wat is ons leven veranderd...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik zat vanmorgen te denken wat een ander leven ik nu toch heb. Een jaar geleden bedachten we "het" te gaan proberen, meteen zwanger.....en nu hebben we een prachtige dochter van 3 maanden! Echt alles is anders, en als ik dan de onderwerpen op het forum lees, dan moet ik al weer lachen. Ik ben nu met dingen bezig waar ik het bestaan niet van kende, inbakeren, flesjes uitkoken, wel of niet slapen, gebroken nachten, luiers  etc.....Wat mij nog het meest verbassde was de eerste keer dat ik haar naar het KDV bracht, ze ging 2 uur wennen. Ik vond het VERSCHRIKKELIJK, en stond nog net niet op de hoek te wachten tot de 2 uur voorbij waren, hihi...dit had ik nooit van mijzelf verwacht. Ik kan ook niet meer tegen "zielige" kindjes en bij een programma over een kind wat in het ziekenhuis ligt met een ernstige aandoening, is het helemaal brullen (of zijn dit ook nog hormonen???) Nou, ik ken mijzelf niet terug hoor! We gingen altijd veel uit eten, mooie kleding, sportauto, verre  vakanties......en nu: Landal greenparcs, volvo, huishouden, kinderkleding strijken! en veel regelmaat. En weet je wat het is: Ik vind het geweldig.....hahaha ik kom niet meer bij. Hebben jullie dit nu ook?
 
Haha ik herken het helemaal. Veel burgerlijker kan ik niet worden. We hebben vorig weekend een tuinset gekocht. Vorig jaar waren we nog aan het twijfelen of we nu wel of niet naar Werchter zouden gaan.
Ik had ook niet gedacht van mezelf dat ik er moeite mee zou hebben mijn kind bij een ander achter te laten. Nu ben ik zet zo als al die andere moeders. En ook ik vind het fantastisch
 
HA!

Ja tis een heel ander leven zo! Van mij mocht het ook wel al eerder, maar het zwanger worden duurde nogal lang (2,5 jaar, maar tussendoor ook weleens een maand overgeslagen, dus ja...). Maar ook ik vind het geweldig! Anne is ook zo'n schatje!
Rust, reinheid, regelmaat? Hmmm, volgens mij is het niet slapen, rekening houden met de tijden van je kindje en een berg was/afwas/strijk enz, haha!

Groetjes,
Natasja
 
Hoi hoi,

Wat herkenbaar allemaal zeg met jullie eerste wondertje...dat had ik toen ook.
Bij de tweede was het een kleinere omschakeling maar wel effe hoe ga ik dat rooien en ik moet nu heel eerlijk zeggen dat de derde er zo bij meedraait.
Tuurlijk moet ik wel letten op de klok en rekening mee houden wanneer hij moet eten en slapen, maar het gaat me vrij makkelijk af.
Niet denken dat het hier nooit chaos is hoor, want we hebben van die momenten dat ik het liefst hard weg ren (  maar ja dat gaat zo makkelijk me 1 zere voet hihihi).
En de was is wel weer een beetje heeeel veeeeel meeeeeeeer geworden pffffffffffffffff we blijven aan het vouwen en strijken en wassen etc etc.

Groetjes van Mieke mv Lotte, Jozua en Ruben
 
Ja ha ha, leuk om te lezen en zooooo herkenbaar. Ik weet nog dat ik van te voren, bij de eerste dacht: leuk, straks tijdens m ´n verlof lekker een beetje thuis  keutelen... nou, het was gewoon heel druk. Maar heel anders druk dan ik gewend was op m ´n werk. Nu was ik  ineens "druk met niks", daar moest ik heel erg aan wennen. Eerst haal je je voldoening uit je werk, je doet iets waar je goed in bent, hebt resultaat. En dan heb je ineens het gevoel: wat doe ik nou eigenlijk de hele dag...? Ik vind dat je echt wel even een nieuw ritme in je leven moet zien te krijgen, en af moet van het idee dat je allerlei dingen "moet hebben gedaan".

Leuk voorbeeldje: ik weet nog dat mijn (toen nog kinderloze) vriendin tegen me zei, een paar maanden na de geboorte van onze eerst: "ik vraag me toch echt af, wat doe je nou toch de hele dag? Ja, oke, zo ´n baby moet eten hebben enzo, maar verder, hoe krijg je je dag dan vol thuis?" Later hebben we daar heel erg om gelachen. Ze had inmiddels zelf ook een dochter en zei: ik zit soms om half 10 nog op m ´n pyjama, dan ben ik er gewoon nog niet aan toe gekomen om te douchen! En gisteren had ik ´s morgens maar vast eten gekookt voor ´s avonds, anders kom ik daar bijna niet aan toe aan het eind van de dag."

Je kunt je er van te voren nog zo ´n voorstelling van maken, je weet het pas echt als je er middenin zit. En ineens begrijp je al die andere moeders toch ietsjepietsje beter...

Line
 
Ja, anders is je leven zo he. Wij konden ons er ook helemaal geen voorstelling van maken hoe het zou zijn als ons kindje er eenmaal was. Nou heerlijk hoor. De dagen gaan inderdaad een stuk sneller voorbij, ze bestaan nu uit delen van 3 uur tussen de voedingen hahahaha.
Ik had afgelopen woensdag nagym en vond het zo grappig om iedereen zonder buik maar met een hele ervaring rijker weer te zien. Weet nog dat iedereen heel nieuwsgierig was naar hoe de bevalling zou zijn en daar zo veel mogelijk over wilde weten. Dacht eerst dat ik er niet zo'n zin in had maar was toch wel erg leuk en gezellig en inderdaad gaan alle gesprekken alleen maar over de kids. Als of we verder niks meer mee maken he.

Groetjes Diana
 
Hey Mar_, (weet niet hoe je heet;-)

Ik herken het allemaal. Ik reed eerst een audi TT en vervolgens een volvo (nog net geen station )
Wij gingen altijd 3x per week uit eten en 3 a 4 x per jaar naar het buitenland, curacao, afrika of amerika.....het was wel even wennen toen dat plotsklaps voorbij was...
MAAR... ik ben natuurlijk superblij met mijn kleine Isa en zou er voor geen goud meer kunnen/willen missen..maar het blijft wennen.
Ik dacht eerst...ik blijf lekker een jaar thuis met Isa maar ik trek dat echt niet. Volgende week gaat ze wennen bij het KDV en gaat daarna 2 dagen in de week zodat ik weer kan gaan werken.......zal nog wat worden om werk te vinden voor 3 dagen in de week...

Maar ja, ik heb deze keuze heeeel bewust gemaakt en zou het zo weer doen.

Groetjes!
Rosanne
 
Leuk om te lezen dat het bij jullie hetzelfde is....
wat ik ook zo grappig vind is dat ik ineens alle baby's leuk vind. En dat ik meeleef met moeders met gillende kinderen. Voorheen irriteerde mij dit, en dacht ik....Kan dat kind niet ophouden. Nu denk ik als er een kind in de supermarkt gilt: Goed zo, niet toegeven.....Ik probeer dan zo begrijpend mogelijk te glimlachen. Wat al die tijdschriften al niet teweeg kunnen brengen. Ik denk maar zo, wij moeders moeten elkaar steunen . En idd, ik wist dat mijn leven op zijn kop zou staan, maar dat de verandering zo groot zou zijn, daar had ik geen idee van.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan