Wat is jouw ervaring, starten met kinderen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

New member
Dag dames (en evt heren),

Mijn vriend en ik hebben zo nu en dan gesprekken over "het juiste moment" om kinderen te krijgen. Wij zijn er beide overeens dat we niet meer lang willen wachten en ik ben sinds februari gestopt met de pil (normale cyclus, hormoontroep uit mijn lijf).

Het onderwerp "het juiste moment" komt sinds kort regelmatig aan bod. Vanuit mijn vriend zijn perspectief wil hij alles zo goed mogelijk indekken, voordat het kindje arriveert (als het al arriveert). Ik probeer hem uit te leggen dat in 9 maanden ook al erg veel kan gebeuren, waardoor het misschien niet helemaal als gepland kan gaan.

Ik snap zijn gedachtengang heel goed. Hij wil financieel gezien alles kunnen bieden en zelf ook nog alles kunnen/willen doen, maar ik ben daar wat flexibeler in. Zijn gedachtengang maakt mij erg onrustig en brengt mij aan het twijfelen, betreft kinderen, terwijl mijn hormonen en biologischeklok schreeuwen.

Deelt iemand deze gevoelens of heeft iemand ervaring met deze gevoelens/gedachtes vanuit beide perspectieven?



Ik hoor het erg graag.

Groeten,

Milou
 
Hi Milou,

Bij ons was dit ook eerst zo, mijn vriend wou eerst een koopwoning met extra slaapkamers en toen was ik begin dit jaar gestopt met de pil om ook alle hormonen uit mijn lichaam te halen. Waarna wij met condoom vreeën en toen op een dag zei die, dat hoeft niet meer. Hij was er gewoon ineens klaar voor en staat er nu ook flexibeler in dat we waarschijnlijk in ons kleinere huurhuis gaan bevallen en dat is echt prima voor in het begin. Inmiddels ben ik nu 6 weken en 3 dagen zwanger!
 
Dag Jasmijn,

Wat fijn voor je! Gefeliciteerd!

Mijn vriend gaf op een gegeven moment ook aan zonder condoom te willen vrijen, maar geeft daarbij wel aan de gevarenzone te willen omzeilen. Ik vind het een klein beetje verwarrend. De voornaamste reden van zijn twijfel is financiële zekerheid. In mijn vak is deze zekerheid niet erg groot. Ik heb een jaarcontract aangeboden gekregen, maar de kans is groot dat het geen vaste aanstelling wordt. Daarbij wil ik ook graag nog een jaar studeren, maar ik voorzie geen obstakels.

Ik hoop, door meer ervaringen van anderen te lezen, achter te komen of zijn/onze twijfel gegrond is of dat wij zonder te veel nadenken ervoor moeten gaan.
 
Hi milou

Ik heb geleerd dat je het niet kunt opdringen. Erover praten helpt wel en ook uitleggen dat het niet binnen 1x raak hoeft te zijn en dat z'n proces voor je je kind hebt makkelijk 1 jaar kan duren. Iedereen inclusief ikzelf hoop dat het direct de 1e keer lukt maar goed die garantie heb je niet. Dit heb ik ook zo met me vriend besproken tot hij zei weet je wat ga die spiraal maar laten verwijderen en dan zien we wel waar het schip strand. Sinds dien vraagt hij heel veel dingen, kijkt op tlc wel eens mee naar van die programma's over bevallingen en vind het ook echt interessant. Voor je h3t weet zijn ze om haha.

Groetjes en succes
 
Hoi Milou,

Ik heb ook gewacht tot mijn vent er klaar voor was, en dat was uiteindelijk sneller dan ik gedacht had! Vorig jaar wilde ik stoppen met de pil, maar vond het belangrijk dat mijn man erachter stond. Hij koos voor onze trouwdag als leidraad, dus ben ik afgelopen oktober gestopt met de pil. Voor hem hielp een 'vooruitzicht naar' heel erg. Hij zou in januari afstuderen van zijn masteropleiding, we wonen in een appartement (huur) en ik was al ruim een jaar aan het werk (mijn loon is geen vetpot, maar een leuk extra centje). De verwachting was dat hij snel werk zou vinden in zijn branche, dus daar hebben we ons eigenlijk geen zorgen om gemaakt. Ik ben op het moment 12+4 weken zwanger en zijn helemaal in de wolken.

Voor ons was de doorbraak om nu voor een kindje te gaan, omdat je niet weet wanneer je zwanger mag worden. Het kan na 3 maanden raak zijn (zoals bij ons toevallig), maar het kan ook goed een jaar duren voordat je überhaupt zwanger bent. We hebben nu beiden een baan en wonen in een appartement met extra slaapkamer. Met zijn loon kunnen we meer dan genoeg vooruit en hebben we straks toch een goede basis. Ik hoor heel vaak dat mensen alles precies op een rijtje willen hebben, maar dat gaat eigenlijk gewoon niet. En daarnaast: het leven laat zich niet echt plannen. Ik denk dat het "juiste moment" is, wanneer je er allebei emotioneel klaar voor bent. Al het andere komt wel goed: er zijn zo ontzettend veel stellen die het met weinig moeten doen en daar komt het ook goed. Je hebt altijd familie en/of vrienden waar je op kunt steunen als het echt nodig is of als het financieel even wat minder gaat. En sowieso: als je straks een kleine hebt, kun je echt niet meer 'alles' doen hoor ;)

Succes met alles en groetjes!
 
Hallo Milou,

Mijn vriend heeft dat ook gehad. Ik ben 4 jaar ouder als hij (ik 35 en hij 31). We zijn nu 2 jaar bij elkaar en we waren vorig jaar opzoek naar een koopwoning en we woonde zolang nog bij zijn ouders. Dat kwam ook omdat hij weer thuis is gaan wonen na een mislukte relatie en ik na een scheiding ook. We konden zo nog even sparen en daarom bij zijn ouders gaan wonen. Toen kwam ook al regelmatig naar boven kinderen of niet. Ik wilde wel heel graag kinderen en hij ook, maar voor hem hoefde het nog niet zo heel erg snel. Uiteindelijk hebben we ons droomhuisje gevonden. Een maand voordat we de sleutel kregen vroeg ik hem of het misschien een goed idee was om te stoppen met de pil. Hij schrok en hij zei dat hij niet graag wilde dat ik zwanger zou worden bij zijn ouders thuis. Dus toch maar gewacht tot we de sleutel kregen. Eerst vond hij het heel spannend en na elke keer dat we zonder iets vreeen vroeg hij steeds of ik nu zwanger kon zijn. Nu zijn we een tijdje verder. Zwanger ben ik nog niet, maar hij kijkt er nu ook naar uit en ik net als ik beetje teleurgesteld als ik ongesteld ben. Pushen heeft geen zin, dan duw je het alleen maar verder weg. Misschien moet ik er ook bij vertellen dat zijn relatie toen echt mislukt was. Zijn ex ging heel vaak vreemd en hem financieel helemaal uitgekleed. Hij was het vertrouwen helemaal kwijt in vrouwen en wilde eigenlijk helemaal niks vast meer hebben tot hij mij tegen kwam. Hij is helemaal veranderd in positieve zin gelukkig en nu dus hopelijk gezinsuitbreiding.
 
Hoi Milou,

Ik herken het allemaal wel. Mijn vriend wilde ook alles helemaal "plannen" maar dat gaat niet. Een zwangerschap plan je immers ook niet.

Mijn vriend is (bijna)38 en ik 30. We hebben beide aangegeven graag kinderen te willen maar hij wilde wachten. Op een gegeven moment, vanuit het niets, zei hij; we gaan ervoor. Eerst niet wetende waar het over ging (zaten tv te kijken). Eerste paar weken wel tig keer gevraagd of hij t zeker wist, want kost een hoop geld (hebben alleen zijn salaris maar redden t gemakkelijk) en kost hoop tijd. Je kan niet alles meer doen wat je nu doet. Hij gaat graag festivals af. Nja dat kan dan niet altijd meer. Je hebt verantwoordelijkheid. Maar hij staat er op. Nu ruim 2 jaar verder helaas nog niks. Zijn iui gestart, nu in 2e ronde.

In oktober in een vriendin bevallen, januari zijn nichtje, 2 weken terug een andere vriendin, komende maand mijn beste vriendin en in juni zijn schoonzusje. Geweldig om hem te zien met die kleintjes, en je ziet hij vind het erg moeilijk maar geniet wel echt.

Afwachten en niet pushen. Is het beste denk ik. En dat is moeilijk. Maar op een dag ziet je vriend ook wel dat niet alles te plannen is. En komt alles goed. Succes.

X Serena
 
Hi Milou,

Nadat ik nu al enkele maanden af en toe mee lees op de forums, vandsag toch eens een account aangemaakt.

Je verhaal klinkt erg herkenbaar. Gevoelsmatig ben ik er al geruime tijd klaar voor om te proberen voor ons eerste kindje. Ik ben 27 en mijn vriend is 30. We hebben een fijn koophuis en allebei een baan. Sinds augustus 2016 gestopt met de pil, ik wilde van de rotzooi af.

Toch wil hij nog wachten. Eerst was dit op ons huis, toen op het aanvullen van ons spaarpotje en nu vooral tot hij er klaar voor is.

Ik heb begrip voor zijn gevoel en respecteer dit ook maar ik vind het soms heel erg moeilijk. Ik push niet maar we praten er soms wel over. Toch blijft het lastig om te moeten wachten. Ik lees graag mee met iedereen, hier put ik ook wat hoop uit.

Groeten

Suus
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan