Wat een pijn!!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo iedereen,

Ik heb door omstandigen 11 jaar moeten wachten op een kind.Eindelijk kreeg ik een kindje en ze wordt bijna 1 jaar.
Groot was dan ons geluk dat ik weer  zwanger bleek te zijn.
Ik dacht dat het geluk eindelijk aan mijn zijde hing,niet dus.
Ik heb afgelopen maandag een miskraam gekregen.
En doordat er een groot gedeelte niet vanzelf uit de baarmoeder verdween, werd ik gecurriteerd.
Ik heb zoveel weeen gehad, dat had ik ik niet eens bij de vorige bevalling.
Maar nu kreeg ik er niets voor teug.
Ik ben zo intens verdrietig en ongelooflijk woest.
Ik ben intens dankbaar hoor,echt waar dat ik al een kindje heb!
Maar ik had dit nooit verwacht!!
Hoe kan ik hiermee omgaan?
Heeft iemand mischien advies?
Groetjes en zovast hartelijk dank voor t reageren.
Jeannette
 
Wat vreselijk, he? Ik voel me net zoals jij.
Ik heb gister te horen gekregen in het ziekenhuis dat mijn kindje al een week dood is.
Het is 7 weken geworden, dat heet nog een embryo, maar het voelt heel anders voor mij.
Het was mijn eerste zwangerschap, ik hoop ooit zo gelukkig als jij te mogen zijn een kindje te krijgen..
Heel veel sterkte met het verwerken van je verdriet.

 
Ik weet wat je voelt,
Ik heb vorige week woensdag te horen gekregen dat het hartje van mijn kindje niet meer klopte. Ik had bij 8 weken ook al een echo gehad en toen was alles prima in orde.

Nu zagen ze bij 11 weken dat het ongeveer een week al niet meer leefde.
Ik heb een week afgewacht en toen het geen miskraam werd ben ik afgelopen woensdag gecurreteerd...
Ik heb behoorlijke buikpijnen nu. Leef op paracetamol.

Wat een naar idee he??
Je gaat in zo'n korte tijd al echt van zo'n kindje houden. Je toekomst veranderd direct.

Ik wens je heel veel sterkte.

Liefs jojo
 
Zodra je weet dat je zwanger bent beginnen de dromen......en als die dan opeens als een zeepbel uit elkaar spat....!
Ik wens jullie allen erg veel sterkte toe!
Ilja
 
Hallo Iedreen,

Nou t is nu twee weken geleden, dat ik ben gecuriteerd en lichaamlijk gaat t goed.
Maar jeetje......ik heb nog zoveel verdriet en ben nog altijd zo woedend.
Ik ben ook zo moe.
Ik ben rusteloos en tja....wat ik wil zeggen, is dat ik zo graag dit kindje had willen hebben.
Ik had hem of haar zo graag in mijn armen willen houden.
Hoe gaan jullie om met dit verdriet, als ik vragen mag?

Veel sterkte voor iedereen.
Jeannette.
Oh ik kon trouwens weken niet op dit forum komen ivm t wachtwoord.
Alles zit tegen op dit moment.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan