<p>Hallo moeders,</p><p>ik merk dat ik me veelal afvraag of ik mijn zoontje wel voldoende aandacht geef/hem uitdaag om zich te ontwikkelen. Sten is te vroeg geboren en was een kleine baby. Inmiddels zit hij mooi gemiddeld in de curve maar merk ik qua ontwikkeling dat hij wat achter loopt op andere baby’s. Dit maakt me onzeker omdat ik het gevoel krijg dat ik hier een bijdrage aan lever. Daarnaast vind ik het moeilijk om de deur uit te gaan omdat Sten vaak huilt in de auto/kinderwagen. Ik krijg dan het idee dat hij niet stil wil liggen omdat hij dan net wakker is. Continu merk ik dat ik mezelf opleg om elke minuut met Sten bezig te zijn en wanneer ik toch even tussendoor ga opruimen oid en hij ligt in de box, dat ik me schuldig ga voelen. Soms heb ik ook wat minder ruimte omdat ik dan niet goed in mijn vel zit en betrap ik mezelf erop dat ik het fijn vind om hem even in bedje te leggen, zodat ik mijn handen vrij heb. Dit roept zoveel tegenstrijdigheden bij mij op. Vooral omdat het van de buitenkant vaak bij anderen anders lijkt. <br />Begrijp me niet verkeerd, ik hou zielsveel van mijn kindje! Ik vind het vooral fijn om eens echt eerlijk te zijn over hoe ik mij ook kan voelen en wat het in mijn hoofd allemaal teweeg brengt. Herkennen jullie dit?</p><p>Daarnaast ben ik benieuwd, wat doen jullie in de wakkertijd? Ik geef Sten de fles, ga even knuffelen/liedjes zingen en laat hem spelen op het kleed. Hij vind het daarnaast leuk om televisie te kijken maar dat probeer ik in te perken omdat ook dit me het gevoel geeft dat ik een slechte moeder ben die het zichzelf makkelijk wil maken. </p>