Wat blijft de tijd.......

A

Anoniem

Guest
Ineens vannacht denk ik....

Over 7 a 8 weken loop ik gewoon met een klein kindje op me arm.... zo onrealistische en onvoorstelbaar dat de tijd zo snel gaat.

Ik kan me het moment van de zwangerschapstest herinneren alsof het gisteren was en nu is het ineens al bijna zo ver whoooooooo.

En dan denk ik als het eerder komt dan kan ik al over een 4 weken of zelfs vandaag of morgen al bevallen.

Gisteren heb ik alle babykleertjes gewassen en toen had ik al zoiets van in deze kleertjes zit straks een klein lief babytje zoo onvoorstelbaar.

Waar blijft die tijd ik wil dolgraag me kleintje bij me hebben maar aan de andere kant geniet ik elke minuut van het zwanger zijn :D



 
 
 
Haha, zó herkenbaar!!

Ik merk ook dat het soms goed is om, hoewel je enorm verlangt naar het moment dat het kleintje er is, bewust stil te staan bij het feit dat je nog zwanger bent. Zo vaak gebeurt dat ook weer niet in je leven!

 
Hmm hier is het heel anders.
Het lijkt een eeuwigheid geleden dat we er achter kwamen dat de IUI-poging was geslaagd. Er is ook zoveel gebeurd in de tussentijd.
De uitgerekende datum is nog 6,5 week weg, ook dat klinkt als een eeuwigheid.

Ook het genieten van de zwangerschap is er een beetje bij ingeschoten.
Maar ach we doen het niet voor de zwangerschap we doen het voor de kleine.
Nog even en het echte genieten kan beginnen, dan zijn we opeens papa en mama.
En na bijna 3,5 jaar zijn we daar echt wel aan toe hoor!
 
DeeDee,

Ik kan me in jou verhaal ook wel een beetje indenken als je er zo lang mee bezig bent dat de zwangerschap zelf dan al anders is.

Nog even volhouden meid en over paar weekjes mag je dan echt je kindje in je armen sluiten.

Heerlijk vooruit zicht........
 
Ik kan het me ook nog wel heel goed voorstellen hoe het allemaal begon!

Ik was in augustus geopereerd aan me enkel en toen afgesproken dat we daarna zouden stoppen met de pil. En mijn beste vriendin was in april al gestopt met de pil en hun trouwde eind augustus. Daarna gingen we uiteten om die gezellige dag te bespreken en foto's te bekijken en toen kwam ik opeens van hee had jij niet ongesteld moeten worden? Dus zei savonds gelijk een test gedaan en jahwor hartstikke raak natuurlijk! Dus de volgende avond gingen we lopen met de honden en toen vertelde ze het aan ons, nou ik kon wel janken, was wel blij maar had veel liever gewild dat wij het waren, maar ze had nog een test over en ik had al dagen last van maagzuur en voelde me anders dan anders dus ik mocht die test meenemen en kzou em de volgende ochtend doen. Maar ik zei nog tegen mijn man (toen nog vriend) nou kga em toch maar nu doen, ahh je doet je best maar hij is toch niet positief.. Maar ja na 1 minuut stond er 'zwanger' dus ik die deur open gesmeten: JORDY!!! die test is niet goed hoor!!!!! Ik nog 4 testen erachteraan gedaan, maar allemaal positief dus ja ik was zwanger!
De volgende ochtend gelijk naar me ouders gegaan het blijde nieuws verteld, khad me moeder sochtends nog voor de gek gehouden dat ik ongesteld was geworden dus ja die baalde als een stekker, totdat we langskwamen, ze hadden het gelijk al in de peiling, jordy had de autosleutels op de autodeur laten steken, en zat met een grijns op zijn gezicht van oor tot oor..
haha waar is de tijd he!?

 
Deedee, kan me voorstellen dat het voor jouw gevoel juist heel lang duurt. 3 Jaar wachten is ook niet niks hè! Gelukkig kun je nu de weekjes aftellen!

Hier vind ik het wel erg snel gaan. Komt misschien ook omdat het onze 4e is. Moet echt af en toe even bewust genieten hoor. Gelukkig beweegt ukkie veel dus dan sta ik er weer even bij stil. Helemaal omdat dit onze laatste is, wil ik er zo veel mogelijk bewust van genieten.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan