Wat doe ik fout 2?

R

RabiaFakili

Hallo allemaal,

Ik heb een zoontje van 3 en een dochtertje van 1 jaar. Beide schatjes, maar sinds de komst van mijn dochtertje kan ik geen rustig moment thuis hebben om zelfs alleen te gaan koken. Mijn zoontje van 3 heeft een haat(meeste)-liefde verhouding met zijn zusje. Hij doet zijn uiterste best om haar te pesten. (omver duwen, trekken, afpakken, meppen enz. enz.)
Ik heb hem zo vaak in de gang gezet (achter de traphek, anders komt hij net zo hard weer terug in de woonkamer), maar daar schreeuwt en huilt hij de hele boel bij elkaar (drama). Ik loop na de officiele 3 minuten naar hem toe en zeg wat hij fout heeft gedaan en maak afspraken dat hij dat niet meer moet doen en anders dat hij weer op de trap belandt. Je voelt hem al aankomen: na 2 seconden is hij het vergeten en begint hij van voor af aan. Gisteren was het zelfs zover dat hij zijn zusje een bloedneus heeft bezorgd (door haar te duwen is ze tegen de tafel aangekomen).
Ik heb hem ook genegeerd, maar dit werkt averechts. Hij ziet dat als een kans om haar te kwellen. Ik doe ook daarom mijn dochter wat vaker in bed, zodat ze niet gepest wordt door haar broer. Ik heb ook, zoals de CB dat zegt: hem erbij betrokken met haar te spelen. Dus als ik zag dat hij vervelende dingen deed, plaatste ik een opmerking : ' Arda, wil jij met je zusje spelen'. Hij knikt netjes, doet iets leuks bij haar en gaat na paar seconden weer door. Ik kwam gisteren zelfs zover dat ik mijn partner belde, zodat hij eerder thuis zou komen , want ik zag het niet zitten.
Ik was aan het koken, mijn dochtertje aan het huilen voor aandacht en mijn zoontje was de boel op stelten aan het zetten. Op een gegeven moment hef ik mijn stem ook, maar dit werkt ook niet.
Hij gilt uit het niets en kan gigantische driftbuien hebben (en niet z'on beetje ook) Hij gebruikt zijn stem optimaal, echt krijsen! Zelfs ik krijg er spontaan pijn in mijn keel.
Als mijn zoontje op bed ligt en mijn dochtertje toevallig wakker is, nemen wij tijd om onze dochtertje aandacht te geven, (knuffelen, spelen enz.) maar dit is toch erg: dat ik niet durf te genieten van mijn dochtertje, omdat mijn zoontje erbij is.

Lieve mensen, ik weet het niet meer. Ik wil graag tips hoe ik het moet doen/aanpakken, want ik weet het echt niet meer.......

Veel liefs,

Rabia
 
Poeh, je zit in een lastige situatie. Zelf denk ik dat je oudste heel erg jaloers is op zijn 'nieuwe' zusje. Hij moet nu delen en dan zie je dat ze vaak lelijke dingen gaan doen. Ook ervaren ze toch dat ze groter en sterker zijn waardoor ze het andere kind kunnen dwars zitten. Ons oudste meisje is ook vaan ondeugend tegen haar broertje, vooral als ik er niet direct zicht op heb. Het is wel een normaal gedrag denk ik. Toch lees ik in jouw verhaal dat het gedrag van jouw oudste wel erg extreme vormen begint aan te nemen. Hij heeft hele duidelijke grenzen nodig.
Ik zou je wel eens bezig willen zien. Want daarin kun je vaak de oplossing zien. Kijk je wel eens naar EHBO? Eerste hulp bij opvoeden? Ik zou het je aanbevelen.
Als eerste moet je je eigen regels heel duidelijk hebben. Structuur en structuur en structuur. bespreek deze regels met hem. Niet slaan, niet schreeuwen in huis, niets kapot maken, aan tafel eten, enz.

Het is gewoon heel erg belangrijk dat jij hem eerst een waarschuwing geeft. Op je knieën voor hem, ferme toon: "We slaan elkaar niet! Anders ga je voor 3 minuten op de strafstoel!" Gaat ie door dan pak je m bij zijn arm, breng je hem naar de strafstoel. Dat moet een plek zijn waar hij weg kan lopen zodat hij (uiteindelijk) vrijwillig blijft zitten. Achter het traphekje is dus niet goed. Je zet hem neer, legt duidelijk uit waarom hij er zit en daarna loop je weg. Uiteraard zal hij de eerste tijd weglopen, je zet hem zonder woorden terug en zet elke keer de tijd opnieuw. Net zo lang tot hij blijft 3 minuten is blijven zitten. geloof me het zal een strijd zijn de eerste dag (soms zul je er een half uur over doen om hem te laten zitten, maaar zet door!). Maar opsluiten of vastzetten is geen optie, omdat hij de strijd dat niet op geeft. Hij moet leren luisteren. Negeer hem volkomen als hij op de stoel zit, ook al huilt hij, vraagt hij vanalles en schreeuwt ie alles bij elkaar.
als hij wel is blijven zitten, ga na die tijd naar hem toe, je legt het hem nog eens uit, hij moet netjes sorry zeggen en dan mag hij het opnieuw proberen.

Geloof me als je dit consequent toepast, dan geeft hij de strijd echt een keer op.

