Wat een ellende allemaal!!

R

Rbvh

Hoi Meiden,

Ik moet het echt even kwijt heb het er enorm moeilijk mee.

Het gaat erg slecht met mijn schoonmoeder. Ze heeft keelkanker en een tumor en haar longen. Voor haar keel is ze nu klaar met de behandelingen. maar is hier zo ziek van, ze is 1 hoopje ellende.

Ze heeft nu aangegeven niet meer te willen. En vandag is alles in gang gezet. Dus waarschijnlijk zal deze week de eutanesie nog gaan plaats vinden, vind het erg moeilijk omdat mijn vriend erg graag wil steunen en de rest van de familie. maar ben zelf een emotioneel wrak nu. gewoon het idee dat ze niet wil vechten om haar klein kinderen geboren te zien worden. ook mijn schoonzus is in verwachting. de hormonen gieren door mijn lijf.

sorry voor dit heftige verhaal. maar wilde het graag even delen.

xx Renske
 
hey renske

wat een ellende zeg.
ik snap dat je dat even kwijt wil.
ik wil je graag heel veel sterkte wensen. want deze situatie is nog niet zomaar over ben ik bang.

heel veel sterkte! en succes gewenst.

groetjes muppetje

 
oh oh wat een gedoe!
Ik begrijp dat je dit soort dingen er nu niet bij kunt hebben....

Ik begrijp dat ze heel erg ziek is, ik denk dat het een hele stap voor haar is om te zeggen dat ze niet meer verder wil. Ze zal zoveel pijn hebben dat ze dat er voor over heeft om dus haar kleinkinderen nooit te zullen zien.
Dat is heel wat. Maar dat staat los van wat jij nu voelt. Jij en je schoonzus willen heel andere dingen, je voelt emotioneel van alles en dus ook dat ze je kind moet leren kennen wat heel logisch is. Maar het zijn twee verschillende wensen, je schoonmoeder kan niet meer, anders zou ze de wens van euthenasie niet hebben uitgesproken. En jou wens, om nog door te zetten tot dat je kleintje is geboren.
Zou je willen dat je schoonmoeder de komende 6 maanden zoveel pijn zou moeten lijden, met misschien nog meer chemo's totdat de kleine is geboren zodat ze daarna 'mag gaan'? Is dat wat je wil? Ik denk niet dat je dat wil.

Jou hormonen spelen nu een heel grote rol, wat compleet logisch is maar het staat niet tegenover je verstand, want ik weet zeker dat je niet wil dat je schonnmoeder onnodig meer pijn moet lijden.

Lieve schat, dit is ontzettend moeilijk! Ik wil je niet veroordelen, echt niet!!!! Maar probeer verstandelijk te denken......
Ik hoop voor je dat je deze week doorkomt en dat je de wens van je schoonmoeder kunt gaan respecteren.

Veel liefs en sterkte!!!!!!!!
 
Ik breek even in van het oktoberforum. Wij hebben dit zelf 4 jaar geleden meegemaakt. Mijn schoonmoeder was uitbehandeld voor longkanker met uitzaaiingen naar oa haar hersenen.
Mijn schoonzusje en ik waren ook zwanger. De kleine van hun werd in januari geboren en heeft ze nog gezien en even vast kunnen houden. In februari is ze toen overleden en in mei is onze dochter geboren.

Het is inderdaad heel moeilijk en zwaar om dit te moeten ondergaan tijdens je zwangerschap. Je wilt heel graag iedereen ondersteunen en helpen, maar met jou zelf gebeurd er ook van alles door de beeb die in je groeit. Zowel lichamelijk als emotioneel.
Ook wij hebben even het gevoel gehad van k*t, waarom heeft ze niet even volgehouden, dan hadden wij ook nog die herinnering/foto gehad nu van oma met haar kleinkind. Maar uiteindelijk zijn we toch heel blij dat het zo gelopen is, ze heeft niet hoeven te lijden. En wij troosten ons met de gedachte, dat ze wel geweten heeft, dat we zwanger waren.
Het is, wat Mascha ook aangeeft, wil je dat je schoonmoeder nog zoveel moet lijden, om dan inderdaad op dat moment te komen, dat jullie kleintje er is, en ze dan overlijdt. Dan zou je weer kunnen gaan denken, nu mist ze de eerste woordjes, stapjes, verjaardag enz.
Het blijft hoe dan ook een heel moeilijk iets, er zal nooit een juist moment zijn, om afscheid te moeten nemen van iemand die je zo dierbaar is.

Het is heel normaal dat je dit nu voelt en er zo over denkt. Wat mij nog heel goed bijstaat van die periode, is dat je ontzettend geleefd wordt. en de tijd voor het meer rationele denken erover, pas veel later kan.
Probeer voor nu nog zoveel mogelijk te genieten van elkaar.

Heel veel sterkte en kracht voor jou en de rest van de familie de komende tijd.

X Iris
 
Hee meid!
Wat verschrikkelijk voor jou en je familie. Ook ik heb 3 jaar geleden hetzelfde meegemaakt.
Net toen ik 3 maanden zwanger was hoorde we dat mijn schoonmoeder slokdarm kanker had en dat is 2 maanden voor mijn bevalling uitgezaaid naar de longen en is ze 1,5 maand voor de bevalling overleden. Het is verschrikkelijk moeilijk omdat je zo graag wilt dat ze de kleine mee mag maken.
Wij hebben toen zelf besloten om de stekker eruit te trekken omdat we niet wilde dat als ze wakker zou worden niks mee kon zonder verschrikkelijke pijn.

Voor jullie is het zeker erg moeilijk omdat ze nu zelf die keus gemaakt heeft en het is niet te bevatten dat iemand niet meer wilt leven voor al dat mooie wat komen gaat. Moet je nagaan hoeveel pijn je schoonmoeder heeft want ik weet zeker dat ze deze keus anders had gemaakt als ze voor zichzelf een klein lichtpuntje zag.

Ik wens jullie heel veel sterkte in deze verschrikkelijk moeilijke tijd en hoop dat je je rust kan vinden in de keus die ze heeft gemaakt.

X Susan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan