Wanneer beginnen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Lieve allemaal,

Mijn vriend (officieel partner ;-)) en ik hebben het inmiddels vaker gehad over een kindje. We staan er eigenlijk allebei 100% achter. Hetgeen waardoor ik me laat tegenhouden zijn meningen van anderen, zo hebben mijn schoonouders (waar ik een hele goede band mee heb) weleens gezegd dat je het best zo lang mogelijk kunt wachten om nog lekker van elkaar te genieten. Zelf waren ze 27/28 toen ze een kindje verwachten en bij nader inzien vonden ze dat wat vroeg. Nu ben ik net 21, mijn vriend is 26 (wordt bijna 27) en zijn we al meer dan 3,5 jaar samen. We hebben een eigen huis en financieel zou het ook kunnen. Nadat vrienden van ons met kinderen waren geweest (baby van een maand en zoontje van 3 jaar) vond ik dat erg leuk. Ik vertelde mijn oma wat ik met het zoontje had gedaan (even konijntjes voeren en in de tuin gespeeld). Mijn oma zei: nou begin er nog maar niet aan hoor, ze nemen zoveel tijd in!

Toch kriebelt het, we zijn allebei niet van het uitgaan en hebben regelmaat. Eind januari gaan wij op vakantie, dit wordt een verre vakantie en dat is het enige wat we graag nog willen doen. Mijn vriend vroeg, kun je het spiraaltje er niet nu laten uithalen? Dan zien we wel hoe het loopt. Nu twijfel ik: ben ik er klaar voor? Wat zullen andere zeggen (was het wel gepland e.d.)? En de spiraal verwijderen, nu doen, of na de vakantie (we gaan bijna een maand weg)? Ik heb in januari de spiraal 3 jaar en wordt niet ongesteld dus ik weet ook niet hoe dat uitpakt. Vriend heb ik gewaarschuwd dat ik dan ongesteld kan zijn op vakantie, maar dat maakt hem niks uit, hij wil er echt voor gaan :)

Wat is jullie mening/advies/ervaring? Sorry voor het lange verhaal!
 
Hoi Chantal,

Ik zou me er vooral niet druk om maken wat de buitenwereld er van zal zeggen. Het gaat erom wat jij en je partner willen en als je een stabiele basis hebt en jullie willen het graag is het dus hartstikke welkom! Misschien kun je wel bijv je schoonouders er lichtelijk op voorbereiden als het onderwerp aan bod komt dat jullie er wel eerder aan toe zijn o.i.d.

En wat betreft de vakante zou ik persoonlijk het erna doen. Je weet niet hoe je lichaam het oppakt en dadelijk ben je erg lang ongesteld op vakantie en is het misschien ook niet praktisch qua zwemmen etc.

Zelf ben ik 23 jaar en ben ik eind augustus gestopt met de pil, terwijl in mijn vriendenkring er nog veel niet aan moeten denken. Helaas heb ik twee weken geleden met 11 weken een miskraam gehad, maar de reacties van mijn omgeving waren zo super enthousiast (terwijl ik stiekem ook dacht dat er mensen zouden reageren van zo je bent er vroeg bij o.i.d). Het is natuurlijk jullie beslissing, maar ik zou vooral doen wat je/jullie hart je ingeeft.

groetjes.
 
Hoi hoi,

Oh wat naar voor je/jullie, heel veel sterkte met het verlies. Hoop voor jullie dat het, als jullie eraan toe zijn om het weer te proberen maar snel mag lukken.

Wat je zegt weet ik ergens ook wel, maar ik ben zo onzeker en ga dan twijfelen. Mijn vader heb ik al wel lichtelijk voorbereid (door te vertellen hoe mijn schoonouders denken) en hij was het volledig met me eens. Mijn schoonouders begonnen laatst na het horen van een ''aparte'' naam over hoe wij in de toekomst een kindje konden noemen, toen ik zei: dat is al besloten hoor! Zag ik dat ze er best van schrokken, haha.

Inderdaad wat je zegt over de vakantie dacht ik ook we doen het gewoon daarna. Maarja, op vakantie kunnen we er wel goed aan werken ;-) En aangezien ik een paar keer een week bij een vriendin om een kopje thee ga en zij twee kleintje heeft kriebelt het toch steeds meer. Dillema's, haha.

Hartstikke bedankt voor je reactie en nogmaals: hopelijk mogen jullie weer in verwachting raken.
 
Ook ik zou zeggen na de vakantie. Het kan ook in een keer raak zijn en dan ben je misselijk tijdens je vakantie, of ongesteld, of doodmoe oid. Maar als jullie er klaar voor zijn, vaste woonplaats, vast werk, vaste relatie, waarom niet! Bespreek het met je vriend, ga lekker op reis en als jullie er klaar voor zijn..

