Wat een stiekemerd, maar wel leuk.

Justin begint nu een beetje heel erg door te krijgen wat hij wil.

Vande week huilde hij, nou ja een beetje jengelen.
Tot ik bij zijn box komt... begint hij toch te lachen.
Dus ik even spelen met hem, maar ik was zijn flesjes aan het uitkoken.
Dus ik loop even naar de keuken en begint hij weer te jengelen. Dus ik als een speer weer naar hem en ja hoor...weer lachen.

Als ik zijn luier ga verschonen, dan zie ik al aan hem wanneer hij gepoept heeft....
dan gaat hij lachen.

Als hij bij zijn papa is en hij wil dat niet, gaat hij brullend huilen.
Dan geeft hij hem aan mij van "ik krijg hem niet stil"
Hij geeft hem aan mij en viola hij is stil..hihihihihihhi

En hij kan zo leuke geluidjes maken tegen ons en zijn beertjes in de box

hoe zit het met jullie

Groetjes Sandra
 
Ja ze weten het zo.. hier nog zo'n dondersteen. Elke keer als we gaan eten (dit doen we in de keuken en zij ligt in de kamer in de box) begint ze te jengelen. Als je er dan heen loopt is het goed en zo'n big smile...

Inderdaad schattig.
 
Terug
Bovenaan