Wat doe je daarbinnen?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik lag vanmiddag in bed voor mn dutje een beetje te mijmeren. Ik vroeg me af wat dat kleintje daarbinnen allemaal aan het doen was.

Het bubbelde in mn buik en hij schrok ervan, later een kraakje in mn rug en weer schrikt ie. Bang ding, kan me voorstellen dat hij nog even binnen blijft. Als hij hiervan al schrikt moet hij nog even wachten met het ontmoeten van z'n broer en zus. Ze zijn nog te jong om zacht met hem om te gaan.

Weer wat trappen en duwen later vraag ik me weer af wat hij doet. Ligt hij nu wel of niet al goed? Eerst lagen de voetjes links, of was dat een vuist? Wat een krachtpatser, daar moeten we mee oppassen.

Heerlijk even bezig zijn met mn kleintje.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Leuk, he. Ik vraag me ook altijd af wat hij daarbinnen allemaal uitspookt.
Soms voel ik iets helemaal onderin, alsof ie met z'n hoofdje 'neeschudt'. Niet heel fijn, want dan moet ik plassen.
Dan voel ik weer gefriemel of geschop en ook heeft ie dagelijks de hik...
Heel leuk allemaal en ik moet er vaak om lachen. De echte schoppen in m'n zij, vind ik niet zo heel fijn.. Maarja...

 

[mama van Finn]

Het blijft leuk om daar bij stil te staan! Gisteren bij de echo kon de echoscopiste al flink wat haar zien, dus ik ging me vervolgens ook helemaal een voorstelling maken hoe hij of zij eruit zal zien ! ( finn was het eerste jaar nagenoeg kaal dus kleine broer of zus zal in dat opzicht in ieder geval niet op hem lijken!)

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoe vaak hij ook schopt of beweegt; iedere keer dat ik mijn buik zie bewegen moet ik er weer om lachen.
Gisteravond was ie erg druk, wat normaal niet zo is, dat ik dacht dat ie geen houding kon vinden (heb ik ook aan hem gevraagd). 'praten' jullie ook al met jullie baby?