Ik ben op mijn 22e zwanger geraakt en heb er eigenlijk maar van 1 iemand iets negatiefs over gehoord. Inderdaad eerst vaak een 'wacht nog maar even', maar toen het zo ver was wisten mensen dat het is wat wij willen en dat wij er heel bewust voor kozen en is het meteen geaccepteerd.

Natuurlijk is het wel heel anders of je met de kinderen van een ander speelt of continue je eigen kindje hebt om voor te zorgen, dat wel. Ik vind het wel een beetje flauw om dan te zeggen dat jij er mee moet wachten, omdat je het even leuk hebt gehad met kinderen.. Het is en blijft jullie keuze. Als de basis er is, jullie het aan kunnen, hebben jullie alle recht om voor een wonder te kiezen.

succes! En alvast een fijne vakantie!
 
<p style="text-align: left;">Dankjewel Chantal, dat hopen wij ook. Ik stond er in eerste instantie erg nuchter in. Is het nu is het prima, maar over een halfjaar/jaar ook. Deed ook niet aan ovulatietesten etc en was gelijk na het stoppen zwanger. Nu ik eenmaal zwanger ben geweest hoop ik het wel snel weer te zijn, het is echt een heerlijk gevoel. Maar je kunt idd ook kwaaltjes hebben of als je zwanger bent en er gaat iets mis ben je wel een maand in een ander land... maargoed nogmaals maak jullie eigen keuze en doe wat goed voelt en als jullie het allebei willen lijkt mij er toch niets mooier dan zon klein hummeltje van jullie samen en waarschijnlijk zullen je schoonouders schrikken maar ook erg blij zijn want hun worden natuurlijk opa en oma!!</p>
<p style="text-align: left;">succes met jullie keuze!!</p>
 
Zwangere 22-er, bedankt voor je berichtje! Inderdaad zoals jullie aangeven is het toch verstandiger om te wachten tot na de vakantie. Het lijkt me ook wel leuk dat als het lukt in 1x we kunnen terugdenken ja dit hummeltje was verwekt op die geweldige vakantie, haha. Mijn vriend en ik hebben inderdaad een vaste basis, dat is erg fijn! Toch maakt het besluit om ervoor te gaan me ook weer aan het twijfelen maar ik moet die gevoelens over anderen gewoon gaan negeren merk ik al.

Wat fijn dat je omgeving zo positief reageert, hopelijk verloopt alles goed! En ik besef me heel goed dat je bij een eigen kindje altijd de zorg hebt. Daar hebben mijn vriend en ik het ook goed over gehad, hoe we dat voor ons zien. En we weten allebei dat dit is wat we willen, dankjewel! :)

----------------------------------------------------------------------------------------

Joan,

Ik hoop echt voor je dat het snel mag lukken! Inderdaad wat je zegt, dan zit je wel in het buitenland. Aan de andere kant, ik moet eerst een eisprong krijgen, deze moet bevrucht worden en vervolgens nestelt het zich in (ik heb gelezen dat dit 8-10 dagen duurt?). Dan eerste twee weken merk je volgens mij ook niet heel veel, dan is de vakantie alweer om. Maarja echt praktisch is het niet mocht er iets zijn. Pff verstand en gevoel zeggen iets anders ;-)
 
Hoi,

ik ben mama (25) van 2 prachtige kindjes van 2,5 en 9 mnd. Ook ik was bij de eerste echt heel bang voor de reacties van bepaalde mensen, maar op het moment dat wij vertelde dat ik zwanger was reageerde echt iedereen super leuk! ik had me echt zo druk gemaakt voor niets. Als jullie er voor gaan zou ook ik dat idd na de vakantie doen maar moet eerlijk zeggen dat als het eenmaal kriebeld wachten ook lastig is haha.
 
Allereerst niet druk maken over anderen. Het is jullie leven en als alles stabiel is, waarom niet?

Ga goed bij jezelf ter rade of je alleen twijfelt door de mening van anderen of dat er misschien wat meer speelt... misschien wil je graag kindjes maar vind je het zelf ook niet erg om nog 2 jaar te wachten bijv.

Dan persoonlijk is de keuze om je spiraal te verwijderen lastig. 1) omdat de meeste mensen niet in een keer zwanger zijn, dus wat mij betreft stop je op tijd met anticonceptie. 2) je weet niet hoe je lichaam reageert als je spiraal er uit is. Dadelijk krijg je even hele vervelende klachten omdat je lichaam alles zelf moet doen. 3) dadelijk ben je in eens wel zwanger en heb je daar allerlei klachten door... Hoewe

sucxes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan