WAT EEN WEEK

[Anoniem]

Dag meiden,

Ben een tijdje niet meer op het forum geweest, er zijn een aantal nieuwe zwangeren heb ik gelezen die ik bij deze wil FELICITEREN en een fijne zwangerschap wil toewensen.

Nou meiden,'k heb de hele week moeten werken, incl. dit weekend nog.
Op m'n werk verliep ook niet alles naar wens, bah wat kun je je dan rot voelen zeg. ( jasses )
Ook de komende week is weer lekker volgepland en alleen al bij de gedachte voel ik me moe, echt moe.
Ook hebben m'n lief en ik weinig tijd met elkaar kunnen doorbrengen en ik krijg weer het gevoel dat we allebei geleefd worden (door alle verplichtingen)
Eerlijk gezegd kan ik daar echt niet tegen.
Zijn er meer dames onder ons die dit probleem kennen en hoe gaan jullie hiermee om?
Het is wel een goeie afleiding om niet te veel bezig te zijn met zwanger worden maar sorry, liever niet zoooo.



Doei allemaal,

Nala

 

[Anoniem]

Hoi Nala

Ik ken het helemaaal!!!
Vorige week troubles op mijn werk, griep, allemaal borrels en afspraken, veel werk om nog thuis af te maken en morgen voor de derde keer afrijden. En dat is dan wat ik moet en wil. Mijn vriend heeft een vergelijkbaar lijstje.

En dan zat ik donderdag ook bij de voorlichtingsavond van mijn Spaanse cursus (examenjaar) en dan denk ik wel eens: waar ben ik allemaal mee bezig?

Het leidt inderdaad af van je fixatie op zwanger worden. Dat wel.

Ik vergeet nog iets. Ik moet ook nog solliciteren volgende week! Wat een stress.

Heb jij dan ook, dat je denkt: en dat straks met een kleine erbij. Hoe gaat dat goed komen??

Doei
Martine

 

[Anoniem]

Hoi Nala,

Ik ken je verhaal zo goed he. Mijn man is zelfstandige, ik werk halftijds, dus ik heb het niet zo heel druk, alhoewel, mijn sociaal leven is niet echt saai, maar mijn man is ook altijd zo druk bezig, weet je wat wij oit hebben moeten doen? Wij maakten afspraken, ik bedoel hiermee dat hij echt avonden vrijmaakte om samen dingen te doen, want als hij dat niet deed, dan hadden we helemaal niks aan mekaar. We hebbben het al zo gedaan: de woensdagavond is onze avond, dan hebben we er tenminste 1 in de week. Ondertussen zijn we bezig met een verbouwing waar alle vrije tijd in kruipt dus op dit moment hebben we helemaal geen tijd meer voor ons. Ik ben er ondertussen al hard in geworden en het enigste wat ik nog kan doen, is het van mij af zetten en gewoon afwachten tot het ietsje rustiger is. Maar dat van 'geleefd worden' ken ik helemaal. Ben blij dat ik niet de enigste ben, we zullen elkaar moeten steunen denk ik.
grtjs,
Bea