<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; font-family: 'Verdana',sans-serif;">Hallo vaders en moeders,</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10pt;"> </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; font-family: 'Verdana',sans-serif;">Mijn zoontje is 4,5 maand oud en doet het goed. Hij lacht, kletst etc. Hij kan wel af en toe humeurig zijn, maar hebben niet alle baby’s dat haha. </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; font-family: 'Verdana',sans-serif;">Maar toch vind ik het moederschap af en toe best zwaar. De afgelopen dagen is hij best wel ontevreden, wat zich uit in veel gemopper en gehuil en is opeens niet meer lang te vermaken op zijn speelkleed of box. Slapen doet hij wel goed, alleen gisterenavond werd hij ineens om 22.00uur wakker en had honger, dit heeft hij nog niet eerder gehad. Vanochtend ook ineens om 05.30uur wakker, maar na wat brabbelen is hij weer in slaap gevallen. Zijn sprong heeft hij naar mijn gevoel al gehad (was duidelijk te merken met slapeloze nachten). Ik word er af en toe heel onzeker van… waarom komt hij nu ineens om 22.00uur? Waarom kan hij zichzelf ineens minder vermaken? Etc. etc. Ik merk ook dat ik ’s avonds heel bang ben om geluiden te maken, want stel dat hij wakker wordt, krijg ik hem dan wel weer in slaap. Ik durf ook nog niet echt met hem een middagje op stap, want vindt hij dat wel leuk? Waarschijnlijk allemaal nergens voor nodig, maar ik vind het gewoon best zwaar. Wordt het vanzelf allemaal wat makkelijker als hij een paar maandjes ouder is (rond de 6 maanden zeggen ze) en word ik dan zelf ook wat zelfverzekerder? Ik had niet verwacht dat ik het zo moeilijk zou vinden om moeder te zijn, maar je loopt tegen zoveel dingen aan en elke keer als je denkt dat je een ritme hebt, wordt het weer omgegooid. </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 10.0pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt; font-family: 'Verdana',sans-serif;">Ben ik de enige die zich af en toe zo voelt of hebben jullie dit ook? </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10pt;">Trouwens ga ik as zaterdag wel een middagje met hem naar de dierentuin, want ik vind dat ik dat ook gewoon moet gaan doen.</span></p>
Wanneer wordt het allemaal iets makkelijker?
- Onderwerp starter Gebruiker10094699
- Startdatum
Hoi hoi,
Heel herkenbaar hoor! Het is ook niet makkelijk..
Zeker niet als het je 1e is, en je omgeving misschien wel denkt het allemaal beter te weten.
Ik vond het ook bijzonder pittig.
Misschien zit hij nu pas tegen zijn sprongetje aan en is hij daarom wat van slag.
Ik hoop dat je het vertrouwen vind om je gevoel te volgen.
Als je het niet vertrouwd kan je altijd nog langs de huisarts of het CB.
Groetjes Siska.
Heel herkenbaar hoor! Het is ook niet makkelijk..
Zeker niet als het je 1e is, en je omgeving misschien wel denkt het allemaal beter te weten.
Ik vond het ook bijzonder pittig.
Misschien zit hij nu pas tegen zijn sprongetje aan en is hij daarom wat van slag.
Ik hoop dat je het vertrouwen vind om je gevoel te volgen.
Als je het niet vertrouwd kan je altijd nog langs de huisarts of het CB.
Groetjes Siska.
Hoi!
Het is inderdaad best zwaar, je baby leren kennen, een slaap- en voedingsschema en dan ook nog de sprongetjes.. Het op je tenen lopen is zo herkenbaar! Wij hebben ook nog een wat ouder kind rondlopen die ook zijn leven heeft dus het is veel geregel en het legt soms een druk op de dagelijkse gang van zaken.
Onze zoon is nu bijna 1 en ondanks dat het veel energie kost, slapeloze nachten etc, zijn we vanaf het begin erg positief, uitgerust en genieten enorm. Dat komt denk ik grotendeels doordat we elkaar goed in de gaten houden en op elkaar zijn afgestemd; we hebben beiden evenveel taken en daar waar de 1 tekort komt schiet de ander te hulp. Ook als we merken dat 1 van ons erdoorheen zit, neemt de ander het over.
Zo heb ik mijn man een keer een weekendje verplicht weggestuurd toen hij er even doorheen zat
Een hotelletje in het bos met spa, dit heeft hem goed gedaan en zo stuurt hij mij ook regelmatig ‘weg’ naar vriendinnen of naar bed als ik er even doorheen zit. Je merkt het vaak zelf niet eens.
We doen het niet vaak/eigenlijk te weinig, maar we hebben ook nog opa/oma, tante/oom die willen oppassen zodat we samen iets kunnen doen.. Ik merk dat we hier echt veel energie uit halen. We hebben een heel enthousiast en vrolijk kind dat ook vaak genoeg ziek/chagrijnig of eigenwijs is..
Ik ben daarnaast ook nog in verwachting van onze 3e.
Het is niet erg als je er even doorheen zit, ik denk dat je meer tijd voor jezelf moet nemen om even bij te komen en er weer met frisse moed tegenaan te gaan..
Het is inderdaad best zwaar, je baby leren kennen, een slaap- en voedingsschema en dan ook nog de sprongetjes.. Het op je tenen lopen is zo herkenbaar! Wij hebben ook nog een wat ouder kind rondlopen die ook zijn leven heeft dus het is veel geregel en het legt soms een druk op de dagelijkse gang van zaken.
Onze zoon is nu bijna 1 en ondanks dat het veel energie kost, slapeloze nachten etc, zijn we vanaf het begin erg positief, uitgerust en genieten enorm. Dat komt denk ik grotendeels doordat we elkaar goed in de gaten houden en op elkaar zijn afgestemd; we hebben beiden evenveel taken en daar waar de 1 tekort komt schiet de ander te hulp. Ook als we merken dat 1 van ons erdoorheen zit, neemt de ander het over.
Zo heb ik mijn man een keer een weekendje verplicht weggestuurd toen hij er even doorheen zat
Een hotelletje in het bos met spa, dit heeft hem goed gedaan en zo stuurt hij mij ook regelmatig ‘weg’ naar vriendinnen of naar bed als ik er even doorheen zit. Je merkt het vaak zelf niet eens. We doen het niet vaak/eigenlijk te weinig, maar we hebben ook nog opa/oma, tante/oom die willen oppassen zodat we samen iets kunnen doen.. Ik merk dat we hier echt veel energie uit halen. We hebben een heel enthousiast en vrolijk kind dat ook vaak genoeg ziek/chagrijnig of eigenwijs is..
Ik ben daarnaast ook nog in verwachting van onze 3e.
Het is niet erg als je er even doorheen zit, ik denk dat je meer tijd voor jezelf moet nemen om even bij te komen en er weer met frisse moed tegenaan te gaan..
Heel herkenbaar! Wij hebben ook een zoontje van 4,5 maand. Vind het nu al wel veel leuker en makkelijker tov paar maanden terug. Maar blijf het lastig vinden wanneer hij meer huilt, vaker wakker wordt, humeurig is etc. Of hij heeft een sprong, of net prikjes gehad en nu komt er al een tandje door. Er gebeurt zoveel dus ook logisch dat hij niet altijd vrolijk is maar hoop dat het steeds meer/beter gaat!
hoi! ik herken het ook wat je zegt. Mijn kindje is nu net 5 maanden...ik was eerst ook voorzichtig met geluiden maken, maar ben toen de kleine zijn slaapjes deed in de ledikant , begonnen toch met opruimen boven terwijl hij sliep en expres wat geluid gaan maken, zo kreeg ik er vertrouwen in dat hij doorsliep en nu zitten wij wel gewoon normaal beneden te praten 's avonds als de kleine slaapt.
Verder ben ik vandaag voor het eerst weggeweest met de auto naar de stad Heb zelfs 2 uur kunnen winkelen, nou dat had ik echt niet verwacht...dus gewoon gaan en doen. Wil het niet en gaat de kleine huilen, nou dan kan je zo weer terug naar huis of zoek je even een plekje om met hem of haar te zitten en valt er genoeg te zien in de nieuwe omgeving.
Merk trouwens ook dat hij zichzelf weer minder kan vermaken, hoef hem nog maar in de box te leggen en dan begint hij al te huilen. Toch pak ik hem er niet gelijk uit...de ene keer stopt hij na een tijdje en gaat er spelen en bij een ander moment dan toch maar bij mama op schoot en daar verder de wereld ontdekken...
ooh ja vorige week heb ik een week lang weer een nachtfles kunne geven, terwijl het daarvoor wekenlang niet meer nodig was . Sinds 2 dagen is het gelukkig weer voorbij allemaal herkenbaar!
Verder ben ik vandaag voor het eerst weggeweest met de auto naar de stad
Heb zelfs 2 uur kunnen winkelen, nou dat had ik echt niet verwacht...dus gewoon gaan en doen. Wil het niet en gaat de kleine huilen, nou dan kan je zo weer terug naar huis of zoek je even een plekje om met hem of haar te zitten en valt er genoeg te zien in de nieuwe omgeving.Merk trouwens ook dat hij zichzelf weer minder kan vermaken, hoef hem nog maar in de box te leggen en dan begint hij al te huilen. Toch pak ik hem er niet gelijk uit...de ene keer stopt hij na een tijdje en gaat er spelen en bij een ander moment dan toch maar bij mama op schoot en daar verder de wereld ontdekken...
ooh ja vorige week heb ik een week lang weer een nachtfles kunne geven, terwijl het daarvoor wekenlang niet meer nodig was . Sinds 2 dagen is het gelukkig weer voorbij
allemaal herkenbaar!