Nadat ik inmiddels ruim 11 dagen overtijd is het wonder toch helemaal vanzelf begonnen.
Zondagnacht begon het om 04.00 wat te rommelen en om 06.00 braken mijn vliezen.
En inderdaad, die handoektip; DOEN!
Wij hebben gelukkig overal hout en laminaat... het is echt bizar hoeveel je verliest (en de hele tijd in golfjes blijft verliezen).
De weeen kwamen meteen heel goed op gang; om de 2.30 minuten en meteen een minuut. Om 11.00 naar het ziekenhuis, waar ik al 5 cm bleek te hebben!
Langzaam werd alles steeds heftiger en helaas kreeg ik toen vanaf 13.00 alleen nog maar been- en rugweeen. Dat wens ik echt niemand toe!
Dus toen de vk om 14.30 weer kwam en ik 1 cm bleek opgeschoten werd ik wel even heel erg wanhopig. Maar goed, ik wilde zonder pijnbestrijding dus mij echt helemaal van de wereld afgesloten, handoek over mijn hoofd en me helemaal op ontspanningsoefeningen gestort. Dat hielp; een uur later had ik het het echt niet meer en gilde ik tegen mijn vent dat de vk NU moest komen en als ik zó een cm per uur moest gaan ontsluiten ik het echt niet ging redden. Principes mijn reet, ik wilde pijnbestrijding.
Zover is het niet gekomen want ineens was daar een oerkracht zoals ik me nu nog steeds niet kan voorstellen, ik kreeg een storm van persweeen, de vk kwam echt nét op tijd binnenrennen (kennelijk hoorde heel Den Haag dat ik persweeen had...) En god-zij-dank; ik bleek in een kleine 1,5 uur van 6 naar 10 te zijn ontsloten!
Ik meteen op de baarkruk, maar binnen 10 minuutjes daalde de hartslag van de kleine ineens heel hard en stond er een team te schreeuwen en moest ik weer op bed; Hij moest er nu uit! Nou dat heb ik geweten, het was heel kort en heel heftig; binnen nog eens 8 minuten was hij er (wel zelf gedaan, de vacuumpomp kon mooi weer terug in de verpakking!)
Ja en dan ligt-ie op je buik. 12 uur na de eerste wee! Een prachtige vent van 3960 gram.
Zo onbeschrijvelijk geweldig mooi en heerlijk. Ik denk het gelukkigste moment ooit in mijn hele leven.
Omdat hij het moeilijk had gehad werd hij wel weer meteen weggehaald, maar alles bleek helemaal goed. Hij was zich gewoon helemaal rotgeschrokken van mama's oerkrachten ;-)
En hij doet 't zo goed nu! kampioen met de bv en poept en slaapt geweldig. En hij is zo mooi!
Voor iedereen die nog 'moet', heel veel succes! Je kan het echt! echt, echt, echt!
Zondagnacht begon het om 04.00 wat te rommelen en om 06.00 braken mijn vliezen.
En inderdaad, die handoektip; DOEN!
Wij hebben gelukkig overal hout en laminaat... het is echt bizar hoeveel je verliest (en de hele tijd in golfjes blijft verliezen).
De weeen kwamen meteen heel goed op gang; om de 2.30 minuten en meteen een minuut. Om 11.00 naar het ziekenhuis, waar ik al 5 cm bleek te hebben!
Langzaam werd alles steeds heftiger en helaas kreeg ik toen vanaf 13.00 alleen nog maar been- en rugweeen. Dat wens ik echt niemand toe!
Dus toen de vk om 14.30 weer kwam en ik 1 cm bleek opgeschoten werd ik wel even heel erg wanhopig. Maar goed, ik wilde zonder pijnbestrijding dus mij echt helemaal van de wereld afgesloten, handoek over mijn hoofd en me helemaal op ontspanningsoefeningen gestort. Dat hielp; een uur later had ik het het echt niet meer en gilde ik tegen mijn vent dat de vk NU moest komen en als ik zó een cm per uur moest gaan ontsluiten ik het echt niet ging redden. Principes mijn reet, ik wilde pijnbestrijding.
Zover is het niet gekomen want ineens was daar een oerkracht zoals ik me nu nog steeds niet kan voorstellen, ik kreeg een storm van persweeen, de vk kwam echt nét op tijd binnenrennen (kennelijk hoorde heel Den Haag dat ik persweeen had...) En god-zij-dank; ik bleek in een kleine 1,5 uur van 6 naar 10 te zijn ontsloten!
Ik meteen op de baarkruk, maar binnen 10 minuutjes daalde de hartslag van de kleine ineens heel hard en stond er een team te schreeuwen en moest ik weer op bed; Hij moest er nu uit! Nou dat heb ik geweten, het was heel kort en heel heftig; binnen nog eens 8 minuten was hij er (wel zelf gedaan, de vacuumpomp kon mooi weer terug in de verpakking!)
Ja en dan ligt-ie op je buik. 12 uur na de eerste wee! Een prachtige vent van 3960 gram.
Zo onbeschrijvelijk geweldig mooi en heerlijk. Ik denk het gelukkigste moment ooit in mijn hele leven.
Omdat hij het moeilijk had gehad werd hij wel weer meteen weggehaald, maar alles bleek helemaal goed. Hij was zich gewoon helemaal rotgeschrokken van mama's oerkrachten ;-)
En hij doet 't zo goed nu! kampioen met de bv en poept en slaapt geweldig. En hij is zo mooi!
Voor iedereen die nog 'moet', heel veel succes! Je kan het echt! echt, echt, echt!
) mannetje!!