Wakker wegleggen (10M) lukt niet

[Slaapmaarlekker]

Hoi allemaal,

Wij hebben een kleine dame van 10 maanden. Sinds geboorte heeft ze altijd bij ons op de kamer geslapen en hebben haar eigenlijk 10 maanden lang in slaap gewiegd bij ons op de arm (en dus slapend weg gelegd). Nu heeft ze een eigen kamer en zijn we aan de slag gegaan met zelfstandig slapen en het "wakker wegleggen" maar helaas gaat dit niet van harte.

Overdag slaapt ze tussen 10.00 en 11.30 en in de middag van 14.00 tot 15.30 (wakkertijd ~3 uur, kan iets meer of minder zijn).

Avondritueel zit er in. Ze eet tussen 17.30/18.30 waarna we nog een uurtje met haar omspelen (rustig) om daarna naar bed te gaan. Lezen, muziekje, praatje en knuffelen zodat ze helemaal rustig wordt. De speen zit ze niet aan en een (slaap)knuffel heeft ze maar is ze niet zo'n groot fan van als de armen van papa of mama.

Nu zijn we aan de slag gegaan met de "ferber methode" waarin niet oppakken juist wordt afgeraden... Ze gaat op handen en voeten zitten in bed, schreeuwt het uit en klimt tegen 't bed op. Wij gaan terug, om haar gerust te stellen na een aantal minuten en herhalen dit ritme maar er komt geen eind aan en ze raakt steeds meer over stuur. Dit houden we hebben we nu een aantal uur volgehouden maar ze blijft (ondanks dat ze vermoeid is) het uitschreeuwen.

Benn heel benieuwd of iemand tips voor ons heeft waar we mee aan de slag kunnen om onze kleine te helpen om zelfstandig in slaap te kunnen komen.

 

[Billie]

Is de kleine heel alert en een echte 'onderzoeker'? Dan is tip één om de kamer echt volledig te verduisteren en een ruisapparaat (Numsy) te proberen. Die combinatie zorgde voor onze kleine voor veel rust. Ondanks een slaapritueel en prikkels afbouwen etc, bleef ze namelijk maar alert en in speelmodus. Toen ze écht niets meer kon zien en afleidingen kon horen, ging het slapen ook veel beter.
En qua techniek: wij hebben niet vanaf dag 1 gewiegd, maar we hebben tussen maand 4 en 8 een zware periode gehad. Toen zijn we wel gaan wiegen. Ze werd steeds hysterisch in bed en had daardoor mogelijk een negatieve associatie met haar bed. We zijn haar dus gewoon in slaap gaan wiegen. Er is uiteindelijk op natuurlijke wijze een moment gekomen dat ze zich veilig genoeg voelde om het helemaal zelf te doen. En nu slaapt ze als een tijger

 

[Essil]

Een aantal uur laten schreeuwen is niet echt goed voor de baby. Zou een andere methode zoeken. Dit kan hechtings problemen geven.

 

[liesforum]

Begin met 1 slaapje zoals het ochtendslaapje met oefenen, als het dan iets langer duurt voordat ze slaapt is dat niet erg. De avond slaap heeft bij ons het langst geduurd voordat hij dat kon.
Wiegen afbouwen kan schijnbaar door eerst wel in je armen in te laten slapen maar niet te wiegen. Je gaat haar dan steeds iets sneller wegleggen, dus eerst niet wiegen wel in slaap helpen, dan even vasthouden tot ze bijna slaapt en net voor dat punt wegleggen etc. Wij volgde de methode van Anja Caers, osteopaat uit Belgie. Zij zegt vertel je kindje dat je gaat oefenen met zelf in bed slapen, dat je weet dat dit moeilijk is maar het het beste is voor hem/haar. Knuffel eerst tot het huilen stopt en leg haar dan in bed. Als ze begint te jammeren laat je haar wat jammer, wordt het kei hard huilen dan mag je haar oppakken tot ze rustig is en het weer proberen (dit vertel je ook). Bij ons heeft het veel geduld gevergd maar opeens begreep hij het. Hij was wel jonger 6 maanden, dus iets minder bewust. We gaven hem knuffeltjes en die helpen hem nu heel erg. Ik wilde ook dat zijn kamer veilig bleef voelen dus als het voor mij te lang duurde hielp ik hem wel. Voor de avondslaap kan hij pas sinds hij 10 maanden is zelf in slaap vallen.
Wij gebruiken idd ook white noise, slaapzakje en een donkere kamer.

 

[Slaapmaarlekker]

Bedankt allemaal voor de reacties. Heb verder onderzoek gedaan en kwam e.e.a tegen wat voor ons geholpen heeft. 
Dag 1: ochtend en middag slaap gaat eigenlijk super. Hier had ze een minuut of 30 nodig om in slaap te komen, met mij aanwezig bij haar naast het bed. Avond verliep, zoals verwacht, een stuk minder soepel. Ik blijf in de kamer aanwezig, haar gerust stellen, zingen strelen zodat ze weet dat ik er bij en ze mag gaan slapen in haar bed. Ze heeft letterlijk alle hoeken van het bed gezien. Op de rug, op de buik draaien. Kraaien. Opstaan (had ze nooit eerder gedaan) in haar bed. Dit duurde 2 uur, toen viel ze in slaap. 
Dag 2: Soortgelijk verhaal als dag 1. Nu 1.5 uur. 30 minuten vooruitgang. Ochtend en middag slaap bij de opvang en gaat prima daar. 
Dag 3: Soortgelijk verhaal als dag 2. Nu 2 uur bezig in de avond.  
Dag 4: vandaag is de eerste dag dat we daadwerkelijk de kamer verlaten na het slaap ritueel. Ze ligt dan wakker in bed en gaat, zodra ik de deur achter me dicht trek huilen (en opstaan/zitten). Timer op 15m gezet, na 10m sliep ze (zowel ochtend als middagslaap).  Avond slaap was iets lastiger voor haar. Zelfde slaap ritueel, huilen bij vertrek. Na 15 minuten terug, 5 minuten (zonder oppakken) gerust gesteld in haar bedje en was helemaal kalm. Kamer verlaten en weer huilen... na 15 minuten sliep ze. Al met al 45 minuten 'bezig' geweest voor de avond slaap. 
Het voelt alsof we de juiste weg zijn ingeslagen en het geeft vertrouwen om door te gaan op deze manier. Las ergens "slapen is een werkwoord" en zo voelt het de afgelopen dagen zeker. We zijn een gedragspatroon aan het bijsturen (zowel van onszelf als van haar) wat energie vraagt. 
Hier een linkje mocht iemand het handig vinden. Hier hebben wij veel aan gehad.