<p>Gister de eerste echo gehad. Ik keek hier zo naar uit. Ik dacht dat ik net iets meer dan 8 weken zwanger was, maar op de echo bleek alleen een dooierzakje te zien. Dit betekend volgens de verloskundige dat ik pas 4 weken ben.. óf dat het is gestopt met groeien met 4 weken. Voor het laatste ben ik dus bang. Gister alleen maar gehuild en vandaag ook een rot gevoel. Het zien van baby dingen maakt me al van slag. </p><p>Ik mag 28oktober terug komen voor een nieuwe echo om toch te kijken of er nog iets groeit. Mijn vriend is best nog positief, maar ik dus niet. Ik ben juist heel depri. Hoe ga ik hier mee om? 2 weken in onzekerheid en dan misschien weer een klap krijgen dat het niet goed is.</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Wat een klap, hoe ga ik er mee om?
- Onderwerp starter Priscilla Goud van Vliet
- Startdatum
Hoi Priscilla,
Ik denk dat je zelf van binnen voelt hoe het zit....Je zal zelf goed weten hoe ver je ongeveer zal zijn tenzij je een hele onregelmatige cyclus hebt en geen idee hebt wanneer je eisprong is geweest en wanneer je NOD was geweest en dus hoe lang je bent..... Uit eigen ervaring weet ik, dat je je lichaam goed kent en aanvoelt en ook ik wist helaas al vanaf dat ik wist dat ik zwanger was de eerste keer, het niet goed zat. En helaas kreeg ik inderdaad een miskraam met 6 weken. Een klap, ja zeker. Keihard. En ik ben altijd heel relativerend, maar jezus, wat deed dat zeer zeg..... Ik leef ten zeerste met je mee en ik hoop zo ontzettend dat het niet voor jou geldt, maar probeer er nu alvast vrede mee te krijgen hoe moeilijk het ook lijkt.... En mag het een troost zijn, het komt echt goed. Er zijn zoveel vrouwen in hetzelfde schuitje, je bent niet alleen en zeker niet de enige. Ik had/ heb het geluk dat ik binnen 4 weken weer zwanger was en ondertussen 32 weken van een hele sterke krachtige dochter die groeit als kool.
Gelukkig is je vriend er voor je en is het altijd goed om positief te blijven, maar zoals je zelf al zegt, als je teveel hoopt, is de klap des te harder straks. Hoe je hiermee omgaat? Mij heeft het geholpen dat ik gewoon ging janken als ik moest janken en ik heb er heel veel over gesproken met familie en vrienden... Je zal merken dat er meer in je omgeving zijn als je het er over hebt. Mijn schoonmoeder en twee vriendinnen van mij hebben hetzelfde meegemaakt dus heb ik veel steun aan gehad. Sowieso van vriendinnen en van mijn baas heel veel liefde en steun ontvangen. Omdat ik gezegend was met een zeer spoedige zwangerschap erachteraan kon ik het snel los laten maar toen begonnen er voor mij hele spannende weken...Als je al eens zoiets hebt meegemaakt zit je bij een tweede zwangerschap toch de eerste 3 maanden niet op een roze wolk en ben je heel gespannen. Maar ook dat gaat voorbij...... Tijd heelt alle wonden en geef je eraan over. Heb verdriet, praat erover.
Sterkte tijdens deze weken. Dat afwachten is echt vreselijk....
Ik denk dat je zelf van binnen voelt hoe het zit....Je zal zelf goed weten hoe ver je ongeveer zal zijn tenzij je een hele onregelmatige cyclus hebt en geen idee hebt wanneer je eisprong is geweest en wanneer je NOD was geweest en dus hoe lang je bent..... Uit eigen ervaring weet ik, dat je je lichaam goed kent en aanvoelt en ook ik wist helaas al vanaf dat ik wist dat ik zwanger was de eerste keer, het niet goed zat. En helaas kreeg ik inderdaad een miskraam met 6 weken. Een klap, ja zeker. Keihard. En ik ben altijd heel relativerend, maar jezus, wat deed dat zeer zeg..... Ik leef ten zeerste met je mee en ik hoop zo ontzettend dat het niet voor jou geldt, maar probeer er nu alvast vrede mee te krijgen hoe moeilijk het ook lijkt.... En mag het een troost zijn, het komt echt goed. Er zijn zoveel vrouwen in hetzelfde schuitje, je bent niet alleen en zeker niet de enige. Ik had/ heb het geluk dat ik binnen 4 weken weer zwanger was en ondertussen 32 weken van een hele sterke krachtige dochter die groeit als kool.
Gelukkig is je vriend er voor je en is het altijd goed om positief te blijven, maar zoals je zelf al zegt, als je teveel hoopt, is de klap des te harder straks. Hoe je hiermee omgaat? Mij heeft het geholpen dat ik gewoon ging janken als ik moest janken en ik heb er heel veel over gesproken met familie en vrienden... Je zal merken dat er meer in je omgeving zijn als je het er over hebt. Mijn schoonmoeder en twee vriendinnen van mij hebben hetzelfde meegemaakt dus heb ik veel steun aan gehad. Sowieso van vriendinnen en van mijn baas heel veel liefde en steun ontvangen. Omdat ik gezegend was met een zeer spoedige zwangerschap erachteraan kon ik het snel los laten maar toen begonnen er voor mij hele spannende weken...Als je al eens zoiets hebt meegemaakt zit je bij een tweede zwangerschap toch de eerste 3 maanden niet op een roze wolk en ben je heel gespannen. Maar ook dat gaat voorbij...... Tijd heelt alle wonden en geef je eraan over. Heb verdriet, praat erover.
Sterkte tijdens deze weken. Dat afwachten is echt vreselijk....
Hé bah, wat rot voor je. Heel veel sterkte en ik hoop dat het toch goed zit en je minder ver bent dan je dacht. Maar je zal zelf niet voor niets het idee hebben gehad dat je 8 weken was..
Zoals hierboven al gezegd, laat de emoties er zijn. Praat er over. Neem een vriendin in vertrouwen bijvoorbeeld. Het is zo belangrijk dat je bij iemand terecht kan. Ik weet wat het is en het is zo zwaar en pijnlijk. Het is dan heel fijn om steun te krijgen van iemand.
Nogmaals veel sterkte.
Zoals hierboven al gezegd, laat de emoties er zijn. Praat er over. Neem een vriendin in vertrouwen bijvoorbeeld. Het is zo belangrijk dat je bij iemand terecht kan. Ik weet wat het is en het is zo zwaar en pijnlijk. Het is dan heel fijn om steun te krijgen van iemand.
Nogmaals veel sterkte.
Ik zit in hetzelfde schuitje. Ik heb afgelopen dinsdag hetzelfde te horen gekregen.
Heb jij een onregelmatige cyclus? En vanaf wanneer had je een positieve test?
Heb jij een onregelmatige cyclus? En vanaf wanneer had je een positieve test?
Helaas is het inderdaad een miskraam geworden. Ik heb 3 dagen voor mn 2e echo ontzettend veel pijn gehad, toen wist ik dat het mis was.
Ik was 3 maanden van de pil toen ik zwanger raakte. Ik had een cyclus tussen de 28 en 31 dagen. Ik zou op een donderdag ongesteld moeten worden, wat ik dus niet werd en die zondag heb ik positief getest. Mn lichaam gaf het wel al aan hoor. Dagen achter elkaar chagrijnig en veel vermoeid.
Het is nu zn 2 weken geleden, had de behoefte niet om de topics in de gaten te houden, maar kan er nu zo langzaam aan mee leven en wij proberen nu opnieuw zwanger te worden, zonder al te veel druk.
Wanneer heb jij je volgende echo? Ik wens je veel goeds. Hopelijk zit het bij jou wel goed en anders is het heel belangrijk om er over te praten. Dat heeft mij veel goeds gedaan!
Liefs x
Ik was 3 maanden van de pil toen ik zwanger raakte. Ik had een cyclus tussen de 28 en 31 dagen. Ik zou op een donderdag ongesteld moeten worden, wat ik dus niet werd en die zondag heb ik positief getest. Mn lichaam gaf het wel al aan hoor. Dagen achter elkaar chagrijnig en veel vermoeid.
Het is nu zn 2 weken geleden, had de behoefte niet om de topics in de gaten te houden, maar kan er nu zo langzaam aan mee leven en wij proberen nu opnieuw zwanger te worden, zonder al te veel druk.
Wanneer heb jij je volgende echo? Ik wens je veel goeds. Hopelijk zit het bij jou wel goed en anders is het heel belangrijk om er over te praten. Dat heeft mij veel goeds gedaan!
Liefs x