Hoi allemaal!
Het afgelopen jaar ben ik niet actief geweest op dit forum, maar sinds een tijdje lees ik weer mee. En nu vond ik het tijd om zelf een topic aan te maken. In de hoop dat er meer dames zijn in hetzelfde schuitje die het fijn vinden om ervaringen uit te wisselen. Wellicht een app groepje te starten. In mijn omgeving zijn er genoeg mensen om mijn hart bij te luchten, maar niemand die in een vergelijkbare situatie zit. En het lijkt me zo fijn om juist met meiden te praten die hetzelfde meemaken.
Mijn verhaal; ik ben 35 en heb een zoon uit maart ‘19. Mijn zwangerschap van hem kwam ongepland, maar bleek zeer gewenst. Rond zijn tweede verjaardag besloten we voor een tweede te gaan proberen. Heel naïef gingen we ervan uit dat het niet lang zou duren voordat het raak zou zijn. Ondertussen zitten we in ronde 18, zonder zwangerschap. De afgelopen maanden hebben we onderzoeken in het ziekenhuis gehad, maar alles ziet er op papier hartstikke goed uit bij ons beide. Mijn ‘scores’ zijn hartstikke hoog voor een 35 jarige. Daarnaast zijn en leven we relatief gezond. De komende 6 maanden mogen/moeten we nog thuis verder proberen. Daarna kunnen we verder met IUI als we willen. Ondertussen vliegen de zwangerschapsaankondigingen ons om de oren. Ik denk dat we de 20 al wel gepasseerd zijn het afgelopen jaar. Collega’s, buurvrouwen, vriendinnen. Momenteel zijn 3 van mijn goede vriendinnen zwanger, letterlijk allemaal in de eerste maand raak. Het eerste kindje van een van hen was nog niet eens geboren toen wij al bezig waren en nu is ze zwanger van de tweede.
Ik vind het steeds lastiger worden om geconfronteerd te worden met die zwangerschappen, om hoop te houden dat het bij ons ook goed gaat komen. Om elke maand weer om te gaan met de wachtweken. Hartstikke fijn natuurlijk dat er bij ons niets medisch aan de hand is, maar tegelijkertijd geeft dat me ook geen handvatten om mee te werken. Het enige wat ik kan doen is afwachten.
Benieuwd of er dames zijn die mee willen praten!
Het afgelopen jaar ben ik niet actief geweest op dit forum, maar sinds een tijdje lees ik weer mee. En nu vond ik het tijd om zelf een topic aan te maken. In de hoop dat er meer dames zijn in hetzelfde schuitje die het fijn vinden om ervaringen uit te wisselen. Wellicht een app groepje te starten. In mijn omgeving zijn er genoeg mensen om mijn hart bij te luchten, maar niemand die in een vergelijkbare situatie zit. En het lijkt me zo fijn om juist met meiden te praten die hetzelfde meemaken.
Mijn verhaal; ik ben 35 en heb een zoon uit maart ‘19. Mijn zwangerschap van hem kwam ongepland, maar bleek zeer gewenst. Rond zijn tweede verjaardag besloten we voor een tweede te gaan proberen. Heel naïef gingen we ervan uit dat het niet lang zou duren voordat het raak zou zijn. Ondertussen zitten we in ronde 18, zonder zwangerschap. De afgelopen maanden hebben we onderzoeken in het ziekenhuis gehad, maar alles ziet er op papier hartstikke goed uit bij ons beide. Mijn ‘scores’ zijn hartstikke hoog voor een 35 jarige. Daarnaast zijn en leven we relatief gezond. De komende 6 maanden mogen/moeten we nog thuis verder proberen. Daarna kunnen we verder met IUI als we willen. Ondertussen vliegen de zwangerschapsaankondigingen ons om de oren. Ik denk dat we de 20 al wel gepasseerd zijn het afgelopen jaar. Collega’s, buurvrouwen, vriendinnen. Momenteel zijn 3 van mijn goede vriendinnen zwanger, letterlijk allemaal in de eerste maand raak. Het eerste kindje van een van hen was nog niet eens geboren toen wij al bezig waren en nu is ze zwanger van de tweede.
Ik vind het steeds lastiger worden om geconfronteerd te worden met die zwangerschappen, om hoop te houden dat het bij ons ook goed gaat komen. Om elke maand weer om te gaan met de wachtweken. Hartstikke fijn natuurlijk dat er bij ons niets medisch aan de hand is, maar tegelijkertijd geeft dat me ook geen handvatten om mee te werken. Het enige wat ik kan doen is afwachten.
Benieuwd of er dames zijn die mee willen praten!
