Wat een verdriet.

Vorige week maandag was ik negen weken zwanger. `s Ochtends had ik wat lichtrood gekleurd slijm, maar dacht aan een gesprongen vaatje. Op het werk verloor ik helder rood bloed en vermoedde al dat het niet goed was. Gelukkig kon ik gelijk naar de kraam afdeling ( ik werk in een ziekenhuis) en daar werd door de verloskundige een echo gemaakt. Zij kon niets vinden, dus geen vruchtje en toen keek de gyn. Zij zag een baarmoeder vol bloed en stolsels en nog een heel klein vruchtje van 6 weken oud. Het vruchtje bleek al drie weken niet meer te leven. Toen werd er gevraagd wat ik wilde, een curetage of afwachten. Ik besloot voor het laatste te kiezen. Heel verdrietig naar huis gegaan en daar mijn man gebeld. Hij kwam gelijk naar huis. `s Avonds lag ik op de bank een film te kijken en toen ik op stond was alles doorweekt. De bank, gelukkig van leer, mijn onderbroek en spijkerbroek. Op de wc verloor ik een stolsel en dacht dus heel optimistisch, zo dat was het dan. Helaas ben ik die nacht wel tig keer op moeten staan om het maandverband en mijn onderbroek te verschonen. Er kwamen nog heel veel vuistgrote stolsels uit. Buikpijn heb ik niet echt gehad.
De volgende morgen is mijn man gewoon gaan werken, want behalve verdrietig voelde ik mij best redelijk. Toen ik `s middags mijn zoontje in zijn bedje legde, werd ik ontzettend duizelig. De hele ochtend nog steeds veel bloedverlies en stolsels verloren. De verloskundige gebeld en zij raadde mij aan om het ziekenhuis te bellen als het erger werd. Mijn man maar weer van het werk terug gebeld en om vier uur de kraamafdeling gebeld. Weer een echo gehad, hb laten prikken en toen kon ik blijven. Ik heb besloten om nog een nacht af te wachten en als er dan de miskraam niet compleet was dan een curetage te laten doen. De gyn vond dat goed. `s Nachts nauwelijks bloedverlies gehad, dus om 11.30 werd ik naar de ok gereden. Daar werd nog 250cc bloed, stolsels en weefsel weg gehaald.
Dit is nu een week geleden. Ik heb goede en slechte dagen, woensdag zou ik de eerste echo bij de vk krijgen en   toen had ik het wel moeilijk. Ik ga morgen weer werken, toevallig  had ik een dikke week vrij toen het gebeurde. De datum dat ik uitgerekend was, staat nog omcirkeld in de agenda. Ook dat zou wel een moeilijke dag worden, of in ieder geval een dag die je niet zo maar voorbij laat gaan.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal, er over schrijven lucht ook op. Met name omdat er nog een 1 jarige dreumes rond huppelt en je weinig tijd hebt om er bij stil te staan.

Maartje.
 
hoi maartje,

ik wilde je zeggen dat ik het heel erg voor je vind wat er gebeurt is, ik zelf heb 2 miskramen gehad en heb daar lang verdriet van gehad en nu ik jou verhaal lees krijg ik weer kippenvel en wil jou heel veel sterkte wensen en ook voor jou gezin.

heel veel liefs kim
 
Hoi Maartje,
rot voor je meid!
Ik weet wat je doormaakt. De ene dag gaat het super en dan ineens... Ik heb net 2 rotdagen achter de rug. 6 weken geleden mijn laatste curetage gehad. de curetage daarvoor was van juli. Nu is een extra moeijlijke periode. mijn eerste miskraam kindje van dit jaar zou eigenlijk met een paar weken geboren moeten worden en de tweede (zwangerschap)  zou nu een week of 15 moeten zijn..............
ik vind deze dagen weinig troost in dingen en voel me aecht depri. Maar er zullen ook weer goede dagen komen en alles zal met dwe tijd weer normaal worden, ook voor jou, ik beloof het je!
sterkte, Carolien  
 
Terug
Bovenaan