wat is er aan de hand...

A

Anoniem

Guest
hallo dames        

ik weet het even niet meer, Daniëlle is altijd ons slaapprinsesje geweest, ging zonder problemen slapen en sliep met gemak van 19.00 uur tot 8.00hr en tussen de middag met gemak van 12.00hr tot 14.30hr......maar sinds 2 weken....

is het hopeloos, ze huilt alles bij elkaar en laten huilen is al geprobeerd, ze blijft huilen en geeft uiteindelijk gaf ze 1 keer zelfs over omdat ze zich zo druk maakt.
2 weken terug hebben we het gruwelijk uuuh huwelijk van mn schoonmoeder gehad en toen heeft ze geen dutje kunnen doen tussen de middag, uiteindelijk is ze tegen mij aan in slaap gevallen rond 16.00 en heeft toen een half uur geslapen. 's avonds is ze opgehaald door mn zus en broer en heeft ze voor het eerst gelogeerd bij mn zus, zwager en neefje...ik had het daar heel moelijk mee en kon mn emoties toen ze weg ging ook niet echt de baas...zij is in de auto in slaap gevallen en bij hun thuis natuurlijk even wakker bij het uit de auto halen ed. eenmaal weer in bed even protesteren natuurlijk maar ze was zo moe dat ze die strijd al na een paar minuten opgaf. ze heeft gewoon de hele nacht geslapen dus geen rare dingen gebeurd.
de volgende dag (zaterdag 8-12) gewoon thuis en zondag naar de winterefteling (vrijgezellenfeest voor ons omdat we in juni 2008 gaan trouwen en dit niet later kon omdat er dan 1 kleine baby bij is en dat allemaal erg kort dag wordt...
en sindsdien...de  dinsdag  na de winterefteling begon het...;s avonds niet gaan slapen en huilen alsof ze pijn had. temp gemeten was wat verhoogd maar geen koorts.
na het een paar dagen te hebben aangekeken toch maar naar de dokter en ze bleek een virusje te hebben...amoxiline kuur gekregen maar het werd niet beter...nu was die oplossing erg klonterig dus vraag me achteraf af of die wel erg goed kon werken...maar het bleef in de opvolgende dagen gewoon. afgelopen dinsdag gebeld met de huisarts en aangegeven dat het niet over ging, ze inmiddels soms een boventemp had en soms een ondertemp...ook had ze inmiddels ook 2 keer zo overgegeven dus nog maar een kuur...daar zijn we nu mee bezig maar het slapen is nog een ramp...als we bij haar zijn gaat het maar zodra ze merkt dat we van de kamer gaan is het brullen. laten huilen hebben we geprobeerd maar ze hudt vol zelfs anderhalf uur (toen hebben we het maar opgegeven en heb ik haar bij mijn op de arm in   slaap laten vallen....)misschien stom maar na zo'n lange tijd brak mijn hartje en vraag je je toch weer af of er niet meer aan de hand is.....

iemand zei al tegen me dat ze  misschien geen middagdutje meer wilt doen maar het lijkt mijn raar dat ze van de een op de andere dag van een slapertje (gemiddeld 15 uur slaap) opeens geen middag dutje meer wilt...
of zou het verlatingsangst zijn...?
zou ze doorhebben dat ik zwanger ben en zou dat har bang maken?

heeft iemand tips.....

Groetjes Veronique mv Daniëlle en zv ukkie...
 
Hallo Veronique,

Dat Danielle nu opeens geen middagslaapje nodig zou hebben komt me erg raar voor. Als ze eerst nog 2,5 uur sliep dan lijkt me dat dat eerst steeds korter zal worden en bovendien de ene dag harder nodig dan de andere.
Misschien sla je wel de spijker op zijn kop met je laatste zin en heeft ze idd door dat je zwanger bent en is ze daar bang door geworden. Weten zul je het niet, maar het kan geen kwaad om haar zoveel mogelijk te vertellen over je zwangerschap en over wat dat voor haar gaat betekenen. Maak haar duidelijk dat je altijd van   haar blijft houden ook als haar brusje er is en dat zij jullie grote meid is. Klinkt misschien raar, maar ik denk dat die ukkies veel meer oppikken dan je denkt. En als het niet helpt: baadt het niet, dan schaadt het niet.
Misschien helpt het ook als je een tijdje op haar kamer blijft zitten als zij al in bed ligt. Geen contact meer maken (praten, aankijken), maar er gewoon zijn. Je kan dan steeds wat verder weg gaan zitten en op den duur weggaan. Als Julian huilt in bed dan ga ik altijd even kijken, een aai over zijn bol, zijn speentje geven, zeggen dat we er wel zijn en hier verder weinig slaapdrama's (oeps even afkloppen... en het klopt niet helemaal want als er tandjes doorkomen gaat het slapen ook niet zo goed).
Ik heb dit wel eens gezien in van die opvoedprogramma's en daar leek het vaak wel te werken.

Veel succes ermee en dat ze maar snel weer een slaapprinsesje mag worden!

Ellen mv Julian
 
vanavond ging het redelijk goed, heb inderdaad de tip die je gaf gedaan...maar lees die nu pas hahaha
heb haar in bed gelegd en ben langs haar bed gaan zitten, geen contact geen praten...
het heeft een half uur geduurd (wat voor ons lang is voor ze slaapt en voor andere kort...sorry voor die ouders maar wij zijn dat niet gewend dus vinden het lang) ben zelf geloof ik ook heel licht in slaap gevallen tussen door...hihi...maar ze is zelf gaan slapen en slaapt nog lekker.
vanmiddag is ze op dezelfde manier uiteindelijk gaan slapen...ze is rond 13.45hr gaan slapen en heb haar om 15.30hr maar wakker gemaakt omdat ik bang was dat ze anders te lang zou slapen en vanavond uit haar ritme ging...
dit de eerste dagen maar even aanhouden en langzaam aan verder van het bed gaan zitten. ik heb ook een tijd bij de deur op een krukje gezeten en dat liet ze wel toe maar de ogen bleven op mij gericht en als ik langs het bedje ging liggen had ze de oogjes ook dicht...

we hopen het beste en als er moeders zijn die deze methode ook hebben gedaan zou ik graag horen hoe en wat mbt hoe lang en zo...

groetjes Veronique
 
Hoi Veronique,

Vervelend is het he, als ze opeens niet meer willen slapen. Ik denk dat Ellen je een goede tip heeft gegeven. Als je alle lichamelijke zaken uit hebt gesloten, kan het gewoon verlatingsangst zijn. Hoort er helaas bij in deze periode (maar is ook heel gezond, want die kleintjes gaan dan bewust hechten, heeeel belangrijk).

Dat ze zou 'voelen' dat je zwanger bent en dat haar dat van slag maakt, daar zou ik toch maar proberen me niet te druk over te maken. Ze kunnen en begrijpen al heel erg veel, die dreumessen, maar dit is toch echt een brug te ver voor ze om te snappen. UIteraard is het goed om er (op haar niveau) over te praten, maar meer dan dat kun je er niet mee. Het is wellicht meer een angst van jou (een volwassen angst dus) dat zij het niet fijn zal gaan vinden dat er nog een kindje bijkomt, maar dat is niet wat er in haar hoofdje zit. Probeer daar maar niet teveel over te piekeren hoor, kleintjes zijn zo flexibel, een brusje gaat ze over een aantal maanden geweldig vinden.

Sterkte met je wakkere apie, komt vast weer goed!

Groetjes
Susan
 
vandaag ging het tussen de middag weer goed, gelukkig...maar vanavond bleef ze omhoog komen en tutje en poppetje uit bed gooien...na een dik half uur bezig te zijn geweest heb ik haar maar even alleen gelaten en ben naar onder gegaan. ik ergerde me wel een beetje, niet aan haar maar aan de onmacht omdat je niet weet wat er is en dus ook niet precies weet wat te doen...
heb haar een kleine 5 minuten laten huilen en dat deed ze vol overgave...daarna naar boven, even troosten op mn arm en toen in het bedje terug. ze was binnen een paar minuten vertrokken naar dromenland.
krijg vanuit steeds meer hoeken het advies om het middagdutje over te slaan maar dat wil ik niet, ik kan niet indenken dat ze opeens geen dutje meer wilt. nu heeft ze in het bewuste weekend van de bruiloft en vrijgezellenfeest alleen op zaterdag een dutje gedaan van een half uur en op zondag onderweg naar de Efteling heeft ze in de bus een dik half uur geslapen. ik kan me dus echt niet indenken dat het middag dutje opeens weg moet vallen...of misschien wil ik het zelf niet ik weet het even niet meer maar wordt er wel moedeloos van. ben zelf 's avonds erg moe dus de optie bij mama in bed slapen samen met mama is erg verleidelijk maar denk dat ik dan verder van huis raak met het slapen van haar....

groetjes Veronique
 
Terug
Bovenaan