Wanneer zwanger worden niet lukt, ik maak mezelf gek!

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Ik ben hier vrij nieuw op dit forum maar hoop via deze weg wat hulp en steun te vinden.

Ik ben 26 jaar en mijn vriend en ik proberen al 2 jaar en 2 maanden om zwanger te worden.
Toen we besloten hadden onze kinderwens te vervullen was ik gestopt met de nuvaring. Ik hoorde hier en daar dat het wat langer tijd nodig had om zwanger te geraken na het gebruik van de nuvaring. Het eerste jaar gingen we er vrij nonchalant mee om omdat we nog midden in de verbouwingen zaten. Toen ons huis eindelijk af was stonden we er even bij stil dat we al meer dan een jaar aan het proberen waren zonder succes. Op dat moment besloot ik een app te downloaden waarbij in mijn menstruatiecyclus beter zou leren kennen en kon weten wanneer er een ovulatie plaats vond. Ook was ik begonnen met foliumzuur in te nemen, gestopt met roken, alcohol uit mijn leven te bannen en ovulatietesten en temperatuursmetingen toe te passen.
We kunnen dus zeggen dat we na 1 jaar van "we zullen wel zien" toch meer kriebels kregen en intensiever er mee bezig waren.

Alweer een jaar erbij met elke maand weer die teleurstelling als ik mijn menstruatie kreeg... Vaak heb ik gedacht "Ja nu is het zo ver, ik voel het gewoon" en dat ik mis was. Of wanneer mijn menstruatie 1 à 2 dagen later was ik me begon te verheugen op een succesvolle zwangerschap...
Het proberen zwanger worden begon emotioneel zwaar door te wegen op mij, zeker aangezien er mensen uit onze vriendenkring en rondom ons "per ongeluk" zwanger werden of na de eerste keer proberen al...

Ik begon aan mezelf te twijfelen, er moest wel iets mis zijn met mij... Mijn vriend zei altijd "Je bent er teveel mee bezig, stress er niet zo om alles komt wel goed"
Na 2 jaar proberen hebben we samen besloten om vruchtbaarheidsonderzoeken te gaan doen in het ziekenhuis.
Na emotioneel intensieve onderzoeken vonden ze geen enkele reden waarom we niet zwanger konden worden. Alles was normaal en we zijn nog jong. Toch stelde ze ons voor IUI te proberen aangezien we al 2 jaar aan het proberen waren en ik op het randje van een depressie stond.

Onlangs zijn 2 pogingen met IUI mislukt en heb ik me nog nooit zo diep gevoeld. Ze hadden gezegd dat we 12% slaagkansen hadden dus ik was er al dan niet op voorbereid dat het kon mislukken. Ik heb ook 2 maanden thuis gezeten omdat ik op mijn werk nietmeer kon functioneren. Ik was te emotioneel en eender welke situatie kon een woede- of huiluitbarsting teweeg brengen.
Ik heb mezelf voorgenomen voorlopig geen IUI pogingen meer te ondergaan, mijn verwachtingen zijn te hoog waardoor de teleurstellingen eens zo groot zijn...

Ik vroeg me af al jullie eventueel tips hebben om misschien toch mijn gedachten te verzetten... Zelf ben ik er van 's morgens tot 's avonds mee bezig, ik kijk elke dag op mijn app, doe nog steeds de testen en temperatuurmetingen, foliumzuurslikken e.d.... Ik heb zelfs in die 2 maanden tijd al de kinderkamer geverfd. Hierdoor besefte ik dat ik er wel degelijk TE veel mee bezig ben. Ik kan er niet mee stoppen omdat opgeven geen optie is voor mij, ik weet van mezelf dat ik de beste mama voor mijn kind zou zijn..

Volgende week start ik terug met werken zodat in weer routine krijg en mijn gedachten kan verzetten,...
Maar hebben jullie tips om mijn hoofd leeg te maken? Ik heb al zoveel geprobeerd... Maar op het einde van de dag maak ik mezelf helemaal gek!

 

[Roosmb]

Klinkt een beetje alsof je jezelf enorm aan het opbranden bent. Heb je erover gedacht om met iemand hierover te gaan praten? Misschien helpt het om mindfullnes te gaan doen? Even een momentje per dag met een hobby bezig te zijn?
Wij hebben zelf nu drie welen een dochter. Uiteindelijk verwekt met icsi. Ik denk echt dat het gelukt is door vertrouwen te hebben en gewoon te blijven leven. Ik slikte bijvoorbeeld wel extra vitamientjes maar om de behandelingen heen deed ik echt wel een wijntje en at niet altijd heel gezond. Zelf vond ik yoga heel fijn en boodcamp training. 
oh ja en dat de kamer al geschilderd is is alleen maar goed! Dat mag je steaks niet meer als je zwanger bent? met de rest is het misschien makkelijk om nog even te wachten
Rest nog te zeggen heel veel succes en heb vertrouwen in jezelf! Oh ja en luister naar jezelf, je kent je eigen lichaam en geest het beste dus doe alleen wat voor jou werkt!

 

[Amandarhhh]

zo te lezen ben je er echt heel erg mee bezig wat begrijpelijk is maar je hoort vaker hoe meer je ermee bezig bent hoe moeilijker het gaat. hoe moeilijk het ook is probeer het los te laten vooral nu je weet dat er niks mis is met jullie. ik ken meerdere mensen die jaren bezig waren met succes dus jou moet het ook lukken. probeer je te focussen op andere dingen en wie weet gebeurt het !! heel veel succes x

 

[Niempje]

Ontspanning op dit moment lijkt me het beste, ook voordat je straks helemaal down bent.

Wat Rozemarijn ook aangaf kun je niet ergens gaan praten? Zelf heb ik last gehad van een angststoornis en ben toen bij de GGZ geweest op de huisartspraktijk. Dit is ook niet zo 'zwaar' dan wanneer je naar een psychiater gaat. Er wordt gewoon gepraat over van alles en nog wat.

Zoek ontspanning in dingen die je hiervoor ook leuk vond. Ga een avond stappen met vriendinnen, ga een avondje thuis lekker borrelen met je vriend, uiteten, bios, lekker een weekend weg, een vakantie? Kan natuurlijk niet in je portemonnee kijken maar het zijn ideeën.
Wat bij mij ook hielp was lekker gaan sporten. Hierdoor komen er toch bepaalde stofjes vrij in je lichaam waardoor je je beter gaat voelen.

Je weet dat er niets mis is en dat het gewoon gaat lukken!
Als je wat van die ontspanning gezocht hebt en bijv met een borrel op het bed in duikt dan is de sfeer ook heel ontspannen en niet van NU moet het lukken.

Ik hoop dat je er wat aan hebt en jezelf ook wat rust gunt