Wanneer starten met IVF?

<p>Hallo meiden,</p><p>Na 7mnd proberen zwanger te worden hebben wij contact gehad met de gyn. Gezien mijn leeftijd adviseerde zij te starten met een IVF-traject. Andere opties werden niet besproken en toen ik vroeg naar de reden daarvan: mijn leeftijd. Ik ben 40 en IVF schijnt dan de meeste kansen te bieden. </p><p>Mijn vriend en ik zijn er nog niet uit wat we daarvan vinden. Zelf heb ik altijd geroepen, of op de natuurlijke manier, of anders niet. Dat voel ik ergens nog wel zo, maar nu het na 7mnd proberen (nog) niet raak is, wil ik er in ieder geval over na denken. Echter toen de gyn. begon over medicatie innemen en injecteren voelde ik wel weer meteen de weerstand bij mezelf. Pff, ik weet het niet, het lijkt alsof ik nog de tijd nodig heb om de accepteren dat het op de natuurlijke manier nog niet gelukt is. Aan de andere kant, ik word volgende maand alweer 41, is het nog realistisch om te denken dat het nog op de natuurlijke manier gaat lukken? Aan de andere kant, hoe realistisch is het dat een 40-jarige binnen 7mnd zwanger is, dus moet ik het niet nog even wat tijd geven?</p><p>Kortom, mijn gedachten vliegen alle kanten op. Ik verwacht hier geen antwoorden te vinden, maar mogelijk zijn er vrouwen die ook in zo’n situatie zitten of gezeten hebben en er iets over willen vertellen. Ik heb ervoor gekozen om mijn omgeving niet in te lichten over onze kinderwens, maar dat voelt soms (ondanks dat ik er achter sta) best eenzaam. Gelukkig kunnen mijn vriend en ik er wel over praten, maar ik ben benieuwd naar ervaringen van andere vrouwen. </p><p>Groetjes, Merel.</p>
 
Ik ben nu 41 en 9 weken zwanger. Na 3 maanden proberen zwanger. De eerste keer zwanger vorig jaar oktober na 4 maanden proberen, maar dat is helaas een miskraam geworden. Ik denk niet dat iemand jou advies kan geven of je wel of geen IVF moet doen. Het moet voor jullie goed voelen en dan kun je er voor de volle 100% samen voor gaan.
 
Ik was 26 toen ik stopte met de pil. 9 maanden daarna werd ik zwanger. Het hoeft dus niet aan de leeftijd te liggen. Misschien kun je een jaar als doelstelling stellen en dan actie ondernemen? 
 
Wij zijn vanwege medische redenen ouders geworden middels ivf. Er was ook geen andere optie en we wisten dat we boven alles graag een kind wilde krijgen. Inderdaad een hoop hormonen en ‘gedoe’, maar eerlijk gezegd kon me dat allemaal niets schelen. Niemand kan je adviseren wat je moet doen. Het is je eigen gevoel die je moet volgen hoe ver je wil gaan voor je kinderwens. Succes!
 
Heb je misschien informatie gekregen zoals AMH, FSH, oestradiol en inhibine B waardes? Uitslagen van bloedonderzoek die iets zeggen over je eicelvoorraad? Als je voor jouw leeftijd bij wijze van nog hormoonwaardes hebt voor een 'jonge godin' heb je nog best wat kansen dat het natuurlijk lukt (ervanuitgaande dat er geen andere  problemen zijn geconstateerd bij jou of je partner). Zijn de uitslagen gemiddeld of zelfs ongunstig voor je leeftijd, dan zou ik toch wel eerder neigen naar hulp accepteren met een soort van 'nu of nooit' gedachte, maar uiteraard is dat een persoonlijke keuze. Ik verwacht overigens niet dat je zelf die uitslagen kan interpreteren, maar een extra gesprek met de gynaecoloog/fertiliteitsarts hierover lijkt me geen kwaad kunnen.
Misschien kunnen ze je ook helpen om aan de hand daarvan jullie kansen op een zwangerschap op natuurlijke wijze en met behulp van IVF uit te leggen, en hoe lang ze verwachten dat je nodig hebt met een IVF traject/ hoe snel je daarvoor in aanmerking komt (ik weet niet of oudere dames voorrang krijgen en of je deze vraag misschien bij een fertiliteitspoli/kliniek moet voorleggen ipv bij je gynaecoloog als dat niet bij een ziekenhuis is dat IVF uitvoert, maar weet wel dat een hoop dames met andere problemen nog maanden moesten wachten op uberhaupt een intake, tot die tijd kan je natuurlijk sowieso 'gewoon' blijven proberen), want het ligt natuurlijk al wel in het zicht wanneer je tegen het einde van vergoedingen (of uberhaupt het uitvoeren) van behandelingen aanloopt.

Wat denkt je partner er eigenlijk van? Ziet hij een traject zitten? Zouden jullie er later spijt van krijgen als jullie IVF niet geprobeerd hadden en kinderloos blijven?

Heel veel succes met het maken van een keuze! 
 
Lieve dames, dank jullie wel voor jullie reacties! En fijn te lezen Linda dat jij op je 41ste zwanger bent geworden, gefeliciteerd! Begrijp ik het goed dat jullie dat op de natuurlijke manier gelukt is?
@MammaVanBI: een jaar als doelstelling is inderdaad wat ik in gedachten had. Al voelt het op mijn leeftijd wel alsof de tijd begint te dringen, ergens heb ik wel het gevoel dat ik het wel een jaar de tijd moet geven...
@ElsieJoy: ja, toen we contact hadden met de poli vlogen de termen AMH, FSH al door te lucht. Het duizelde me een beetje. Over een paar weken hebben we een intakegesprek en dan krijgen we de tijd om onze vragen te stellen. Er wordt dan ook gelijk bloed geprikt begreep ik.  Mijn vriend staat er hetzelfde in als ik, dus dat is wel fijn. Gek he, gezien mijn leeftijd zou je denken dat ik wat meer haast zou maken, maar iets in mij wil het toch de tijd geven. Of het verstandig is? Ik weet het niet. Ben normaal een vrij rationeel mens, maar laat me hierin blijkbaar toch leiden door mijn gevoel. Hoop dat ik daar geen spijt van ga krijgen. Vind het maar lastig...
 
[quote quote=10544385]Wij zijn vanwege medische redenen ouders geworden middels ivf. Er was ook geen andere optie en we wisten dat we boven alles graag een kind wilde krijgen. Inderdaad een hoop hormonen en ‘gedoe’, maar eerlijk gezegd kon me dat allemaal niets schelen. Niemand kan je adviseren wat je moet doen. Het is je eigen gevoel die je moet volgen hoe ver je wil gaan voor je kinderwens. Succes![/quote]
Fijn dat het jullie gelukt is!!
 
Terug
Bovenaan