Wanneer ben je toe aan kinderen?

[Jennifer]

Hoi hoi, ik ben compleet nieuw hier. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal te mogen doen en hopelijk wat nieuwe inzichten te krijgen.

Mijn vriend en ik zijn 2 jaar samen. Vanaf dag 1 zijn we eigenlijk onafscheidelijk. Hij woonde al op zichzelf en dus was ik altijd bij hem. Begin dit jaar zijn we officieel samen gaan wonen. Dit voelde direct vertrouwd en makkelijk omdat we dit eigenlijk dus al vanaf dag 1 doen.
We willen allebei graag kindjes. Hij wil heel graag jong vader worden en ik graag moeder, maar wanneer is voor mij nooit een vast punt geweest. We heb en een stabiel inkomen. Appartement op de "begane" grond (5 traptreden hoog). Het is niet mega groot, maar er zijn 2 kamers en met wat kleine aanpassingen dus makkelijk een kinder kamer te maken.

Nu heerst bij mij heel erg, wanneer?!


Zelf wil ik eigenlijk van baan wisselen, maar hoe en wat is een beetje onbekend. Als er wat op mijn pad komt grijp ik dit aan. Daarnaast ben ik minimaal bezig met mijn eigen bedrijfje opstarten.

Misschien dus niet helemaal ideaal...maar ga ik dan nog een tijd wachten? Wanneer is het wel ideaal? Voor een eigen bedrijfje komt het nooit gelegen...

Ik vind het lastig....want in mijn hart wil ik het heel graag, maar mijn hoofd blijft maar malen

 

[Essil]

Als iemand die pas op latere leeftijd moeder is geworden: wacht niet te lang. Hoe jonger je bent hoe makkelijker die slapeloze nachten zijn.

Van baan veranderen is zoveel een ding, als dat je er een ding van maakt. Tuurlijk zwangerschaps discriminatie komt helaas veel voor. Maar bij mij was het ook zo, dat mijn interesses, prioriteiten en karakter enigszins veranderd waren naar de zwangerschap. Dus misschien zijn je doelen van nu, niet je doelen van straks.
Maar in het algemeen een vast contract hebben, kan beschermen tegen het niet verlengen van een contract, alleen omdat je zwanger bent. Wat voor reden ze officieel ook opgeven.

Als ik jouw verhaal lees, geef je eigenlijk aan er beide aan toe te zijn. Dus kijk goed of je praktische bezwaren echte bezwaren zijn. Zoiets als het perfecte moment kan je eeuwig op wachten.

 

[f_Yy7MSCzhZ9BjTMu]

In mijn ervaring weet je nooit 100% zeker wanneer je er klaar voor bent. Ik was 28 toen we besloten voor ons 1 kindje te gaan. We waren net 2 weken getrouwd, hadden onze eigen boerderij en beide een baan. (ik niet vast, mijn man wel). We besloten het te gaan proberen en waren eigenlijk direct zwanger al. We zaten ook nog in verbouwing thuis, met het oog dat zwanger worden misschien niet zo snel gaat.. Alles moest dus sneller en we hadden veel tegenslagen met ons oude boerderijtje.. Uiteindelijk kwam onze mooie dochter en wat een verrijking van ons gezin! Het was pittig.. Maar het ook waard. Pas nadat ze geboren was, voelde ik de echte verantwoordelijkheid van een kind en zal eerlijk zeggen dat op emotionele en vermoeide momenten, ik stiekem verlangde naar mijn leven ervoor. Maar 1 lach maakte dit gevoel weer totaal ongedaan. In het half jaar erna wisselden mijn man en ik beiden meerdere keren van baan. Hectisch.. Onzekerheid.. Maar we hebben inmiddels beide weer een vast contract, een beter betaalde baan en gunstige uren. We hebben onze boerderij vorig jaar verkocht en wonen weer in Nederland in een super kindvriendelijke buurt. Dochterlief is nu 6 jaar en speelt de hele dag buiten. Waar we tevreden waren met 1 kind, is de situatie nu zo veranderd dat we nu proberen voor een 2e.

Met andere woorden... Leven is onvoorspelbaar.. Het kan zo veranderen.. Laat je kinderwens daar niet vanaf hangen. Je weet ook nog niet of je snel zwanger wordt, of misschien langer nodig hebt. Nu je jong bent, heb je die tijd. Ik ben 35 nu ik voor de 2e wil gaan. Voel me zelf dus al aardig aan de oudere kant. Leg er daarom ook geen druk op.. Als het ons gegund is, gaan we er van genieten. Zo niet, hebben we al een prachtig meisje.

 

[Just-Me]

Ik heb altijd geweten dat ik moeder wilde worden. Ik ben relatief laat begonnen, zo liep mijn leven nu eenmaal. Ik denk dat zelfs toen ik zwanger was, ik ondanks mijn wens soms nog dacht: mijn hemel, waar ben ik aan begonnen?? Ben ik hier wel klaar voor?! Mijn ervaring; het loopt allereerst niet altijd zoals je hoopt (kostte ons twee jaar medisch traject, dat wist ik vooraf niet) en je groeit erin mee. Je bent denk ik nooit 100% klaar omdat je toch niet helemaal weet wat je te wachten staat. Maar dit komt vanzelf!