Wat is dit toch?

A

Anoniem

Guest
Hoi

Ik zit met iets raars tenminste dat denk ik.
Soms ben ik zo bang dat we onze kleintjes verliezen dan zie ik me al op het kerkhof staan met 2 kistjes.
Ook lees is af en toe heel erg vervelende verhalen en dan denk ik dat moet ik niet doen want het maakt me toch wel onzeker en toch.......

Ik hoop dat ik hier niemand mee kwets dat ik dit opschrijf.
Denken jullie hier ook weleens aan of dromen jullie erover?
Is dit wel normaal?

Weet niet goed of ik er wel goed aan doe omdit hier te schrijven.

Groetjes een onzekere plodder.
 
Hoi Plodder,

Ik herken jouw verhaal wel een beetje, ik droomde alleen niet dat ik mijn kindje verloor, maar tot 2x toe droomde ik dat ik mijn man verloor. Ik denk dat ik (bewust en/of onbewust)  bang ben dat ik het straks in mijn ééntje moet doen en dat niet aan kan. Ik weet niet precies waar het vandaan komt, maar ik weet wel dat een zwangerschap heel veel hersenspinsels bij je losmaakt. Ik geloof niet dat je  je  moet afvragen of het wel normaal is. Zwanger zijn is niet de normaalste zaak van de wereld, er gebeurt nogal iets met jou en met jouw leven.  

Ook herken ik je opmerking over het lezen (of horen) van nare berichten... mijn moeder zei laatst: "eigenlijk weten jullie tegenwoordig veel te veel, en vooral wat er allemaal mis kan gaan! Daar hoorde je vroeger niet over". En ik denk dat dat zo is. Tuurlijk is het leuk om een heleboel te lezen en op internet te vinden over de zwangerschap, maar dan hoor en lees je natuurlijk ook over de minder  leuke dingen.  

Laat je vooral niet gek maken !!!!!

Groetjes, Annette
   
 
Hoi,

ja, ik herken het ook wel. Ook al heb ik al een gezonde zoon, ik maak me tijdens deze zwangerschap meer zorgen dan bij de eerste, vreemd genoeg.
Heb er eens met de vk over gepraat en zij hoorde dit erg vaak van zwangere vrouwen
(1e of 2e etc zwangerschap). Dus raar is je verhaal zeker niet.
Ik las ook weleens vervelende berichtjes van vrouwen die een miskraam hebben gehad e.d. maar ben daar echt mee gestopt want werd er naar van en dan liepen de tranen over  mijn wangen en dan droomde ik ook vervelend 's nachts.  Dat doe ik nu echt niet meer! Hoe triest en echt de verhalen ook zijn.
Nu ik verder in de zwangerschap ben, merk ik ook dat ik me nu  minder zorgen maak en ben meer aan het genieten. Ik hoop dat je je zorgen op zij kan zetten want de kans dat het goed gaat is nog steeds vele malen groter dan dat het mis gaat en zwanger zijn is zo mooi dat het zonde zou zijn als je er niet meer van kan genieten, wel doen hoor!!

Ellen
 
Hoi hoi,

Ik herken dit maar al te goed. De eerste zwschap heb ik als heel normaal ervaren. De normalen klachtjes en dingetjes.
Sinds ik weet dat ik er twee draag ben ik ontzettend onzeker. Ook al wilden we maar twee kindjes, deze zijn meer dan welkom en in het begin hebben we tegen elkaar gezegd, mocht het niet goed gaan, dan komt er ws toch een derde.
Bij iedere controle (heb er pas 3 gehad...) wordt er gezegd dat het uitstekend gaat, maar toch.......
Ben blij dat ik een nuchtere man heb! Die kan het allemaal wel weer relativeren.


Iedereen heel veel succes!

Groetjes Bertine
(schrijven lucht vaak al erg op!)
 
vannacht ben ik neergestoken in mijn buik.
eergisteren, fikte het huis af, had ik teveel rook ingeademd waardoor mijn kindje stierf.
van de week ben ik bevallen van een kind met 3 hoofden.
pppppffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff

ik word gek van die dromen, overdag loop ik al standaard met een hand op mijn buik omdat ik steeds denk straks steekt iemand er een mes in.
nu zit ik dan in een rolstoel als we lang de stad ingaan, nu dnek ik daarom staads dat ik tegen iemand ze enkels aan rijd, dat die gene zo boos word dat hij me pijn zal doen, en daarmee natuurlijk de baby.
of dat er iets op me valt en ik niet snel genoeg weg kan komen.

door dat ziekenhuis gedoe denk ik ook steeds dat ik te vroeg beval en dat mijn beeb dat niet overleefd, hier droom ik ook over.
begin mezlef aardig freaky te vinden, op een gegeven moment word je er ook echt gek van.
plodder en teygertje hebben het nog eens erger, met 2.
klote he, maar het komt vast goed.
als ik weer door draai in mijn hoofd krijg ik mezelf altijd weer rustig door te denken: ach duizenden vrouwen zetten per dag een kind of 2 op de wereld.

suc6 dames. w8 maar tot onze beebs erzijn, en je leest dit terug, wedden dat je het genant vind en dat je met een hand voor je mond moet lachen.

 xxxxx martine
 
We worden met zn allen voor de gek gehouden door onze hormonen.
Waarom moeten we ook anders ineens alles gaan schoonmaken, wassen, winkelen ed??
Aan de andere kant onze mama-gevoelens beginnen ook mee te spelen....
Kan eigenlijk niet wachten, ben me elke dag aan het voorstellen hoe er twee hummeltjes in de box liggen. En ook als ik langs de nieuwe kamer kom, moet ik ook even kijken.
Nog 3 weekjes, en dan weer een echo, mag ik echt even een kijkje nemen...


Groetjes Bertine
 
Ik ben soms ook erg bang dat er iets mis gaat, heb ook al de allerergste dingen gedroomt en beleefd. Je bent er zo mee bezig de hele dag, in alles denk je aan je baby('s). Het is al zo'n deel van je leven en dan is het logisch dat je bang bent om dat te verliezen.
Nog even volhouden en maar vaak tegen elkaar aanzeuren of even je hart luchten. Knappen we allemaal wel weer even van op!!!

Veel liefs en een dikke knuffel, Hilma
 
Hai,
Volgens mij hebben we hier allemaal wel eens last van. Onze kindjes zijn zo welkom en je bent er zo mee bezig, de grootste angst is om dat weer kwijt te raken. Ik merk ook dat mijn wereldje langzaamaan kleiner wordt. Ik wordt steeds "kloekeriger" en negeer nare berichten in de krant of op tv. Het raakt me gewoon te veel en ik wordt er heel snel piekerig van. En zoals Hilma ook schrijf, wat is het dan heerlijk om hier even je hart te kunnen luchten.
Liefs Soela
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan