (onder de kop algemeen). Daar staat het verhaal van een moeder die op 25 augustus bevallen is van een dochter. Ze (moeder) kreeg eclampsie en 2 hersenbloedingen. Hier is ze de volgende dag aan overleden. Helemaal in tranen zat ik achter de computer! Dat is toch het ergste dat je je kan indenken! Wat erg voor haar man en kinderen! Zoveel geluk, direkt gevolgd door zoveel verdriet.
Daar vallen al die kleine probleempjes toch van in het niets. Het zet je met 2 benen weer op de grond.

Groetjes, Kat
 
Hoi Kat

Ik schrok ook wel van je bericht. Elke negatieve emotie die je meemaakt is vervelend. Rouw is de ergste. Iemand kwijtraken en nooit meer kunnen zien, aanraken, ruiken en horen. Teleurstelling is dan ook geen juiste benaming. Het is intens verdriet. En helaas ongesteld worden dát is maar een teleurstelling. Ik vind het heel goed dat je dit schrijft, het is zeker iets waardoor je even wakker geschud wordt!!!! Al heb ik soms het idee dat er vrouwen zijn die als ze ongesteld worden, het voor hun wéér het einde van de wereld is maargoed dat is weer een andere discussie!!

Laten we maar gezegend zijn met het feit dat we allemaal gezond zijn!!!

Liefs Costa
 
Hoi

Een jeugdvriendin van  mij heeft hetzelfde gehad, maar is helaas vlak na de bevalling overleden. Haar man, zoontje, haar man's  nieuwe vrouw, hun kinderen  herdenken dit elk jaar (hij is nu 10 jaar) Het is altijd een bijzondere dag, waar veel liefde uitstraald

Liefs

Lydia
 
Vreselijk he dit soort dingen.

Ben ooit uitgeweest met een weduwnaar. Zijn vrouw had acute leukemie
gekregen een paar maanden na de bevalling. Het idee dat zo'n kind nooit
zijn/haar moeder kent.



Als je aan dit soort dingen denkt, dan zijn je eigen pijntjes en
verdrietjes ineens te relativeren, maar ik ben van mening dat iedereen
toch nog recht heeft op zijn eigen verdriet. Het kan namelijk altijd
erger, maar je eigen pijn voel je het meest.



Miep

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan