A
Anoniem
Guest
He meiden,
Ik moet even van mij af praten. was vandaag op mijn werk. Kwam er een collega naar mij toe. Zij heeft een half jaar geleden een miskraam gehad. Ze vroeg aan mij hoe het afgelopen weet in het ziekenhuis was gegaan. Alles uitgeled. Schrok ze wel van. Toen ze mijn kamer uit wilde lopen, deed ze de deur dicht. Ze keek mij aan en wilde wat gaan zeggen. Ik was haar voor. Ik zei je bent zwanger!! Ja zegt ze. Ik gunde het haar zo, maar ik kon eht niet tegen houden. Ik heb zitten janken als een klein kind. Kon niet ophouden. Toen zei, dat ze het zo moeilijk vond om mij het te vertellen, maar ze wilde niet dat ik het via andere zou horen. Heb tegen haar gezegd dat ik dat karakter vond maar dat ik het nu gewoon even heel moeilijk heb. Niet om haar, maar tja waarom eigenlijk. Kan het niet zo goed uitleggen. IK was blij voor haar, want ze is wel zwanger na die miskraam, maar ik voelde mij zo ellendig. Heb een paar rondje gelopen over de parkeerplaats. Elke keer kwamen er collega's naar mij toe van GAAT HET WEL??? En daar ging ik weer. In ieder geval zijn mijn traanbuisjes goe gespoeld!!
Uiteindelijk ben ik maar naar huis gestuurd en ben bij mijn mannetje in de armen gevallen. En daar gingen ze weer de TRANEN!!
Het gaat nu al een stuk beter. Ik kan er toch niets aan veranderen.
De wereld is niet altijd even eerlijk, al gun ik het iedereen, maar mezelf het meest. hahaha.
Meiden dank je wel voor jullie "luisterend oor".
Inge en Babs heel veel sterkte de komende dagen. Ik duim voor jullie!!!
Liefs Roel
Ik moet even van mij af praten. was vandaag op mijn werk. Kwam er een collega naar mij toe. Zij heeft een half jaar geleden een miskraam gehad. Ze vroeg aan mij hoe het afgelopen weet in het ziekenhuis was gegaan. Alles uitgeled. Schrok ze wel van. Toen ze mijn kamer uit wilde lopen, deed ze de deur dicht. Ze keek mij aan en wilde wat gaan zeggen. Ik was haar voor. Ik zei je bent zwanger!! Ja zegt ze. Ik gunde het haar zo, maar ik kon eht niet tegen houden. Ik heb zitten janken als een klein kind. Kon niet ophouden. Toen zei, dat ze het zo moeilijk vond om mij het te vertellen, maar ze wilde niet dat ik het via andere zou horen. Heb tegen haar gezegd dat ik dat karakter vond maar dat ik het nu gewoon even heel moeilijk heb. Niet om haar, maar tja waarom eigenlijk. Kan het niet zo goed uitleggen. IK was blij voor haar, want ze is wel zwanger na die miskraam, maar ik voelde mij zo ellendig. Heb een paar rondje gelopen over de parkeerplaats. Elke keer kwamen er collega's naar mij toe van GAAT HET WEL??? En daar ging ik weer. In ieder geval zijn mijn traanbuisjes goe gespoeld!!
Uiteindelijk ben ik maar naar huis gestuurd en ben bij mijn mannetje in de armen gevallen. En daar gingen ze weer de TRANEN!!
Het gaat nu al een stuk beter. Ik kan er toch niets aan veranderen.
De wereld is niet altijd even eerlijk, al gun ik het iedereen, maar mezelf het meest. hahaha.
Meiden dank je wel voor jullie "luisterend oor".
Inge en Babs heel veel sterkte de komende dagen. Ik duim voor jullie!!!
Liefs Roel