Voor jezelf zijn de volgende punten belangrijk:

* Blijf ten alle tijde rustig, laat je niet opdraaien door zijn gedrag. Dat is wat hij wil, dat jij boos en driftig wordt. Het is zijn manier van aandacht vragen geworden en hij krijgt op die manier aandacht.
* waarschuw nooit op afstand, loop er naar toe en ga op je knieën. 1 waarschuwing is genoeg, daarna direct time-out. Ga je hiermee sjoemelen, dan denkt ie dat ie weer meer ruimte krijgt. Geef hem die ruimte niet.
* Prijs hem als het goed gaat!!!
* Maak een beloningssyteem dat je een paar keer per dag met hem bekijkt. Deel de dag in 4 stukken en bij elk stuk kan ie een sticker verdienen. Spreek met hem af dat hij een sticker krijgt als hij maar maximaal 1 keer op de stoel heeft gezeten. Later kun je dit afbouwen naar geen één keer.
* Speel elke dag op een vast moment met hem alleen of onderneem eens samen met hem wat.
* Onderneem wat als beide kids wakker zijn. Ga lekker wandelen of doe een boodschap. Vaak onderbreekt dat het gedrag en daarna kan het vaak veel beter gaan.

Tja... ik hoop dat je aan deze tips wat hebt. Heel veel sterkte ermee!
 
Heel hartelijk dank voor je tips Bloempje27
Ik ga zeker je tips (proberen) te volgen. Ik kijk de engelse versie van EHBO en dacht dat ik het dus nooit nodig zou hebben.

Het enige wat ik in een later stadium ga doen, is het samen buitengaan, omdat hij hier ook dus zijn gedrag niet vergeet en gaat klieren in een tandemwagen. Meestal mag hij dan ook naast mij lopen, maar binnen de kortste keren is hij foetsie. Ik ben hem dus in de V&D in Utrecht een keer kwijtgeraakt :( (en dat terwijl mijn man ook aawezig was). Ik heb een tuigje gekocht, maar dat is helemaal een drama.......

Om een lang verhaal kort te maken.......

Bedankt voor je reactie en wij gaan onze best doen!

MvG,

Rabia

 
Als ik je reactie zo lees, gaat hij continue de grens over. Weet hij eigenlijk de grens wel? Ik heb de afspraak hier: je mag naast de wagen lopen, ook een paar meter ervoor maar als je weg loopt en niet luistert naar mijn waarschuwing, moet je 5 minuten aan de wagen vast houden. Daarna mogen ze het weer opnieuw proberen. Ik snap dat een tuigje een drama geeft, hij wil graag de vrijheid. Maar je kunt het als straf gebruiken als hij weg loopt, voor een paar minuten.

Dus wees heel consequent en zorg dat elke dag en elk moment dezelfde regels gelden. Dat geeft duidelijkheid en rust. Waarschijnlijk hebben jullie door zijn gedrag zelf de regels ook niet meer helder en mag de ene dag dit wel en dat niet en de andere dag andersom. Dat geeft onveiligheid en meer strijd.

Als hij zo blijft zou ik er wel een keer mee na de huisarts gaan. Hoe was hij voordat hij een zusje kreeg?

3 jaar is wel een fase waarin de peuterpuberteit op zijn ergst is, misschien is dat een troost daarna neemt het af.

Nogmaals succes!
 
Als je nou dingen met hem afspreekt en dat laat herhalen door hem. zo vaak en zo lang totdat hij het snapt.
Of geen speeltjes van je dochter af laten pakken, laat hem een goed alternatief zoeken, knuffel of zo. Kinderen hebben veel ruzie met elkaar om de pik orde te bepalen, dat moet je laten, dit is erg belangrijk voor hun ontwikkeling, maar pesten moet je niet toelaten. De dochter van mijn vriendin en mijn dochter zijn de beste vriendinnen, maar ze maken ook de nodige ruzie, maar ze weten soms hun grens niet en dan moeten we ingrijpen. Dus het gebeurd in veel gevallen, maar dit is extreem.

Succes er mee.
 
trouwens ik weet van me zelf dat ik snel geirriteerd kan raken, je moet zoveel mogelijk rustig blijven en niet zuchten, steunen of wat, uit eigen ervaring neemt mijn dochter het over en keurt zo het gedrag van mijn zoon af.
 
Pff wat een verhaal zeg.Misschien is het voor hem wel helemaal niet meer duidelijk wat er gebeurd. Het wennen aan een broertje en zusje is al een heel proces op zich. Dat heb ik hier ook gezien.
Toen onze zoon geboren is was onze dochter bijna 3 jaar. Als we gingen wandelen dan mocht ze van mij rustig vooruit lopen,maar we hadden vaste plekjes waar ze moest stoppen. Deed ze dan niet dan moest ze bij mij blijven lopen, aan de hand of aan de kinderwagen. Toen dat eenmaal duidelijk was ging ze altijd met haar loopfietsje en stopte ze ook op die vaste plekjes. Inmiddels is ze 5 en haar broertje 2 en de vaste stopplekjes zitten er nog steeds in.
Ik zou zeggen stel voor jullie zelf nieuwe regels op samen met jullie zoontje. Dan weten jullie ook allemaal weer waar jullie aan toe zijn. Want dat is voor iedereen belangrijk. Geef daarbij ook duidelijk aan wat er gebeurd als hij zich niet aan de regels houdt. Hier is de regel ik waarschuw 2 keer en bij de derde keer moet je naar de gang.
Hou je dan ook consequent aan de afspraken/regels die je maakt.

Ik weet hoe lastig het is hoor. Onze kids kunnen absoluut niet zonder maar ook niet altijd met elkaar. De oudste kan de jongste ook ontzettend klieren. Maar kom niet aan haar kleine broertje want ik denk dat ze je opvreet. Ik kan er altijd enorm van genieten als ik ze samen zie spelen als we in de speeltuin of ergens anders zjin. Och dan hebben ze thuis maar wat vaker ruzie.

Heel veel succes ermee!!! Laat je nog even weten hoe het gaat?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan