wat is er met mij aan de hand?

A

ANONYMOUS_USERNAME

6 mei heb ik een miskraam gehad dat is nu 4 weken geleden.
Ik pakte het goed op en had, want dan zal er wel iets mis zijn geweest.
Maar nu ben ik boos, hysterisch van binnen.
Ik heb een dochter van 6 , zij is geboren met 2 afwijkingen ook 1 waardoor ze wat betreft haar ontlasting niet zindelijk van kan worden.
Plassen moet ze wel zindelijk kunnen worden, maar elke dag plast ze wel 3 of soms 4 keer keer in de broek.
Luiers wil ze niet meer om dus zijn we begonnen met inlegkruisjes maar wel plassen op de wc.
En nu kan ik er niet meer tegen, heb gezegd dat ik een hekel aan haar heb wat mijn hart verscheurd en dan maak ik het weer goed en probeer t uit te leggen.
Ik vind mezelf een vreselijke moeder geworden.
Hoe kom ik weer in mijn krachten?
 

Je hebt een miskraam gehad, dus ook de zwangerschaps hormonen.
Zou het kunnen dat je postnatale depressie hebt?

Ga naar je huisarts en vertel je verhaal. Hij /zij zal je verder helpen.

Sterkte
 
Een miskraam is natuurlijk ook niet niks. Na mijn mk, waar ik voor mijn gevoel heel snel overeen was, werd ik ineens na 2.5 maanden ontzettend jaloers op een collega die melde zwanger te zijn. Ik stond versteld van mezelf, zo ben ik helemaal niet dacht ik.
Het is toch belangrijk je tijd ervoor te nemen, ook al kan ik me voorstellen dat het met een kindje soms wat moeilijker gaat, en al helemaal als dat kindje meer aandacht en verzorging nodig heeft.
Natuurlijk ben je geen slechte moeder, iedereen mag er wel eens doorheen zitten. We zeggen allemaal wel eens dingen die we niet menen, ook tegen mensen/kinderen die dat eigenlijk niet zouden moeten horen.
Soms is het inderdaad wel even fijn om er met een proffessioneel mee te praten. Het is heel belangrijk dat je (mocht dat nodig zijn) op tijd actie onderneemt. Je dochter heeft er natuurlijk niets aan als haar moeder straks emotioneel niet meer verder kan.

Sterkte,

Petra.
 
Het is echt niet niks hoor wat je hebt meegemaakt. Je moet je miskraam ook echt goed verwerken, het is logisch dat we dan soms dingen zeggen die we absoluut niet menen. Zorg alleen dat je dochtertje er niet de dupe van word. Kinderen pikken natuurlijk meer op dan je denkt. Niet dat zij straks het gevoel krijgt of zij minderwaardig is en dat je niet van haar houdt.
Zelf dacht ik ook dat het al redelijk snel na mijn miskraam goed ging. Ook ik krijg nu te maken met hele erge huilbuien. Vaak gewoon gedachtenloze huilbuien, ik weet dat het beter is voor het kindje zo, maar ik mis het zo verschrikkelijk. Ik voelde me heerlijk met het idee dat ons kindje op komst was. Opeens stort je wereld in. Bij mij kwam het ook erg onverwachts. Het is niet niks, het was toch je kindje...
Rustig aan en bespreek het eens met je huisarts?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan