wanneer ben je er aan toe om zwanger te worden

A

Anoniem

Guest
hallo allemaal,
ik zal me eerst even voorstellen, ik ben 27 en getrouwd. Mijn man wil heel graag kinderen en ik op zich ook wel, maar ik weet niet of ik er al aan toe ben. Ik denk dat ik vooral bang ben dat er iets mis zal zijn met mijn kindje, en ik weet niet of ik er al aan toe ben moeder te worden. We hebben allebei een vaste baan, huis met extra kamers etc dus objectief gezien zijn we er klaar voor....

wie herkent mijn twijfel of heeft iemand tips??

dank jullie!
 
hi,

ik denk dat je er pas echt aan toe bent op het moment dat je zwanger bent. dan ga je er per dag maar naar toe leven en er ook mee leven.....
 
hallo,

ben het helemaal met broertje/zusje eens!je hebt altijd dingen waarom je het wel of niet zo kunnen doen!maar het laten omdat je bang bent of er iets mis is met kindje daarvoor moet je het niet laten denk ik,kijk eens hoeveel gezonde kinderen er geboren worden!
succes
groetjes
 
hallo,

ben het met broertje/zusje eens!
maar om niet aan kinderen te beginnen omdat je bang bent dat er iets mis kan zijn met je kindje daarvoor zou ik het niet laten,want kijk eens hoeveel gezonde kinderen er geboren worden!
succes

gr
 
De angst dat er iets mis is met je kindje zal je je hele leven houden. Eerst of je wel een gezond kind op de wereld zet, daarna of het zich wel goed ontwikkelt, daarna of er niets mee gebeurt. Maar om het daarom te laten?!

Met het krijgen van kinderen stort je je in het diepe. Zelfs al heb je er nog zoveel in je omgeving/familie, het is toch anders dan dat je vooraf denkt! En vooral veel leuker kan ik uit ervaring zeggen! Het krijgen van kinderen is onbeschrijflijk mooi. Het is vaak hard bikkelen, maar je krijgt er zoveel voor terug. Cliches maar helemaal waar!

En of je er klaar voor bent? Die vraag kan alleen jij beantwoorden. Wil je nog een wereldreis maken of iets dergelijks dan denk ik, doe dat dan eerst. Maar ben je gewoon gesetteld zonder wilde plannen ga er dan voor. Als je een kinderwens hebt zal je er niet meer klaar voor raken dan je nu bent. Als je eenmaal zwanger bent volgt er nog een heel proces waarin jij en je partner toegroeien naar het krijgen van een baby en het ouderschap. Een zwangerschap duurt gelukkig 9 maanden. Ik denk vooral: heb een beetje vertrouwen!
 
dank jullie allemaal! we zijn nu echt de laatste grote dingen aan het doen zeg maar, verre reis in de planning voor snel etc. dus dat zit wel goed :)

Het is vooral dat ik bang ben, omdat sinds een jaar blijkt dat mijn broertje psychisch een enorme afwijking heeft (die zo enorm is omdat het nooit eerder ontdekt is) en als ik zie hoe zwaar dat voor mijn ouders is, dat zou ik nooit kunnen...

zit er zelf wel mee hoor, een jaar geleden zou ik er gewoon voor gegaan zijn, maar nu twijfel is dus.. heeft iemand daar ervaring mee??
 
Het is altijd confronterend als er in je omgeving iets ernstigs geconstateerd wordt. Ik kan me voorstellen dat je erg bent geschrokken van je broertje. Maar weet je? 96 uit de 100 kinderen wordt gezond geboren. De vier anderen hebben "iets" wat van zeer ernstig tot verwaarloosbaar loopt. Een hele grote kans dat het dus allemaal gewoon goed gaat. Hoewel je vooraf nooit zal weten of er (zoals bij je broertje) op latere leeftijd nog iets optreedt.

Niemand die je een garantie op een gezond kind geven kan! Moet je het daarom laten? Dat is de vraag die alleen jij kan beantwoorden. Ik ben er overigens van overtuigd dat je "een situatie/probleem met je kind" als ouder altijd aankan. En de drijvende factor is daarbij de liefde die je ervoor voelt. Het zal wellicht zwaar zijn maar ook daarin vind je wel een weg! Nogmaals: probeer een beetje vertrouwen te hebben.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan