Wat een kl@#$%-dag vandaag zeg! Superchagrijnig en ja hoor….hartstikke ongesteld (voelde en zag het afgelopen dagen al wel aankomen hoor). Zelfs op mijn werk ben ik in huilen uitgebarsten (gebeurt mij echt zelden).
Het valt me steeds zwaarder, dit wachten op een wonder wat nooit lijkt te gebeuren. Volgens de gyn is er niets vreemds aan de hand en zou het moeten lukken, maar waarom lukt het dan niet na dik anderhalf jaar (en bij iedereen in mijn omgeving wel)!
Hoe komen jullie deze dagen door en hoe verwerken jullie telkens de teleurstelling ?
Gelukkig duurt mijn negatieve instelling meestal maar één à twee dagen. Hierna kan ik het weer wel van mij af zetten.
Sorry voor mijn geklaag. Ik weet dat velen van jullie al veel langer op een wonder wachten en dan valt mijn anderhalf jaar nog wel mee. Maar ik moest het even van mij af schrijven!
Groetjes,
Nikki
Het valt me steeds zwaarder, dit wachten op een wonder wat nooit lijkt te gebeuren. Volgens de gyn is er niets vreemds aan de hand en zou het moeten lukken, maar waarom lukt het dan niet na dik anderhalf jaar (en bij iedereen in mijn omgeving wel)!
Hoe komen jullie deze dagen door en hoe verwerken jullie telkens de teleurstelling ?
Gelukkig duurt mijn negatieve instelling meestal maar één à twee dagen. Hierna kan ik het weer wel van mij af zetten.
Sorry voor mijn geklaag. Ik weet dat velen van jullie al veel langer op een wonder wachten en dan valt mijn anderhalf jaar nog wel mee. Maar ik moest het even van mij af schrijven!
Groetjes,
Nikki