<p>Lieve dames, </p><p>18 juli is ons prachtige zoontje geboren nadat wij bij 21 weken de zwangerschap af hebben moeten breken. </p><p>Nu moeten we dit eerst een plekje geven en verwerken. Maar toch hebben we het er veel over wanneer we het aan zouden durven om toch weer te proberen zwanger te worden. </p><p>Nu vroeg ik me af hoe dit bij andere gegaan is? Durfde jullie het weer aan? Hoe is dit zwangerschap verlopen?</p><p> </p><p>Ik hoor heel graag verhalen van lotgenoten ?</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Wanneer durfde jullie weer aan een zwangerschap te denken?
- Onderwerp starter Gebruiker10154871
- Startdatum
Pff wat heftig! Zeker eerst een plaats geven. Ik denk wel dat je je moet realiseren dat, hoe lang je ook wacht, het voortaan altijd spannend zal blijven. Ik heb zelf "gelukkig" een vroege miskraam gehad, maar wel 1 met een heftige fysieke nasleep. Ik moest gedwongen de tijd nemen om lichamelijk te herstellen en tegen die tijd won de kinderwens het van de angst, maar tot de 20 wkn-echo heb ik er niet echt in durven geloven. Inmiddels ruim 32 wkn en het ziet er goed uit, de angst is nu normale spanning geworden. Ik wens je heel veel sterkte bij de verwerking en kan alleen als tip geven dat je zo veel of weinig tijd moet nemen als je zelf wilt. Niemand kan dat voor jou en je partner bepalen.
Dank voor jullie reactie. Het is inderdaad een hele heftige periode met een lange nasleep. Afscheid moeten nemen van je kindje wat zo welkom was geweest is niet iets wat je ooit gaat vergeten en ook zeker niet mag vergeten.
Momenteel is voor mij de angst of we überhaupt een gezond kindje kunnen krijgen nog het grootst. Mijn partner heeft daarintegen alle vertrouwen daarin en kijkt een stuk positiever naar de toekomst.
De onderzoeken van de klinisch geneticus lopen momenteel nog en ik zal daar gewoon geduld voor moeten hebben. Maar jeetje, wat duurt wachten lang dan..
Momenteel is voor mij de angst of we überhaupt een gezond kindje kunnen krijgen nog het grootst. Mijn partner heeft daarintegen alle vertrouwen daarin en kijkt een stuk positiever naar de toekomst.
De onderzoeken van de klinisch geneticus lopen momenteel nog en ik zal daar gewoon geduld voor moeten hebben. Maar jeetje, wat duurt wachten lang dan..
Ik ben op 4 januari van dit jaar bevallen van Sophie* na een zwangerschap van 22 weken en 1 dag. Bij de 20 weken echo bleek zij een open ruggetje te hebben.
Wij hebben ook eerst onderzoek laten doen of het niet genetisch was. Gelukkig was dit niet zo en was het "domme pech". Wij zijn in juli begonnen opnieuw zwanger te worden.
Wat hier al wordt gezegd, neem eerst rustig de tijd om tot rust te komen. Het echt verwerken doe je het naar mijn mening nooit. Het is zoiets intens dat je hebt meegemaakt. Maar ik merk bij mijzelf dat rust wel veel goed heeft gedaan.
Sterkte met alles!
Wij hebben ook eerst onderzoek laten doen of het niet genetisch was. Gelukkig was dit niet zo en was het "domme pech". Wij zijn in juli begonnen opnieuw zwanger te worden.
Wat hier al wordt gezegd, neem eerst rustig de tijd om tot rust te komen. Het echt verwerken doe je het naar mijn mening nooit. Het is zoiets intens dat je hebt meegemaakt. Maar ik merk bij mijzelf dat rust wel veel goed heeft gedaan.
Sterkte met alles!